Το ανεβασμένο σάκχαρο στην εγκυμοσύνη ή σακχαρώδης διαβήτης κύησης είναι μια διαταραχή του μεταβολισμού της γλυκόζης κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και σχετίζεται με επιπλοκές κατά την περίοδο, αμέσως πριν και μετά τον τοκετό.
Τέτοιες είναι η προεκλαμψία, η μακροσωμία του εμβρύου και η νεογνική υπογλυκαιμία. Εμφανίζεται σε μία στις 25 εγκυμοσύνες παγκοσμίως και συνήθως εξαφανίζεται μετά την εγκυμοσύνη, αλλά οι γυναίκες, καθώς και οι απόγονοί τους διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να εμφανίσουν διαβήτη τύπου 2 αργότερα στη ζωή τους.
Κατά μέσο όρο, οι μισές γυναίκες με διαβήτη κύησης παρουσιάζουν σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 μέσα σε πέντε έως δέκα χρόνια μετά τον τοκετό.
Σύμφωνα με τις τελευταίες οδηγίες της USPSTF (US Preventive Services Task Force), όλες οι έγκυοι θα πρέπει να ελέγχονται για διαβήτη μετά την 24η εβδομάδα κύησης.
Ο έλεγχος βοηθά στην πρώιμη διάγνωση της νόσου και στην αντιμετώπισή της με διατροφικές αλλαγές και στη χορήγηση ινσουλίνης όταν χρειάζεται, μειώνοντας τις επιπλοκές και τους κινδύνους για τη μητέρα και το έμβρυο.
Ποιες έγκυες κινδυνεύουν περισσότερο
Οι γυναίκες διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να εκδηλώσουν διαβήτη κύησης εάν:
-Είναι υπέρβαρες
-Πάνω από 25 ετών
-Έχουν ισχυρό οικογενειακό ιστορικό της νόσου
-Έχουν αποκτήσει μωρό που ζύγιζε περισσότερα από 4 κιλά
-Πάσχουν από προδιαβήτη, δηλαδή έχουν επίπεδα σακχάρου στο αίμα τους λίγο υψηλότερα από το φυσιολογικό την εποχή που μένουν έγκυοι.
Προστασία
Ο στόχος της αντιδιαβητικής αγωγής στην εγκυμοσύνη είναι να διατηρηθούν στα φυσιολογικά όρια τα επίπεδα του σακχάρου και να μην παρουσιάζουν έντονες διακυμάνσεις στη διάρκεια της ημέρας.
Διατροφή
Η έγκυος πρέπει να τρέφεται προσεκτικά, κάνοντας τρία κύρια γεύματα την ημέρα και έως τρία σνακ, αποφεύγοντας τα γλυκά και τους επεξεργασμένους υδατάνθρακες (όπως το άσπρο ψωμί, τα απλά δημητριακά κ.λπ.), και τρώγοντας λαχανικά πλούσια σε φυτικές ίνες, όσπρια, δημητριακά ολικής άλεσης, ψάρια και πουλερικά.
Άσκηση
Η συστηματική γυμναστική είναι επίσης σημαντική, γι’ αυτό η έγκυος πρέπει να περπατάει καθημερινά. Εάν τα μέτρα αυτά δεν φέρουν στα φυσιολογικά επίπεδα το σάκχαρο, μπορεί να χρειαστούν ενέσεις ινσουλίνης. Σε μερικές περιπτώσεις χορηγείται το φάρμακο μετφορμίνη, που λαμβάνεται από το στόμα, με ή χωρίς ινσουλίνη.
Έλεγχος
Η έγκυος πρέπει επίσης να μετράει το σάκχαρό της όταν ξυπνάει, πριν τα γεύματα και μία ή δύο ώρες έπειτα από αυτά. Σύμφωνα με τα Εθνικά Ιδρύματα Υγείας (ΝΗΙ) των ΗΠΑ, φυσιολογικό είναι το σάκχαρο όταν είναι 95 ή λιγότερο όταν ξυπνάει η έγκυος, 140 ή λιγότερο μία ώρα μετά το φαγητό και 120 ή λιγότερο δύο ώρες μετά το φαγητό. Έξι έως 12 εβδομάδες μετά τον τοκετό, η ασθενής πρέπει να επανελεγχθεί και να συνεχίσει να ελέγχεται εφ’ όρου ζωής, φροντίζοντας να μην παχύνει ούτε αυτή ούτε το παιδί της.
