Σοβαρές πιθανότητες να εμφανίσουν κατάθλιψη έχουν το 30-40% των παιδιών, που έχουν Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας.
Παράλληλα, με τα χρόνια μπορεί να αναπτύξουν χαμηλή αυτοεκτίμηση, ενώ σημαντικό είναι το γεγονός ότι στα αγόρια αυτό το φαινόμενο παρουσιάζεται 3-4 φορές παραπάνω σε σύγκριση με τα κορίτσια. Τα στοιχεία αυτά έδωσε ο ο ψυχολόγος, νευροψυχολόγος παίδων, διδάκτωρ παιδοψυχολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης, Σήφης Κουράκης, μιλώντας στο Πρακτορείο FM.
«Τα παιδιά αυτά αργούν να διαγνωστούν, συνήθως στην ηλικία των 5-7 ετών διαγιγνώσκονται κι έτσι θεωρούνται επιθετικά, ενώ στην πραγματικότητα η ελλειμματική προσοχή τους δημιουργεί αυτόν τον αρνητισμό και αυτήν τη διάσπαση κι έτσι είναι απρόσεχτα, επιθετικά και αδυνατούν να συγκεντρωθούν για πολλή ώρα στις σχολικές εργασίες», εξήγησε ο κ. Κουράκης, προσθέτοντας ότι συνήθως το γεγονός αυτό εκλαμβάνεται από εκπαιδευτικούς και γονείς ως τεμπελιά, αποφυγή των εργασιών ή ένα είδος διαταραχής στη διαγωγή και αντιμετωπίζουν τα παιδιά ανάλογα.
Αυτό, σύμφωνα με τον ψυχολόγο, οδηγεί τα παιδιά να σε απογοήτευση, αισθάνονται απόρριψη από τους συνομηλίκους και αυτό προκαλεί με τα χρόνια σαν δευτερογενές σύμπτωμα, τη χαμηλή αυτοεκτίμηση.
Σύμφωνα με τον κ. Κουράκη, οι γονείς πρέπει καταρχήν να αποδεχτούν το πρόβλημα και να ενημερωθούν από ειδικούς για αυτό. Και εφόσον γίνει η διάγνωση με ΔΕΠΥ το παιδί θα πρέπει:
1. Να εκγυμνάζεται συστηματικά και κυρίως ομαδικά με συνομηλίκους του και να κάνει ασκήσεις μελετημένες χώρου και χρόνου.
2. Οι σχολικές του δραστηριότητες να έχουν συντομία, ποικιλία και δόμηση.
3. Να εφαρμοστεί από ειδικούς πρόγραμμα συμπεριφορών με θετικούς ενισχυτές, δηλαδή να δίνονται κάποια δώρα εντός εισαγωγικών στο παιδί, κάποιες ενισχύσεις, που το ίδιο θα προεπιλέγει, ώστε να αυξηθεί το ενδιαφέρον του.
4. Πρέπει να κοιτάξουμε πολύ καλά τη διατροφή του, να μην περιέχει καφεΐνη, έψιλον συντηρητικά και γενικότερα συστατικά τα οποία εντείνουν την απροσεξία και την παρορμητικότητα.
Αν παρόλα αυτά, και παρά τη συμπεριφορική θεραπεία ή τις συνεδρίες ψυχολογικής στήριξης, το παιδί εξακολουθεί να παρουσιάζει έντονα και συνεχή συμπτώματα, τότε υπάρχει και φαρμακευτική αγωγή με το συχνότερο συνταγογραφούμενο φάρμακο που είναι η μεθιλθενιδάτη και η ριταλίνη που βελτιώνουν τα κύρια συμπτώματα, δηλαδή την απροσεξία, την παρορμητικότητα και την υπερκινητικότητα.
