«Όταν μεγαλώσεις και γίνεις άντρας…»
“Όταν μεγαλώσω θα γίνω άντρας”, φωνάζεις και ένα χαμόγελο λάμπει στο γλυκό σου πρόσωπο. Γαργαλάω την κοιλίτσα σου, που με το ζόρι καλύπτεται πλέον από την αγαπημένη σου, ξεθωριασμένη μπλούζα του Superman. “Ναι”, λέω, προσπαθώντας να χαμογελάσω, “μια μέρα θα γίνεις άντρας”.
[babyPostAd]Συνεχίζω να χαμογελάω, αλλά μένω ήσυχη, κάνοντας σκέψεις που δεν μπορώ να σου πω – γλυκόπικρες σκέψεις που κρατάω μέσα μου.
Όταν γίνεις άντρας, αυτά τα μικρά δάχτυλα που πιάνουν τα δικά μου, θα ξεγλιστρήσουν. Δεν θα νιώθω το απαλό δέρμα της παλάμης σου πάνω στο δικό μου, όταν θα περπατάμε στον δρόμο, ψάχνοντας για σκίουρους που κρύβονται από εμάς. Το χέρι σου θα είναι το δυνατό χέρι ενός άντρα και αυτές οι στιγμές της ήσυχης, αμοιβαίας σύνδεσής μας θα σβήνονται σιγά-σιγά από τη μνήμη σου, αλλά ποτέ από τη δική μου.
Όταν μεγαλώσεις και γίνεις άντρας, δεν θα ζητάς την άδειά μου. Όλα αυτές οι γεμάτες ελπίδα ερωτήσεις“Μπορώ, μαμά;” -με τα τεράστια μάτια σου να προσπαθούν να νικήσουν την προστατευτικότητά μου για την περιέργεια και την ενέργειά σου- θα σταματήσουν. Και εγώ, πάντα, θα σε παρακολουθώ από το περιθώριο, σαν τον μεγαλύτερό σου οπαδό.
Όταν μεγαλώσεις και γίνεις άντρας, δεν θα παρακαλάς να σε σκεπάσω, προσπαθώντας να είναι το δικό μου πρόσωπο το τελευταίο που θα δεις πριν κοιμηθείς. Δεν θα ικετεύεις να σου διαβάσω ακόμα μια φορά το αγαπημένο σου παραμύθι ούτε θα θες μια τελευταία αγκαλιά πριν σβήσω τα φώτα. Θα έχεις το δικό σου σπίτι και, αν είσαι τυχερός, θα έχεις έναν άνθρωπο δίπλα σου που θα σε κοιτάζει με αγάπη πριν κοιμηθείς. Εγώ όμως ποτέ δεν θα σταματήσω να νοσταλγώ τα νανουρίσματα, τα παραμύθια και τα “Καληνύχτα, μαμά” πριν σβήσω το φως.
Μέσα από την μητρότητα μεγαλώνω και εγώ…
Όταν μεγαλώσεις και γίνεις άντρας, δεν θα σέρνεις την κουβέρτα σου στον καναπέ, δεν θα σκαρφαλώνεις στα πόδια μου και δεν θα λες “θέλω αγκαλίτσες”. Δεν θα τρέχεις στην αγκαλιά μου όταν θα μπαίνω στο σπίτι και δεν θα μου γράφεις καρτούλες αγάπης (κόκκινα σχέδια σε χαρτί που μεταφράζονται στο “σ’ αγαπώ”). Δεν θα ανεβαίνεις στον πάγκο της κουζίνας και θα ισχυρίζεσαι ότι είσαι πιο ψηλός από μένα. Και μετά δεν θα απλώνεις τα χεράκια σου για να σε κατεβάσω από εκεί, όσο εγώ θα σε ψευτομαλώνω που ανέβηκες πάνω στο έπιπλο.
Όχι, όταν μεγαλώσεις και γίνεις άντρας, θα είσαι συγκρατημένος και υπεύθυνος και όλα τα υπόλοιπα πράγματα που πρέπει να είναι οι ενήλικες. Αν και ελπίζω οτι που και που θα πλατσουρίζεις στις λακκούβες με τη λάσπη τις βροχερές μέρες και οτι θα είμαι ο τελευταίος άνθρωπος που θα σε έχει ακούσει να σε μπερδεύει η προφορά της λέξης “κίτρινο”.
Όταν μεγαλώσεις και γίνεις άντρας, θα είσαι δυνατός και αστείος και ευγενικός. Ελπίζω ότι θα γράφεις και τότε κάρτες αγάπης, αλλά τότε θα ‘ναι γραμμένες με κανονικές λέξεις που θα μαρτυρούν όλη την αγάπη που θα έχεις για τον έρωτα της ζωής σου. Οτι ακόμα θα σου αρέσουν τα παραμύθια, αλλά θα τα διαβάζεις στα δικά σου παιδιά, πριν κάνετε την τελευταία αγκαλίτσα και κλείσεις τα φώτα.
Όταν μεγαλώσεις και γίνεις άντρας, θα είσαι ακόμα ο γιος μου. Ακόμα θα είσαι η ευτυχία, το γέλιο, α αχτίδα μου και το φως μου. Όμως δεν θα είσαι πια δικός μου.
Και, παρ’ όλ’ αυτά, όταν σε βλέπω να ανυπομονείς για την αναπόφευκτη ενηλικίωσή σου, βάζω τα δυνατά μου να μοιραστώ τον ενθουσιασμό σου. “Ναι, όταν μεγαλώσεις θα γίνεις άντρας”, συμφωνώ.
Αλλά όχι σήμερα. Σήμερα, είσαι ακόμη το μικρό μου αγόρι. Και σε κρατάω σφιχτά.
Πηγή: scarymommy.com
Μετάφραση για το babyradio: Θωμαΐδου Ευθυμία Ζωή
