Πώς να γίνω καλύτερος γονιός;
Το άρθρο είναι γραμμένο από μητέρα 2 μικρών κοριτσιών, για το περιοδικό Scientific American, η οποία μοιράζεται μαζί μας τη δυσκολία του γονικού ρόλου, καθώς και το άγχος της σκέψης ότι το πως θα εξελιχθούν τα παιδιά της είναι σε μεγάλο βαθμό δική της ευθύνη. Έχοντας η ίδια διαβάσει πολλά βιβλία και ακόμα περισσότερες μελέτες που αφορούν το ρόλο του γονιού, καταλήγει σε 3 συμβουλές που τη βοήθησαν πολύ.
Αφήστε τα παιδιά σας να βαρεθούνε, μη λύνετε όλα τα προβλήματά τους, τοποθετήστε τις δικές σας βασικές ανάγκες πρώτα.
(1) ΑΦΗΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ ΝΑ ΒΑΡΕΘΟΥΝΕ
Ως μητέρα δύο κοριτσιών ηλικίας κάτω των τεσσάρων, μερικές φορές αισθάνομαι σαν διοργανωτής κρουαζιέρας. Για να τις κρατήσω απασχολημένες μια βροχερή μέρα στο σπίτι, χρειάζομαι τουλάχιστον δεκάδες ιδέες παιχνιδιών, με αποτέλεσμα στο τέλος της ημέρας να νιώθω εξαντλημένη. Ωστόσο, σύμφωνα με μια μελέτη του 2014 από το Frontiers in Psychology, ο προγραμματισμός πολλών μαθημάτων και δραστηριοτήτων δεν έχει πάντα θετικό αποτέλεσμα. Όσο περισσότερες δομημένες δραστηριότητες, όπως μαθήματα ποδοσφαίρου ή μαθήματα χορού, παρακολουθεί ένα εξάχρονο παιδί, τόσο λιγότερες «αυτό-κατευθυνόμενες εκτελεστικές λειτουργίες» επέδειξαν. Η νοητική αυτή διαδικασία του να μπορούν να λειτουργούν από μόνα τους, ουσιαστικά βοηθά τα παιδιά να ρυθμίζουν τα συναισθήματά τους, καθώς και να θέτουν και να επιτυγχάνουν στόχους από μόνοι τους. Αυτό έχει παράλληλα συνδεθεί με καλύτερη υγεία, καλύτερους βαθμούς και μια πιο σταθερή εργασιακή ζωή αργότερα. Ποια είναι η εναλλακτική λύση εκτός από τον απόλυτο σχεδιασμό του χρόνου τους; Αφήστε τα παιδιά σας να βαρεθούνε και να αποφασίσουν από μόνοι τους τι πρέπει να κάνουν, λέει ο ψυχολόγος Michael Ungar, συν-διευθυντής του Resilience Research Center στο Πανεπιστήμιο Dalhousie στη Νέα Σκωτία. Μας λέει: “Η πλήξη, μέσα στην υπερδιέγερση μπορεί να δώσει στα παιδιά την ευκαιρία να ασκήσουν την δημιουργικότητα και την ανάπτυξη της πρωτοβουλίας, την επιμονή αλλά και την αίσθηση ότι μπορούν να επηρεάσουν τη ζωή τους».
Πότε πρέπει να λέμε στα παιδιά μας «να τα παρατήσουν»;
(2) ΜΗ ΛΥΝΕΤΕ ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ
Σε πολλές περιπτώσεις οι γονείς θέλουν να εξομαλύνουν την πορεία που διαγράφεται μπροστά στα παιδιά τους, απομακρύνοντας όλα τα εμπόδια. Δυστυχώς όμως, έρευνες στη θεωρία του αυτοπροσδιορισμού δείχνουν ότι κάτι τέτοιο υπονομεύει την αίσθηση επάρκειας και αυτονομίας, πράγμα που οδηγεί σε υψηλότερα επίπεδα άγχους και κατάθλιψης, χαμηλότερους βαθμούς στο σχολείο και λιγότερη ικανοποίηση από τη ζωή, ακόμα και στην ενήλικη πορεία. “Το να μην υπάρχει αρκετή γονεϊκή εμπλοκή δεν είναι καλό. Άλλά και το να υπάρχει πολύ, ούτε αυτό είναι καλό” λέει η Holly Η. Schiffrin, μια αναπτυξιακή ψυχολόγος ερευνήτρια και αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Mary Washington. “Όταν οι γονείς δεν προσαρμόζουν τη συμμετοχή τους μέχρι ένα επίπεδο που είναι αναπτυξιακά κατάλληλο καθώς τα παιδιά τους μεγαλώνουν, τα παιδιά καταλήγουν να μη διαθέτουν τις δεξιότητες που χρειάζονται για να λειτουργήσουν ως ενήλικες” μας λέει η Schiffrin.
(3) ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΤΕ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΜΑΣΚΑ ΟΞΥΓΟΝΟΥ ΠΡΩΤΗ
Αν δυσκολεύεστε να αναπνεύσετε, δεν μπορείτε να βοηθήσετε κανέναν! Είναι πολλές οι έρευνες που κάνουν σαφή την σημαντικότητα της φροντίδας των δικών σας αναγκών για την καλύτερη ανατροφή των παιδιών σας, ειδικά όταν πρόκειται για την αντιμετώπιση ζητημάτων ιατρικής και ψυχικής υγείας. Για παράδειγμα, σύμφωνα με διετές μελέτη στο Psychologican Science, μητέρες σε κατάθλιψη είναι πιο πιθανό να αγνοούν ή να αντιδρούν υπερβολικά σε ανάρμοστη συμπεριφορά των παιδιών τους. Καθημερινές μας δραστηριότητες που αφορούν την υγεία, όπως πχ η άσκηση, μετράνε επίσης πάρα πολύ. Μελέτη των εθνικών δεδομένων για την υγεία στο Ηνωμένο Βασίλειο το 2015, έδειξε ότι ο τρόπος ζωής των γονιών μπορεί να είναι εξίσου σημαντική όσο και η γενετική.
Πηγή: kidsblog.gr
