Στον καρκίνο…
Σε μισώ. Σε μισώ για όσα έκανες σε εμένα, που μου πήρες την ελπίδα, που με άφησες χωρίς αναπνοή και απόλυτα τρομοκρατημένη.
Με κυνήγησες, μου επιτέθηκες όταν εγώ ακόμη δεν ήξερα το όνομά μου. Με άφησες με τον φόβο και μετέδωσες τον φόβο στους ανθρώπους που αγαπώ.
Εύχομαι να πεθάνεις εσύ. Εύχομαι να μην ξανακούσω το όνομά σου ποτέ ξανά. Δεν θα λείψεις σε κανέναν άλλωστε. Κανένας δεν σε συμπαθεί.Όλοι μας θέλουμε να πεθάνεις.Ελπίζουμε και προσευχόμαστε στον θάνατό σου.
Όχι μόνο εγώ και η οικογένειά μου αλλά όλοι οι άνθρωποι πάνω στην γη.
Σε φοβόμαστε και τρέμουμε μόνο στην σκέψη να αναφέρουμε το όνομά σου.Μπορεί να μην ανέφερα το όνομά σου αλλά αυτό δεν σε εμπόδισε για να μου επιτεθείς και να προσπαθήσεις να με σκοτώσεις.Προσπαθώ να κερδίσω την μάχη αλλά δεν ξέρω ακόμη τα όπλα που έχεις διαλέξει.
Με έβαλες στην διαδικασία να σκεφτώ το κόσμο χωρίς εμένα. Ένα κόσμο που οι κόρες μου δεν θα με έχουν δίπλα τους τα βράδια και δεν θα έχουν ένα φιλί για καληνύχτα από την μαμά.
Έναν κόσμο που ο άντρας μου θα παλεύει μόνος του και θα του λείπω. Το χειρότερο από όλα είναι ότι με έβαλες σε μια διαδικασία να σκεφτώ πως μια άλλη γυναίκα θα αγκαλιάζει τα παιδιά μου.Μια άλλη γυναίκα να χορεύει στον γάμο των παιδιών μου.
Αν νικήσεις, ο κόσμος θα προχωρά χωρίς εμένα. Τα παιδιά μου θα χαμογελάσουν ξανά και εγώ θα προσεύχομαι ο άντρας μου να βρει την αγάπη ξανά.
Θα προσεύχομαι όμως να με αφήσεις επιτέλους ήσυχη.
Ακόμη και αν φύγεις θα μου αφήσεις ένα σημάδι που θα έχει αλλάξει όλη μου την ζωή.
Έχουν περάσει 2 χρόνια από τότε που είσαι στην ζωή μου και είναι φορές που αναρωτιέμαι αν θα πρέπει να τα παρατήσω ή να συνεχίσω να παλεύω.Έχω χάσει τα μαλλιά μου, την δύναμή μου αλλά όχι το χαμόγελό μου. Ακόμη γελάω με αστεία γεγονότα και ακόμη χαίρομαι με μικροπράγματα.
Έκλαψα που τρύπησα τα αυτιά της κόρης μου τόσο νωρίς γιατί δεν είμαι σίγουρη αν θα προλάβω να το δω να συμβαίνει αργότερα.Χάρηκα που αποφοίτησε από τον παιδικό σταθμό και εγώ παρακολούθησα την πρώτη της αποφοίτηση και ήμουν εκεί για το παιδί μου.
Σε μισώ τόσο πολύ αλλά ταυτόχρονα σου οφείλω ένα μικρό ευχαριστώ που με έκανες να συνειδητοποιήσω τι πραγματικά έχει νόημα στην ζωή.
Ελπίζω όλα αυτά μια μέρα να είναι μια ανάμνηση και να το θυμάμαι και να γελάω και εσύ να μην υπάρχεις στην ζωή μας.
babyradio.gr– Η.Κ.
«Στον άντρα μου:5 Λόγοι που δεν κάνουμε σεξ ενώ είμαι έγκυος…»
Αληθινή ιστορία: «Το σώμα της γυναίκας μου μετά τον τοκετό δεν είναι δική μου δουλειά…»
Eγκυμοσύνη, επιλόχεια κατάθλιψη και η θέση του πατέρα…!
