Όταν πιστεύεις στην μαγεία των Χριστουγέννων…
Τα Χριστούγεννα για μένα ως παιδί με οδήγησαν στο να πιστεύω ακόμα (ως μανούλα με 2 παιδάκια πλέον) στην μαγεία των εορτών… Χαζεύοντας λοιπόν το στολισμένο μου σπίτι βυθίστηκα στις αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων…
- Την επιμονή μου να πείσω την μαμά μου να στολίσουμε όσο το δυνατόν νωρίτερα.
- Την μανία μου να βάλουμε όσο το δυνατόν περισσότερα λαμπάκια και στολίδια σε όλο το σπίτι.
- Τις αμέτρητες παρακλήσεις μου να στολίσω και το ΔΙΚΌ ΜΟΥ δέντρο μόνο για το δωμάτιο μου.
- Το ανακάτεμα στην κουζίνα για να βοηθήσω τη μαμά με τα μελομακάρονα και τους κουραμπιέδες.
- Τις προσευχές μου για να χιονίσει πολύ, πάρα πολύ… Και μάλιστα νομίζω ότι παρακαλούσα να αποκλειστούμε μέσα στο σπίτι…
- Το να προσπαθώ να πείσω τον παππού μου να έρθει μαζί μου για τα κάλαντα γιατί ντρεπόμουν.
- Τις ατέλειωτες ώρες που διάβαζα και ξαναδιάβαζα το γράμμα μου για τον Άη-Βασίλη ώστε να το συντάξω σωστά.
- Το να τραγουδάω τον μικρό τυμπανιστή ξανά και ξανά…
- Και να προσπαθώ να τον μάθω στην μικρή μου αδερφή.
- Τα παραμύθια της γιαγιάς που για κάποιο λόγο αυξάνονταν εκείνη την περίοδο.
- Τα κλάματα μου όταν οι συμμαθητές μου φώναζαν ότι δεν υπάρχει Άη-Βασίλης…
- Και το γράμμα μου εκείνη τη χρονιά στο οποίο ζητούσα να με πάει βόλτα με το έλκηθρο και ας μου ρίξει μετά «σκόνη για να μην θυμάμαι»…
Περισσότερο απ’ όλα όμως, θυμάμαι την προσήλωση με την οποία τοποθετούσαμε στο τραπεζάκι δίπλα από το δέντρο μπισκότα και γάλα για τον Άη-Βασίλη… Τα παράπονα μου κάθε πρωί που δεν τα έφαγε όλα και φυσικά την ίδια – κάθε χρόνο – απάντηση από τον μπαμπά μου : «Αν από κάθε σπίτι τρώει όλα όσα τον αφήνουμε θα βαρυστομαχιάσει και δεν θα μπορεί να συνεχίσει με τα δώρα!» Μόνο έτσι ηρεμούσα…
Η πίστη σε κάτι ακόμα και αν δεν το βλέπεις και η καλοσύνη η οποία ως δια μαγείας μας πιάνει όλους αυτήν την περίοδο, αποτελούν για μένα την μαγεία των Χριστουγέννων…
Εσείς; Τι αναμνήσεις έχετε από τα παιδικά σας Χριστούγεννα;
Για το Babyradio: Θωμαΐδου Ευθυμία – Ζωή
