Κίνητρο για διάβασμα ή διάβασμα για κίνητρο;
“Η μαμά μου υποσχέθηκε ότι αν έχω καλούς βαθμούς, θα μου πάρει tablet.”
Τα 5 +1 must do’s για τα πρώτα Χριστούγεννα του μωρού σας
[babyPostAd]“Αν οι γονείς μου μείνουν ευχαριστημένοι από τον έλεγχο του τετραμήνου μου, θα με αφήσουν να κάνω piercing.”“Διαβάζω τόσο πολύ, για να μου πάρει η μαμά σκυλάκι.”
Όπως γνωρίζουμε τα παιδιά θυμούνται τα πάντα. Αν όχι τα πάντα, σίγουρα θυμούνται όσα οι γονείς υπόσχονται και από τα οποία μπορούν να βγουν κερδισμένα. Σκοπός μας φυσικά, δεν είναι να κατηγορήσουμε την παιδική αφέλεια και την ευχαρίστηση που προκύπτει όταν οι παιδικές επιθυμίες εκπληρώνονται. Αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι ο τρόπος με τον οποίο οι γονείς προσπαθούν ουκ ολίγες φορές να ωθήσουν τα παιδιά τους στο διάβασμα. Μιλάμε φυσικά, για γονείς οι οποίοι έχοντας ρόλο «ανερχόμενου πολιτικού» συνηθίζουν τα τάζουν ανεξέλεγκτα στους νεαρούς μαθητές δώρα προς επιβράβευσή τους.
Κάτω από αυτό το καλόβουλο σκεπτικό των γονέων βρίσκονται αρκετές αρνητικές πτυχές που θα πρέπει να επισημάνουμε. Αρχικά, όταν το παιδί λαμβάνει υλικά κίνητρα, ώστε να διαβάσει συνηθίζει σε μια εσφαλμένη διαδικασία η οποία μπορεί να υιοθετηθεί και στη μετέπειτα ζωή του. Με άλλα λόγια, το παιδί χάνει την αίσθηση της προσωπικής επιλογής, καθώς και της διεκπεραίωσης των υποχρεώσεών του, αφού για οτιδήποτε προκύπτει θα πρέπει να λαμβάνει την απαιτούμενη «ώθηση». Επιπλέον, η τακτική των γονέων να υπόσχονται στα παιδιά τους διάφορα δώρα ενισχύει το σκεπτικό ότι τα υλικά αγαθά έχουν μεγάλη σημασία. Προτιμότερο λοιπόν, θα ήταν αν κάποιοι γονείς αρέσκονται σε αυτού του είδους τα κίνητρα να υποσχεθούν στο παιδί πως θα περάσουν ποιοτικό χρόνο μαζί. Για παράδειγμα, μια βόλτα στο πάρκο ή τη θάλασσα θα ευχαριστούσε εξίσου το νεαρό άτομο χωρίς να προσδίδει αξία στις υλικές απολαύσεις.
Φτάνουμε λοιπόν, στο σημείο όπου οι γονείς αναρωτιούνται τι πρέπει τελικά να κάνουν για να πείσουν το παιδί τους να διαβάσει. Κατ’ αρχάς δεν πρέπει να προσπαθούν να το πείσουν, καθώς δεν πρόκειται για ζήτημα πειθούς. Άλλωστε, αν οι γονείς προσπαθήσουν τα πείσουν το νεαρό άτομο, το ίδιο θα το αντιληφθεί και η κατάσταση θα έχει αντίθετα από τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Η φράση που με έκανε να σταματήσω να φωνάζω στο παιδί μου…
Πρώτα απ’ όλα, η καθημερινή προσπάθεια του παιδιού πρέπει να ενισχύεται και να υποστηρίζεται στο έπακρον. Οι γονείς οφείλουν να εξηγήσουν στο παιδί πως όσο πιο γρήγορα τελειώσει με τις υποχρεώσεις του, τόσο πιο πολύ ελεύθερο χρόνο θα έχει. Έπειτα, θα μπορούσαν να γίνουν και κάποιες συζητήσεις επαγγελματικού προσανατολισμού, ανάλογα φυσικά και με την ηλικία του παιδιού, ώστε να κατανοήσει τι του αρέσει και προς τα πού θα ήθελε να κινηθεί. Μέσω αυτής της διαδικασίας, το παιδί θα θέσει έναν στόχο και θα προσπαθεί κατά βούληση και με ευχαρίστηση να τον υλοποιήσει. Τέλος, όσον αφορά στην ώρα των βαθμών, οι γονείς θα πρέπει να συζητήσουν με το παιδί όχι μόνο προσκολλημένοι στις αποτυχίες του, αλλά και επιβραβεύοντάς το για τις επιτυχίες του.
Επομένως, καλό θα ήταν να μη βάλουμε τα παιδιά σε μια καταναλωτική και υλιστική διαδικασία υποσχόμενοι υλικά αγαθά. Τα παιδιά πρέπει να λαμβάνουν καθημερινή αγάπη και στήριξη που θα τους βοηθήσουν να φτάσουν στους στόχους τους. Τέλος, να τονίσουμε ότι τα νεαρά άτομα εκτιμούν και υπολογίζουν τη λεκτική επιβράβευση πολύ περισσότερο από όσο μπορεί να νομίζουμε.
Μαρία Κακούρη, Φοιτήτρια Ψυχολογίας
Πηγή: epaggelmagynaika.gr
