“Στους γονείς που κατέκρινα πριν γίνω μάνα… Συγγνώμη!”
H
“Να μαι λοιπόν, κάποια χρόνια πριν, μια 30χρονη γυναίκα που διδάσκει σε ένα νηπιαγωγείο και πήγα για ψώνια σε ένα γνωστό πολυκατάστημα. Εκεί την είδα: Είδα μια μαμά να ψωνίζει και το παιδάκι της δεν φορούσε παπούτσια ενώ ήταν χειμώνας. Δεν φορούσε παπούτσια!
«Είναι χειμώνας! Μα, τι σκέφτεται; Είναι δυνατόν;Εγώ δεν πρόκειται να το κάνω ποτέ αυτό! Όχι εγώ.»είπα.
Έκανα το σιωπηλό μου σχόλιο και συνέχισα τα ψώνια μου σκεπτόμενη σχετικά με το τι γονείς υπάρχουν!
Έπειτα ήταν ένα υπέροχο καλοκαιρινό βράδυ. Πήγα για φαγητό σε ένα υπέροχο, ρομαντικό εστιατόριο με τον πρώην σύζυγό μου και περνούσαμε υπέροχα. Δίπλα μας έτρωγε μία οικογένεια με ένα κοριτσάκι περίπου 4 χρονών. Ήταν πολύ χαριτωμένο αλλά απίστευτα θορυβώδες. Καμία εκπαίδευση μου ως νηπιαγωγός δε με βοήθησε να κάνω υπομονή με εκείνο το παιδί. Οι σερβιτόροι το βρήκαν χαριτωμένο αλλά εγώ το βρήκα απλά ενοχλητικό. Το μόνο που ήθελα να κάνω ήυταν να φάω τα μακαρόνια μου και να πιω το κρασί μου. Η μικρή όμως μου είχε χαλάσει τη διάθεση! Γιατί δεν πήγαιναν απλά σε μια πιτσαρία; Θέλανε και κυριλέ εστιατόριο…
Εγώ δεν θα το κάνω ποτέ αυτό όταν κάνω παιδιά.Ποτέ!
Ω, πόση άγνοια είχα!
Όταν έβλεπα μια μαμά να δίνει γλειφιτζούρι στο παιδί της για να σταματήσει να κλαίει έλεγα: Εγώ δεν θα το κάνω ποτέ αυτό όταν κάνω παιδιά.Ποτέ!
Όταν άκουγα γονείς να λένε: Ο γιος μας πηγαίνει παιδικό αλλά κοιμάται ακόμη μαζί μας, σκεφτόμουν: Εγώ δεν πρόκειται να το κάνω ποτέ αυτό.
Ποιος τα λέει αυτά;Το άτομο που δεν είχε αλλάξει ούτε μια πάνα στην ζωή του και νόμιζε πως ξέρει τα πάντα για την διαπαιδαγώγηση επειδή είναι νηπιαγωγός!
Αυτό το άτομο όμως θέλει να πει κάτι σε όλους αυτούς τους γονείς:
Συγνώμη!
Μπορεί να έκρινα την μαμά που άφησε το παιδί χωρίς παπούτσια μες στον χειμώνα, αλλά έχω αφήσει την κόρη μου χωρίς καπέλο μέσα στο καταμεσήμερο και στον ήλιο! Μια κυρία μάλιστα γύρισε και μου είπε: “Η κόρη σου χρειάζεται επειγόντως ένα καπέλο!”
Χαμογέλασα χαριτωμένα αλλά από μέσα μου με το ζόρι συγκρατούσα να νεύρα μου!
Η αλήθεια είναι οτι προσπάθησα πολύ να της το φορέσω… Με καλοπιάσματα, με φωνές, με απειλές, με γλειφιτζούρια… Όμως δεν ήθελε να φορέσει καπέλο με τίποτα! Τι να κάνω;
Κάρμα το λένε…
Και να ήταν μόνο αυτό; 4 χρόνια πρν έκρινα τους γονείς που βγήκαν σε εστιατόριο με το μικρό τους. Εγώ λοιπόν έπρεπε να πάω σε ένα ραντεβού και δεν είχα πουθενά να αφήσω το παιδί μου.. Έτσι, ξέρετε τι έκανα; Το πήρα μαζί μου! Σε ένα εστιατόριο ενώ ένα ζευγάρι είχε βγει για να φάει ρομαντικά ακριβώς δίπλα μας. Και εκείνο αποφάσισε οτι ήταν το κατάλληλο μέρος για να δώσει μια παράσταση τραγουδιού! Έτσι άρχισε να τραγουδάει δυνατά!
Ναι, εγώ το επέτρεψα αυτό!
Για να μην αναφέρω οτι ακόμα κοιμάμαι μαζί με το παιδί μου! Και ξέρετε κατι; Το απολαμβάνω!
Καλά το έκανα εγώ αυτό; Ναι, ναι το παραδέχομαι.
Εγώ επίσης δίνω γαριδάκια μόνο και μόνο για να ηρεμήσει λίγο το κεφάλι μου από τις φωνές!
Επίσης μερικές φορές την αφήνω και στο tablet να παίζει…
Τέλος, μια φορά μέσα στο καταχείμωνο η μικρή μου αρνιόταν να φορέσει το μπουφάν της ενώ έπρεπε να πάμε στο γιατρό. Για να μην χάσουμε το ραντεβού, την πήρα αγκαλιά, την τύλιξα με το δικό μου παλτό μέσα στην αγκαλιά μου και φύγαμε τρέχοντας. Όλοι όσοι μας κοιτούσαν πρέπει να νόμιζαν οτι είμαι μια κακοποιητική μάνα…
Γι’ αυτό λοιπόν, σε όλους τους γονείς που κατέκρινα πριν γίνω μάνα, ζητάω ειλικρινά συγγνώμη!”
Eπιμέλεια κειμένου για το Babyradio: Θωμαΐδου Ευθυμία Ζωή
