Σε βλέπω όταν στερείσαι πολλά, για να δώσεις στα παιδιά σου ό,τι χρειάζονται.
Σε βλέπω όταν τρέχεις να τα προλάβεις όλα χαμογελώντας.
Σε βλέπω που προσπαθείς να στριμώξεις μέσα στη μέρα χίλια πράγματα.
Σε βλέπω όταν δεν μπορείς να φανταστείς πόση δύναμη κρύβεις μέσα σου.
Σε βλέπω όταν μιλάς και αγκαλιάζεις τα άλλα παιδιά σαν να είναι δικά σου.
Σε βλέπω να κοιτάς το παιδί σου και να πονάει το κεφάλι σου από την τόση ευτυχία.
Σε βλέπω όταν νιώθεις πως θα καταρρεύσεις, αλλά συνεχίζεις σιωπηλά.
Σε βλέπω όταν μοιάζεις στη μαμά σου, κι ας μην το βλέπεις εσύ.
Σε βλέπω να λάμπεις, γελώντας με τις φίλες σου όταν βρίσκεστε μετά από καιρό.
Σε βλέπω να λάμπεις κι όταν ακούς χαρούμενες παιδικές φωνές στο δρόμο.
Σε βλέπω να ζεις μέρες δύσκολες, ατελείωτες.
Σε βλέπω να κλαίς. Και φανερά, αλλά και κρυφά.
Σε βλέπω όταν πέφτεις και σπας. Σε χίλια κομμάτια.
Σε βλέπω να ζεις, και να παλεύεις.
Σε βλέπω στα παιδικά πάρτι, να σκέφτεσαι πως πέρασαν τα χρόνια.
Σε βλέπω να κάνεις, να είσαι και να αξίζεις πολλά περισσότερα απ’ ότι νομίζεις.
Σε βλέπω κι όταν ξανασηκώνεσαι. Και φτου κι απ’ την αρχή.
Σε βλέπω ν’ αγαπάς.
Σε βλέπω…Και βλέπω εμένα…
