Το παιδί με επίμονο νυκτερινό κλάμα
Τα βρέφη με επίμονο κλάμα την νύκτα είναι ηλικίας μεγαλύτερης των 4 μηνών, τα οποία συνεχίζουν να ξυπνούν την νύκτα και αφού τους έχει δοθεί και το τελευταίο γεύμα, γύρω στα μεσάνυκτα.
Το επίμονο νυκτερινό κλάμα συνήθως συμβαίνει, επειδή οι γονείς προσφέρουν στο παιδί κάποιο είδος δευτεροπαθούς κέρδους κατά την διάρκεια της νύκτας. Οι γονείς αυτοί δεν ταΐζουν το μωρό, όμως το σηκώνουν από την κούνια και του μιλάνε, το κουνάνε ή παίζουν μαζί του. Άλλα πάλι βράδια, η μητέρα παίρνει το μωρό στο κρεβάτι και κοιμούνται μαζί. Τις περισσότερες φορές, τα μωρά αυτά τα κουνάνε για να κοιμηθούν, ακόμη και όταν δεν κλαίνε. Επειδή τα παιδιά αυτά δεν αρχίζουν το ύπνο στην κούνια τους, αλλά μακριά απ’ αυτήν, δεν μαθαίνουν ποτέ να συνδέουν την κούνια τους με τον ύπνο. Όταν ξυπνούν μέσα στην νύκτα, το περιβάλλον τους έχει αλλάξει και περιμένουν να εμφανιστεί η μητέρα τους, για να τα βοηθήσει να ξανακοιμηθούν. Έτσι, η μητέρα έχει γίνει το μεταβατικό αντικείμενο του παιδιού. Μερικά παιδιά αρχίζουν να κλαίνε επίμονα την νύκτα σε μεγαλύτερη ηλικία. Τις περισσότερες φορές το πρόβλημα αρχίζει μετά από μια αρρώστια (π.χ. πόνο στο αυτί), στη διάρκεια της οποίας οι γονείς φροντίζουν το παιδί προσωρινά με αυξημένη προσοχή κατά την νύκτα. Για άλλα παιδιά, η έναρξη συμβαίνει μετά από αλλαγή στο περιβάλλον ύπνου- όπως, στη διάρκεια ενός ταξιδιού. Τα περισσότερα παιδιά επιστρέφουν γρήγορα στις προηγούμενες συνήθειες ύπνου, όμως μερικά απολαμβάνουν τόσο πολύ την νυκτερινή επαφή, που συνεχίζουν τις απαιτήσεις τους.
Αντιμετώπιση
Βάλτε το μωρό στην κούνια του νυσταγμένο, αλλά όχι κοιμισμένο, τόσο το βράδυ όσο και στους σύντομους υπνάκους.
- Τα περισσότερα παιδιά που τρώνε την νύκτα και αυτά που κλαίνε επίμονα σπανίως αν όχι ποτέ δεν τοποθετούνται στην κούνια τους ξύπνια.
- Εάν το μωρό κοιμηθεί στην αγκαλιά του γονιού μια φορά, τότε βεβαίως και δεν έχει μεγάλη σημασία.
- Οι γονείς όμως πρέπει να αντιληφθούν ότι είναι καλλίτερα να βάζουν το παιδί για ύπνο, είτε την ημέρα ή την νύκτα, ξύπνιο ή τουλάχιστον μισοκοιμισμένο.
- Η τελευταία του ανάμνηση πρέπει να είναι η κούνια του, όχι οι γονείς ή το μπιμπερό.
Κάντε τις μεσονύκτιες επαφές σύντομες και βαρετές.
- Προσπαθήστε να ελαττώσετε τις επαφές με το παιδί μεταξύ 10 μμ και 6 πμ. Ειδάλλως, το παιδί δεν θα μάθει να χρησιμοποιεί τις δικές του δυνάμεις για κοιμηθεί ξανά.
- Εάν το κλάμα του παιδιού συνεχίζεται για πάνω από 5 λεπτά, οι γονείς μπορούν να πάνε στο παιδί, όμως δεν πρέπει να ανάψουν το φως, να παίξουν μαζί του, ή να το σηκώσουν από την κούνια του. Πρέπει να προσπαθούν να δρουν κοιμισμένα, να κάνουν λίγα καθησυχαστικά σχόλια και να μείνουν μέσα για λιγότερο από ένα λεπτό.
- Εάν το παιδί στέκεται όρθιο στην κούνια του, ο γονιός δεν πρέπει να προσπαθεί να το ξαπλώσει. Μπορεί να το κάνει αυτό μόνο του.
- Η σύντομη αυτή επαφή θα καθησυχάσει το παιδί ότι όλα είναι εντάξει, αλλά δεν θα ενισχύσει την απαιτητική του συμπεριφορά.
Επιστροφή των γονιών στο δωμάτιο κάθε 15 με 20 λεπτά, εφόσον είναι αναγκαίο.
- Εάν το μωρό συνεχίζει να κλαίει, ο γονιός μπορεί να κάνει επανέλεγχο κάθε 15 με 20 λεπτά.
- Το βρέφος μπορεί να συνεχίσει να κλαίει από 30 λεπτά έως και 2 ώρες, αναλόγως με την ηλικία και το ταπεραμέντο, όμως εάν οι γονείς παραμείνουν σταθεροί και δεν επέμβουν, η διάρκεια του κλάματος θα ελαττωθεί μετά από λίγα βράδια.
- Σε μερικές περιπτώσεις, ο πατέρας μπορεί να βοηθήσει στο πρόβλημα, πηγαίνοντας στο δωμάτιο και λέγοντας στο παιδί με σταθερή φωνή «πέσε για ύπνο». Αρκετά μωρά θα ανταποκριθούν με την τεχνική αυτή μετά από λίγα βράδια.
Οι γονείς πρέπει να θυμούνται ότι η θεραπεία θα απαιτήσει και λίγο κλάμα.
- Η κύρια θεραπεία για τα παιδιά αυτά είναι να επιτραπεί στο παιδί να κλαίει έως ότου κοιμηθεί μόνο του στην κούνια.
- Η συμβουλή αυτή δεν θα γίνει δεκτή από τους γονείς που πιστεύουν ότι τα παιδιά δεν πρέπει να κλαίνε καθόλου και ότι το κλάμα κάνει κακό.
- Οι γονείς πρέπει να καταλάβουν ότι το κλάμα δεν είναι επιζήμιο και ότι το παιδί δεν θα ξεπεράσει το πρόβλημα του ύπνου χωρίς λίγο κλάμα. Εάν οι γονείς δεν πάρουν απόφαση να επέμβουν, το μεταμεσονύκτιο ξύπνημα θα συνεχίσει έως το παιδί γίνει 3 ή 4 χρόνων.
Για οικογένειες με έντονο στρες, καλύτερα η προσπάθεια να γίνει βαθμιαία, σε δύο στάδια.
- Μερικές οικογένειες δεν μπορούν να αντέξουν καθόλου νυκτερινό κλάμα. Ο πατέρας μπορεί να δουλεύει σε δύο δουλειές, ή οι γείτονες μπορεί να παραπονούνται για το θόρυβο.
- Στις δύο πρώτες εβδομάδες, οι οικογένειες μπορούν να ασχοληθούν με το πρόβλημα στη διάρκεια των σύντομων ύπνων και κατά την έναρξη του νυκτερινού ύπνου.
- Στον χρόνο αυτό, το παιδί τοποθετείται στην κούνια του ξύπνιο και ο γονιός φεύγει από το δωμάτιο, έτσι η τελευταία του ανάμνηση είναι η κούνια και όχι ο γονιός που το κουνάει ή τα ταΐζει.
- Σε αυτό το χρονικό διάστημα, ο γονιός κάνει σύντομες επισκέψεις κάθε 15 λεπτά. Το παιδί στην αρχή θα κλαίει έντονα, όμως τελικά θα μάθει να κοιμάται μόνο του. Στη διάρκεια της νύκτας, εάν το παιδί κλαίει, ο γονιός μπορεί να το πάρει αγκαλιά και να το κουνήσει ρυθμικά έως ότου ξανακοιμηθεί, όμως δεν θα πρέπει να του μιλήσει, να παίζει μαζί του ή να το πάρει στο δικό του κρεβάτι.
Πηγή: pedvoudouris.blogspot.gr
Το διαβάσαμε στο: superdad.gr
