Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα για έναν γονέα από το να βλέπει το παιδί του να υποφέρει και να υφίσταται εκφοβισμό από άλλα παιδιά. Και κάποια στιγμή θα έρθει η ώρα που θα βρεθεί πρόσωπο με πρόσωπο με τους γονείς του άλλου παιδιού…
Όσο πολιτισμένοι και να είναι οι γονείς, μια τέτοια κατάσταση είναι σαν να περπατάνε σε ναρκοπέδιο, με τα ένστικτα και των δύο πλευρών να είναι σε τεντωμένο σχοινί. Και όχι μόνο αυτό, αλλά και η κάθε πλευρά γονιών έχει ένα μέρος της που θέλει να ξεσπάσει και ένα άλλο που θέλει να βρει λύση.
Υπάρχουν περιπτώσεις που μπορεί να μιλήσετε πολιτισμένα με τον ένα γονιό που να είναι παρόν, αλλά μετά να παρατηρήσετε διαφορετική στάση από τον άλλον, που δεν ήταν. Ποτέ δεν μπορεί να ξέρουμε την έκβαση μιας τέτοιας κατάστασης, όμως υπάρχουν κάποια πράγματα που μπορείτε να κάνετε ώστε να αυξήσετε τις πιθανότητες το άλλο παιδί να σταματήσει τη βίαιη συμπεριφορά και να μην δημιουργηθούν περαιτέρω προβλήματα.
Πρέπει να αναμειγνύονται οι γονείς όταν το παιδί τους εκφοβίζεται;
Η γρήγορη απάντηση είναι: μόνον όταν είναι απαραίτητο. Τις περισσότερες φορές είναι προτιμότερο το να προετοιμάσετε το ίδιο σας το παιδί ώστε να αντιμετωπίσει μόνο του την κατάσταση. Αυτό σίγουρα θα βοηθήσει την αυτοπεποίθησή του και θα βελτιώσει την ικανότητά του να βγαίνει από δύσκολες καταστάσεις.
Πάντως για καλό και για κακό, βεβαιωθείτε πρώτα ότι το παιδί σας όντως εκφοβίζεται και ότι ένα ή περισσότερα παιδιά λαμβάνουν ικανοποίηση από το κάνουν κακό σε αυτό, ώστε να αυξήσουν τη δική τους αίσθηση δύναμης.
Συνήθως μια τέτοια συμπεριφορά ξεκινάει στην ηλικία των 7 ή 8 ετών, χωρίς να αποκλείουμε ότι δεν ξεκινάει νωρίτερα. Παρόλα αυτά, αν το παιδί σας αισθάνεται άβολα ή άγχος σε σχέση με συμπεριφορές άλλων παιδιών, όποια ηλικία και να έχει, τότε χρειάζεται να αναλάβετε δράση.
Δεν είναι απαραίτητο το να μιλήσετε στους γονείς των άλλων παιδιών, όσο παράξενο και να σας φαίνεται. “Ειδικοί στο bullying δεν συνιστούν την επικοινωνία με τους άλλους γονείς, γιατί πιο πιθανόν είναι ο άλλος γονιός να μην σας πιστέψει και να πάρει αμυντική στάση, κάτι που δεν θα βοηθήσει την κατάσταση”, λέει η Amanda Nickerson, καθηγήτρια στη σχολή Ψυχολογίας και διευθύντρια του κέντρου πρόληψης για Bullying, Alberti Center. Η Nickerson προτείνει αν είναι να μιλήσετε με κάποιον, να είναι πρώτα η δασκάλα, ο διευθυντής ή κάποιος από το σχολείο.
Αν γνωρίζετε τον άλλο γονέα, συνήθως είναι πιο εύκολα τα πράγματα. Αν όμως όχι η κατάσταση μπορεί να είναι δύσκολη, ιδίως αν τα παιδιά είναι στην εφηβεία.
Τι να πείτε στον γονιό του παιδιού που εκφοβίζει το δικό σας
Αν χρειαστεί να μιλήσετε στους γονείς ή έφτασε η ώρα να το κάνετε, τι θα λέγατε; Τα συναισθήματά σας είναι εκρηκτικά και η λεκτική επικοινωνία μπορεί να κάνει τα πράγματα χειρότερα αν δεν είσαστε προσεκτικοί. Καταρχήν, κρατήστε θετική στάση και μείνετε στα γεγονότα. Προετοιμάστε πρώτα το τι θα πείτε με βάση τα παρακάτω 5 σημεία.
1Χαλαρώστε και γράψτε το τι θα πείτε
Αν το παιδί σας σας είπε μόλις πριν από λίγο τι συνέβη, κατεβάστε το ακουστικό. Το ξαναλέμε… κατεβάστε το ακουστικό. Όταν πιστέψετε ότι ηρεμήσατε, ηρεμήστε κι άλλο και μετά ακόμα περισσότερο. Τι θα λέγατε με διπλωματικό τρόπο και χωρίς συναίσθημα; Γράψτε τα σε ένα χαρτί. Θα σας βοηθήσει να βάλετε τα πράγματα σε τάξη και να προετοιμαστείτε κατάλληλα.
2Η επικοινωνία να είναι ιδιωτική
SMS ή μήνυμα στο κινητό μπορεί να είναι εύκολο, αλλά μια επικοινωνία γίνεται επικοινωνία ουσίας αν βρίσκεστε κοντά ο ένας με τον άλλο. Δεν ξέρουμε αν χρειάζεται να πούμε ότι καλύτερα θα είναι να μην επικοινωνήσετε το θέμα στο Facebook ή σε άλλα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ή μήπως χρειάζεται να το επισημάνουμε; Σύμφωνα με την Nickerson, ξεκινήστε λέγοντας “Χρειάζομαι τη βοήθειά σου σε κάτι που αφορά τον/την _____ και τον/την ____”. Καλύτερα αναφέρετε τα ονόματα και όχι “το παιδί μου/σου”. Μπορείτε να πείτε ότι αυτή η κατάσταση είναι άβολη και ότι θα θέλατε άλλοι γονείς να σας μίλαγαν για παρόμοια θέματα.
Μία εναλλακτική στάση θα ήταν να ζητούσατε από τον άλλον γονιό να μαζέψει εκείνος πληροφορίες πρώτα. “Ενημερώστε τον γονιό ότι το παιδί σας γύρισε στο σπίτι και σας ενημέρωσε για μια συνομιλία ή αλληλεπίδραση που είχε με το δικό τους το παιδί και αν εκείνοι γνώριζαν κάτι σχετικά”, λέει η Joel Haber, συγγραφέας του βιβλίου “Bullyproof Your Child for Life”. Μετά ζητήστε του να σας καλέσει αφού μιλήσει με το παιδί του και ενημερωθεί κατάλληλα. Μια τέτοια κίνηση ανοίγει πόρτες επικοινωνίας και προλαβαίνει παρεξηγήσεις.
3Μην βάλετε την ταμπέλα “μπούλινγκ”
Μπορεί να είναι μπούλινγκ, αλλά η λέξη έχει μεγάλο συναισθηματικό βάρος και θα φέρει τον άλλο γονιό σε αμυντική στάση. Η Nickerson προτείνει να επικεντρωθούμε στη συμπεριφορά. “Πείτε τα γεγονότα που ξέρετε, με όσες λεπτομέρειες γνωρίζετε. Ας επικεντρωθείτε στα γεγονότα και όχι στο πώς θα ονομάζατε τα γεγονότα. Αν πάλι ξέρετε και οι δύο γονείς ότι το παιδί έχει επιθετική συμπεριφορά, μπορείτε να πείτε ότι η κατάσταση ξέφυγε προς τη μεριά του μπούλινγκ, και μετά αναφέρετε γεγονότα“.
4Ακούστε
Μπορεί να είναι δύσκολο, αλλά είναι σημαντικό. Ακούστε όσα έχει να σας πει ο άλλος γονιός χωρίς να τον διακόπτετε και επικεντρωθείτε στο πώς να λυθεί το πρόβλημα. Να θυμάστε ότι αυτή είναι μια δύσκολη συζήτηση και για τις δύο πλευρές και παρατηρείστε αν εσείς με τη δική σας στάση κάνετε μπούλινγκ στον άλλο γονιό!
5Ζητήστε τη βοήθεια του άλλου γονιού
Η καλύτερη λύση είναι να δουλέψετε μαζί με τον άλλο γονιό σε αυτό, να συνεργαστείτε. Αν έχετε φιλική σχέση με τον άλλο γονιό, αυτό είναι πολύ σημαντικό. “Επικοινωνήστε τι έχετε δοκιμάσει μέχρι αυτή τη στιγμή και ρωτήστε τον τι άλλο θα μπορούσατε να δοκιμάσετε”, λέει η Nickerson. Αν δεν επιρρίπτετε ευθύνες βοηθάτε με τη στάση σας τον συνομιλητή σας και την όλη υπόθεση, και τα παιδιά θα βοηθηθούν στο να βρουν τη λύση τους.
Τι συμβαίνει μετά τη συζήτηση
Δεν μπορείτε να ξέρετε το πώς θα αντιδράσει ο άλλος σε μια επικοινωνία ή το αποτέλεσμά της, αλλά μπορείτε να δείξετε το παράδειγμα στο δικό σας παιδί κρατώντας ανοιχτή την επικοινωνία, διατηρώντας διαλλακτική στάση και δείχνοντας στο παιδί σας ότι μπορεί να βασιστεί σε εσάς. Οι γονείς και γενικά οι ενήλικες είναι σημαντικός παράγοντας για τα παιδιά που υφίστανται εκφοβισμό. Τα παιδιά μαθαίνουν τρόπους μέσω αυτών των καταστάσεων για το πώς να είναι δυνατοί και να επιλύουν κοινωνικά προβλήματα, και η στάση των ενηλίκων είναι αυτή που τους καθοδηγεί.
Στην τελική το να είσαι γονιός δεν σημαίνει να βοηθάς το παιδί σου να βρίσκει τρόπους να λύνει τα θέματά του στη ζωή;
Απόδοση στα ελληνικά από τον Μιχάλη Χριστοδούλου σε κείμενο από το todaysparent.
