Πρώτη μέρα σχολείο…
Σαν εχθές θυμάμαι, κάπου τέτοιες μέρες κρατούσα με χέρια που που έτρεμαν, ένα θετικό τεστ εγκυμοσύνης…
Ένα θετικό τεστ μετά από πολλά αρνητικά και μετά από πολύ κόπο… Σαν εχθές θυμάμαι την κάθε σου μέρα, την κάθε σου πρώτη φορά, τις πρώτες σου λέξεις… Εάν εχθές θυμάμαι το πρώτο σου πέσιμο και την ανάγκη σου για αγκαλιά μετά από αυτό… Σαν εχθές θυμάμαι την πρώτη σου φορά που με αποχωριστηκες, ώστε να πάω για δουλειά…
Σαν εχθές θυμάμαι τον πρώτο σου πυρετό, την πρώτη σου συνειδητή αγκαλιά, το πρώτο σου γελακι…
Και μόλις εχθές, έβγαλα την καινούργια σου τσάντα, ώστε να σου τη δώσω να την ετοιμάσεις μόνη σου για το σχολείο… Το σχολείο που περίμενες όλο το καλοκαίρι πώς και πώς! Το σχολείο που συζητούσαμε κάθε μέρα και λέγαμε πόσα πολλά καινούργια πράγματα θα μάθεις εκεί και πόσους νέους φίλους θα κάνεις… Μου άρεσε τόσο να σε βλέπω να ανοίγεις διάπλατα τα τεράστια σου μάτια και να περιμένεις όλο ζήλο να ακούσεις τι θα μαθαίνεις και με πόσα νέα πράγματα θα απασχοληθεις στον παιδικό σταθμό…
Και έφτασε το σήμερα…. Σε εντυνα τραγουδώντας, γεμάτη ενθουσιασμό, ώστε να γεμίσω και τους δικούς σου σάκους, στην περίπτωση που από κάπου έχανε το απόθεμα σου σε δαύτον… Γελούσαν τα ματάκια σου και μαζι φωνάζαμε «ζήτω ζήτω ζήτω!!! Ήρθε η πρώτη μέρα για το σχολείο!!!»… Χορεύαμε και χοροπηδουσαμε και μόνο ο Θεός ξέρει πόσο έχω ευχηθεί να περνάς όμορφα στο νέο αυτό κομμάτι της ζωής σου…
Σε τραβούσα φωτογραφίες και μου ποζαρες χαρούμενη, αν και όταν μου γυρνουσες την πλάτη, δαγκωνες τα νύχια σου, ένδειξη ότι είχες αρχίσει να στρεσάρεσαι…
Σε όλο το δρόμο μέχρι να φτάσουμε, τραγουδούσαμε και επαναλαμβαναμε όλα αυτα που εχεις να περιμενεις.. και ήσουν τόσο χαρούμενη…
Πώς θα επιλέξω παιδικό σταθμό;
Φτάσαμε και ένας κόμπος ανέβηκε στο λαιμό μου… Δεν υπήρχε η παραμικρή περίπτωση να τον αφήσω να πάει πιο πάνω και απλά τον κατάπια πάλι… Αυτή τη μέρα δεν θα άφηνα ούτε ένα δάκρυ να τη χαλάσει…
Φτάσαμε!!
Μπήκαμε μέσα και αντικρισαμε μαζί τους νέους σου συμμαθητές και συμμαθητριες…
– «ήρθαμε να μάθω γράμματα» δήλωσες με μιας στις δασκάλες σου και δεν αφηνες το χέρι σου από το δικό μου, όσο και αν προσπάθησαν με υπέροχο τρόπο εκείνες …
– «μαμά μη φύγεις!! «
Σε διαβεβαιωσα ότι σήμερα θα έμενα μαζί σου… Απλά δεν μπορούσα να είμαι στην ίδια τάξη, γιατί είμαι μεγάλη και θα με κοροϊδεύουν τα παιδάκια… Γελασες και δεχτηκες τη δικαιολογία μου… Άφησες το χέρι μου και απεμεινα να σε κοιτάζω να απομακρυνεσαι με τη νέα σου δασκάλα… Της έλεγες για το κουνούπι που σε τσίμπησε και εκείνη έδειχνε να εντυπωσιαζεται από την εκφραστικοτητα σου… Χαμογέλασα… Ο κόμπος ξανάρθε και τον ξανακαταπια…
Είσαι αρκετά μακριά από εμένα πια… Και δεν γυρίζεις καν να δεις αν είμαι πίσω σου… Και κάπου εκεί συνειδητοποιω ότι τελικά τα κατάφερα! Νιώθεις ασφαλής και ξέρεις ότι τηρώ το λόγο μου… Ήξερες ότι είμαι εκεί, όπως σου υποσχέθηκα…
Καμία ώρα μετά, έρχομαι να σε πάρω κι εσύ κάνεις κούνια…
– «δε θέλω να φύγω… Θα μείνω εδώ…» μου λες και χώνεσαι πιο βαθιά στην αγκαλιά της δασκάλας σου, που δεν σε άφησε ούτε λεπτό από τα χέρια της… Κατάλαβε ότι είσαι από τα παιδιά εκείνα που θέλεις να νιώθεις την ενήλικη προστασία και μετά να ανοίξεις τα φτερακια σου…
Συμφώνησες στο να φύγω και να γυρίσω να σε πάρω αφού τελειώσω τις δουλειές μου…
Μια ώρα μετά επέστρεψα και σε πήρα πίσω στο σπίτι μας..
– «είμαι τόσο περήφανη για εσένα μωρό μου…» σου είπα βγαίνοντας από το σχολείο…
– «μαμά… Τώρα που πάω σχολείο δεν είμαι μωρό… Μωρό είναι ο μπέμπης… Εγώ θα μάθω γράμματα…»
Αυτή τη φορα δεν προλαβα… Ο κομπος εγινε δακρυ και προλαβε να βγει…
Ευτυχως φορουσα γυαλιά …
Αύρα Φούκου- ihappy.gr
Όταν τα παιδιά ονειρεύονται, οι γονείς…
Μην στραβοκοιτάτε τις μαμάδες που τσιρίζουν τα παιδιά τους…
