Συγγνώμη παιδί μου…
Πέρασε κι αυτή η μέρα…Βράδιασε!
Εσύ κοιμάσαι ήσυχο πια…
Εγώ αναπολώ στην μοναξιά μου τα γεγονότα της ημέρας, όλα εκείνα που έζησα μαζί σου.
Κοιτάω το δωμάτιο γύρω μου… ένα παπουτσάκι σου παρατημένο στο πάτωμα, ένα χαλασμένο παιχνίδι αχνοφαίνεται κάτω από τα μαξιλάρια του καναπέ, μία μουντζούρα στον τοίχο από μαρκαδόρο και τόσα άλλα που σε θυμίζουν…
Πριν λίγη ώρα ανυπομονούσα να κοιμηθείς και τώρα μου λείπεις…
Ήθελα μόνο για μια στιγμή να μπορούσα να μπω στα όνειρά σου και να σου πω:
Συγνώμη παιδί μου που μερικές φορές σου φωνάζω χωρίς να φταις…
Συγνώμη παιδί μου που όταν κλαις δεν σου δίνω πάντα σημασία…
Συγνώμη παιδί μου που μερικές στιγμές δεν σε αφήνω να χαρείς απλά πράγματα…
Πώς βοήθησα το γιο μου να καταλάβει οτι η συμπεριφορά του δεν ήταν σωστή, χωρίς να χρησιμοποιήσω τιμωρίες
Συγνώμη παιδί μου που σου στερώ το τρέξιμο φοβούμενη μην χτυπήσεις…
Συγνώμη παιδί μου που νομίζω ότι είσαι μικρό και δεν καταλαβαίνεις…
Συγνώμη παιδί μου που έχεις εμένα για μαμά…
Όμως όλα αυτά τα κάνω γιατί είμαι απλά η μαμά σου…
Φοβάμαι μην πάθεις τίποτα, αλλά αυτό το ξέρεις εσύ καλύτερα από μένα. Γιατί είσαι ο μόνος άνθρωπος που άκουσες πως χτυπάει η καρδιά μου, είσαι ο μόνος που ξέρει πως τρομάζω και μόνο στην ιδέα μην σε χάσω, ακόμα και πριν γεννηθείς…
Γι’ αυτό, συγχώρα με παιδί μου… δεν το θέλω… έτσι μου λέει η καρδιά μου να κάνω.
Ο λόγος είναι ότι σ’ αγαπάω τόσο πολύ, μα μην περιμένεις ποτέ να ακούσεις συγνώμη γι’ αυτό.
Πηγή: familysland.gr
