Παιδί μου… Το ξέρεις πως άμα θέλεις, μπορείς να δεις όλο τον κόσμο;
«Μμμ..» μουγκριζα και σιγά μην καταλάβαινα…
«μπορεί τα μάτια σου να μην δουν, το μυαλουδακι σου όμως μπορεί να σε πάει παντού μέσα από αυτά!» ο δείκτης του πατέρα μου έδειχνε την τεράστια μας βιβλιοθήκη… Καμαρωνε για τα βιβλία του… Κάθε είδους !!
[babyPostAd]Από δερματοδετα, μέχρι βιπερ περιπτέρου… Από τεράστιες οικονομικοτεχνικες εγκυκλοπαιδιες, μέχρι φωτογραφικές συλλογές… Από ιστορία, μέχρι επιστημονική φαντασία… Βιβλία κάθε χρώματος και λογής που μου άρεσε από μικρή να τα χαζεύω από τα χαμηλά… Να βρίσκω τα γράμματα που ήξερα στους τίτλους τους πριν ακόμη μάθω να διαβάζω και να τα αντιγράφω, προφασιζομενη επιφοίτηση όταν τα έδειχνα στη μητέρα μου όλο καμαρι «κοίτα τι έγραψα ΑΠΟ ΜΟΝΗ ΜΟΥ!!!»…
Πιο πολύ απ ολα ομως, μου αρεσε να τα μυρίζω!! Πόσο αγαπούσα (και αγαπώ ακόμη) αυτή τη μυρωδιά… Ανοίγα τα βιβλία στη μέση και εχωνα τη μύτη μου μέσα τους, παίρνοντας μια βαθιά εισπνοη.. Και λες και όλη η ιστορία τους , φωλιαζε στο μέσα μου και με έκανε δίκια της… Θαρρώ μαλιστα, πως κάθε βιβλίο είχε τη δική του μυρωδιά…
Μυηθηκα λοιπον από μικρή στη λατρεια των βιβλίων … Έμαθα να τα αγαπάω και να τα σέβομαι… Έμαθα ότι ένα βιβλίο είναι και από μια νέα πόρτα σε έναν διαφορετικό από τον δικό μου κόσμο… Έμαθα ότι κάθε βιβλίο, είναι κι από ένα ταξίδι… Άλλοτε κουραστικό, άλλοτε ανάλαφρο σαν καλοκαιρινό αεράκι, άλλοτε σύντομο σαν βόλτα… Άλλοτε κουραστικό κι άλλοτε αξέχαστο… Ταξίδι όμως, που όλο κι από κάτι θα αφήσει στο μέσα μου…
«Αύρα… Τα βιβλία θα ανοίξουν τα μάτια σου ώστε να μπορείς να βλέπεις οχι μονο καλύτερα, αλλά και πιο μακριά…» και πάλι σιγά μην καταλάβαινα.. Και πάλι απαντούσα μουγκανιζοντας… «θες να διαβάσουμε Αισωπο μπαμπά; Αντιπροτεινα…»
Τον Αισωπο διαδέχτηκε η Σαρρή, η Δέλτα, ο Ξενοπουλος, η Μπροντε… Μετά ο Παπαδιαμαντης και ο Λουντεμης, η Αλιέντε και ο Μαρκες, ο Εσσε… Η αγαπημένη Μαρω Βαμβουνάκη, ο Θέμελης, ο Ταχτσης… Η Παπαδάκη και τελευταία ο Κορτω .. Ένας τεράστιος κόσμος ξετυλίγεται μπρος μου κι εγώ νιώθω τόσο μικρή και τον χρόνο μου τόσο λίγο… Όσες περισσότερες πόρτες ανοιγα, τόσο πιο πολύ εθιζομουν.. Μάλιστα υπήρξαν εποχές που διάβαζα ταυτόχρονα μέχρι και τέσσερα βιβλία και η αλήθεια είναι ότι δεν το συνιστώ, καθώς οι ιστορίες τους πάντα μπερδευοντουσαν στο τέλος …
Τα βιβλία μου, είναι σαν τους παλιούς έρωτες που έκλεισαν τον κύκλο τους γλυκά (ναι! Κάπως δύσκολο αυτό τώρα που το ξανασκεφτομαι) και αυτό λιγο πριν έρθει η φθορά… Όλα τους κατέχουν κι από ένα ξεχωριστό κομμάτι στη ψυχή μου… Ακόμη κι αυτά που στο τέλος τους με θυμωσαν… Ακόμη κι εκείνα που δεν τα πολυκατάλαβα… Ακόμη κι εκείνα που έκρινα σαν «χαμένο χρόνο»… Και εννοείται χαλάλι τους!!
Πλέον ΔΥΣΤΥΧΩΣ ο χρόνος μου είναι ελάχιστος και με τα βιβλία μου κοιταζομαστε με χαρά μεν, από μακριά δε…
Έκανα απεριόριστες προσπάθειες να διαβάσω κατά τα τελευταία τρία χρόνια, τα παιδιά μου όμως δεν πολυσυμφωνησαν με αυτή μου την απόφαση… Κάπως έτσι γνωριστήκαμε με τα e-books… Όχι!! Δεν είναι το ίδιο… Για την ακρίβεια, καμία σχέση δεν έχει!! Νιώθω λες και κοροϊδεύω τον εαυτό μου… Από την άλλη, σκέφτομαι ότι δεν μπορώ να τα έχω και όλα, οπότε συμβιβάζομαι με το ότι δεν μπορώ να χαϊδέψω τη σελίδα πριν τελειώσω τη τελευταία παράγραφο και την αλλάξω ώστε να διαβάσω την συνέχεια … Ούτε θα μυρίσω τη νέα μου αγορά… Ούτε θα χαζέψω την εικονογραφηση του εξωφύλλου, ή την περίληψη του…
Μελαγχολω και συνάμα χαμογελάω όταν αναλογιζομαι τον αγαπημένο μου προορισμό από τότε που ακόμη ζούσα στην Αθήνα… Τότε που έφευγα από τη δουλειά μου στο Κολωνάκι, περπατούσα μέχρι τον Ιανό και εκει θα χάζευα με τις ωρες νέες και παλιές κυκλοφορίες, προσφορές, τοπ σε πωλήσεις, μέχρι βιβλία και τσελεμεντεδες διακόσμησης τούρτας, ή φωτογραφικά βιβλία λατίνικων εξοχικων κατοικιών… Φορτωνομουν λοιπον και στη συνέχεια καθόμουν στο τραπεζι του οροφου με το τσαι μου, και τα περιεργαζομουν με τόση χαρά, που όση κούραση ή στενοχώρια κι αν είχα, με μιας εξαφανιζόταν δίνοντας τη θέση της σε παιδικό και αληθινό ενθουσιασμό! Πάντα έφευγα αγκαλιά με τα νέα μου αποκτήματα και η χαρά έμενε ζωγραφισμένη στο πρόσωπο μου για μέρες…
Αν με ρωτούσε κανείς ποιο είναι το ιδανικό για εμένα δώρο, με μεγάλη σιγουριά απαντάω «ένα καλό βιβλίο…»
– Μαμααααα;; Τι λέει αυτό το βιβλίο;
Η Μαρινα κρατάει στα χέρια της τον μικρό πρίγκιπα…
– Χμμμμμμ…. Λέει για ένα μικρό παιδάκι, που έχει ταξιδέψει σε πολλά πολλα αστέρια… Και εκεί εμαθε πολλά πολλά πράγματα για τους ανθρώπους… Αυτό το παιδάκι λοιπόν αγαπά πολύ ένα λουλούδι και μιλάει με μια αλεπού για όλα αυτά που έχει μάθει…
Η Μαρινα παίρνει το βιβλίο και φεύγει… Δεν είναι δα και το πιο εύκολο πράγμα για ένα τρίχρονο να παρακολουθεί μια τέτοια αφήγηση…
Λίγα βήματα πιο μετά την παρακολουθώ να ανοίγει το βιβλίο στη μέση και να το μυρίζει…
– Μαρίνα…;; Τι μυρίζει το βιβλίο;;
– Δεν μυρίζω το βιβλίο μαμά… Μυρίζω το λουλούδι… που αγαπάει ο πρίγκιπας…
Αύρα Φούκου
Πηγή: ihappy.gr
