Τέρμα η πλάκα σήμερα παίδες μου αγαπημένοι. Σήμερα έχω πάθει την πλάκα μου γιατί είχα την ατυχία να παραστώ κατά λάθος μάρτυρας μιας από τις πιο πληγωτικές στιγμές της ζωής ενός αγαπημένου μου παιδιού. Δυστυχώς παρακολούθησα άθελά μου ένα κακοποιητή ανηλίκων την ώρα που εξελισσόταν η δράση του. Ευτυχώς βέβαια σταμάτησα τη δράση του.
Είχα αναλάβει που λέτε την αποστολή καλής θελήσεως να παραλάβω από το σχολείο το παιδί μιας φίλης από την πολυκατοικία μας που είναι ανύπαντρη μητέρα και τρέχει και δεν φτάνει. Από καιρού εις καιρόν λοιπόν, όταν αισθάνομαι μεγαλόθυμη όσο η Ατζελίνα η Τζολί, της κάνω κάνα θέλημα για να έρθει στα ίσα της η κοπέλα. Της ψωνίζω απ’ το σούπερ μάρκετ, της πηγαίνω τον μικρό σε κάνα παιδικό πάρτυ κ.λπ. κ.λπ. Σήμερα, μου ζήτησε να πάω να τον παραλάβω από την αυλή του σχολείου όπου θα παίζανε μπάσκετ τα παιδάκια της 1ης και 2ας δημοτικού. Συνήθως τον πήγαινε αυτή στις 6 και τον έπαιρνε η μάνα της στις 7 -αλλά τώρα η μάνα δήλωσε απασχολημένη. Ανέλαβα λοιπόν εγώ. Για να είμαι μάλιστα απόλυτα συνεπής πήγα και ένα τέταρτο νωρίτερα.
Όταν πλησίασα την αυλή είχε ήδη σκοτεινιάσει και ο δρόμος ήταν σχετικά έρημος. Η κεντρική πόρτα ήταν κλειδωμένη. Το προαύλιο ήταν ύποπτα άδειο και σκοτεινό, αν εξαιρέσεις ένα φωτάκι στο βάθος που έκανε μια εσοχή. Με ζώσανε τα φίδια- πώς στην ευχή έπαιζαν και πού στο καλό ήταν τα παιδιά γενικώς και το δικό μας το παιδί ειδικώς; Αποφάσισα να πλησιάσω από την πίσω πλευρά της αυλής που είχε δεύτερη πόρτα να δω τι στο διάολο γίνεται. Και τι είδα λέτε εσείς παίδες μου αγαπημένοι και μου σηκώθηκε η τρίχα κάγκελο; Έναν τύπο που έμοιαζε με προπονητή (φόρμα, σφυρίχτρα, χρονόμετρο κ.λπ.) αλλά δεν ήταν ο προπονητής του σχολείου. Είδα επίσης και τον γιο της φίλης μου μόνο του να τρέχει γύρω από τον τύπο που τον χρονομετρούσε. Το παιδί είχε βγάλει το πάνω μέρος της φόρμας και αγκομαχούσε τρέχοντας, ενώ ο προπονητής του έλεγε «Μπράβο Γιάννη, πολύ καλό χρόνο κάνεις, καλά το είδα εγώ, έχεις μεγάλο ταλέντο, θα εξελιχτείς σε παιχταρά». Ο μικρός, για να λέμε του στραβού το δίκιο, παιχταράς δεν είναι. Ένα άβγαλτο, παχουλό παιδάκι είναι που πάντα είχε παράπονο ότι δεν τον παίζανε οι άλλοι, οι ψηλοί και οι μάγκες στο σχολείο.
Άρχισα να τα παίζω κανονικά αλλά δεν μίλησα για να δω τι θα κάνει ο μυστήριος. Στην τρίτη γύρα του Γιαννάκη, εκεί πια που το παιδάκι ίδρωσε και κοκκίνισε από την προσπάθεια να τον εντυπωσιάσει, τον σταματάει και του λέει: «Για βγάλε τώρα και το φανελάκι σου να μετρήσω το ποσοστό λίπους στην κοιλιακή χώρα. Πρέπει να κάνεις γερούς μύες Γιάννη, το λίπος θα φύγει όλο και θα τρέχεις σαν τον άνεμο».
Το καημένο το μικρό κάτι είχε μυριστεί ότι δεν πάει καλά αλλά ήταν κολακευμένο και τρομοκρατημένο μαζί. Αυτός ο άνθρωπος ήταν άγνωστος, αλλά αυτός ο άγνωστος του είπε αυτό που ονειρευόταν τόσο καιρό να ακούσει. Ότι θα γίνει παιχταράς. Ότι έχει ταλέντο, ότι είναι αστέρι. Άρχισε λοιπόν να βγάζει το φανελάκι του με τρεμάμενα χέρια. Τότε πια δεν άντεξα. Έβγαλα μια ουρανομήκη φωνή σαν τον μουεζίνη «Ποιος είσαι εσύ βρε αλήτη; Γιάννη μη φοβάσαι αγάπη μου, εδώ είμαι». Ο τύπος τα ‘χασε, μου ΄ριξε μια ματιά και έγινε κυριολεκτικά καπνός. Έντυσα τον Γιαννάκη, τον χάιδεψα για να ηρεμήσει και μετά τον έβαλα να μου πει τι έγινε. Λοιπόν το μάθημα είχε αναβληθεί, ο προπονητής ο κανονικός ήταν άρρωστος και τα παιδιά πήραν τις μαμάδες τους στο κινητό και γύρισαν σπίτια τους. Ο Γιάννης δεν πήρε την δικιά του γιατί τον πλεύρισε ο ψευτοπροπονητής που καραδοκούσε, του είπε ότι έψαχνε ταλέντα στα δημοτικά και ήθελε να τον δοκιμάσει. Άλλο εννοούσε αυτός βέβαια αλλά ο καημένος ο Γιαννάκης τσίμπησε. Αν δεν πήγαινα εγώ ένα τέταρτο νωρίτερα, μπορεί να είχε περάσει τη μεγαλύτερη δοκιμασία της ζωής του.
Τον πήγα στο σπίτι του, τον πλύναμε και τον βάλαμε στο κρεβάτι του αφού του εξηγήσαμε ήρεμα τι έγινε. Το παιδί δεν μπορούσε να σταματήσει να τρέμει, ανέβασε και πυρετό. Μετά πήγα στο αστυνομικό τμήμα και κατήγγειλα το περιστατικό. Μου είπαν ότι πολλοί κάνουν αυτή τη δουλειά. Καραδοκούν στις αυλές των σχολείων, στις κατασκηνώσεις, όπου υπάρχουν μικρά παιδιά. Να είστε ευτυχείς που είναι ψευτοπροπονητής, μου είπαν, δεν είδατε στην Κρήτη τι έγινε με τον κανονικό προπονητή του σχολείου;
Ξαναγύρισα σπίτι να δω πώς πάει ο Γιάννης. Δεν κοιμάται, μου είπε η φίλη μου. Με βάζει να του λέω ξανά και ξανά το ίδιο παραμύθι. Για ένα παιδί που χάθηκε στο δάσος αλλά το βρήκε η μαμά του πριν τον καταβροχθίσει ο δράκος. Ευτυχώς.
ένα άρθρο των πρωταγωνιστών
πηγή:protagon.gr
