Το παρακάτω άρθρο αποτελεί αληθινή ιστορία της Kathryn Leehane.
Ο σύζυγός μου και τα δυο παιδιά μας βρισκόμασταν σε μια εκδήλωση και συναντήσαμε μια φίλη μας που έχει τέσσερα παιδιά.Ο οχτάχρονος γιος μας που είναι και ο μικρότερος της οικογένειάς μας τους παρατηρούσε πολύ προσεκτικά και μετά μου ψιθύρισε :” Αυτή θα μπορούσε να είναι η δική μας οικογένεια”
Προσπάθησα να κρατήσω τα δάκρυά μου, τον αγκάλιασα και τον φίλησα στο κεφάλι του. Ήξερα τι εννοούσε αλλά δεν μπορούσα να του απαντήσω γιατί δεν θα καταλάβαινε.Δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι δεν θα μπορούσαμε να είμαστε μια οικογένεια με τέσσερα παιδιά.
Ο γιος μου έχει στο μυαλό του πως η οικογένειά μας έχασε δυο παιδιά. Τα δυο παιδιά αυτά ήταν δυο εγκυμοσύνες που εγώ έχασα.
Έμαθε για τα “χαμένα” παιδιά εντελώς τυχαία. Βρήκε τυχαία ένα άλμπουμ στο σπίτι της μητέρας μου με ενα γενεολογικό δέντρο που δίπλα στα ονόματα των παιδιών είχε άλλες δυο κενές θέσεις με δυο ονόματα που δεν γνώριζαν.
Η μητέρα μου ένιωσε πολύ άσχημα και τους είπε πως μετά την αδερφούλα τους και πριν τον μικρότερο γιο μου , δυο μωρά άρχισαν να μεγαλώνουν στην κοιλιά μου αλλά δεν κατάφεραν να μεγαλώσουν αρκετά.Ακόμη τους είπε πως η μαμά και ο μπαμπάς στεναχωρήθηκαν πολύ με αυτό το γεγονός και για αυτό δεν τους το είπαν.
Ακόμη κι αν έχουν περάσει δέκα χρόνια από αυτές τις εγκυμοσύνες η λύπη δεν φεύγει ποτέ τελείως. Όσο περνούσαν τα χρόνια είχα συμβιβαστεί με την ιδέα αλλά είναι στιγμές που οι σκέψεις με πνίγουν και νιώθω ότι δεν μπορώ να αναπνεύσω.Η καρδιά μου πονάει και μόνο στην σκέψη ότι θα τα είχα κοντά μου και δεν τα κατάφερα.
Το πρώτο μωρό το έχασα στο τέλος του πρώτου τρίμηνου. Η διάρκεια ζωής του μπορεί να ήταν μικρή αλλά προσπαθήσαμε τόσο πολύ με τον άνδρα μου για να το αποκτήσουμε που το περιμέναμε με χαρά και ανυπομονησία. Κάναμε σχέδια, συζητούσαμε ονόματα κλπ. Όταν πήγαμε στην καθιερωμένη εξέταση, ο γιατρός δεν έβρισκε καρδιακούς παλμούς, ενώ εγώ δεν ήμουν έτοιμη να το αποχωριστώ το μωρό μας είχε ήδη φύγει.
Το δεύτερο το έχασα στις αρχές του δεύτερου τρίμηνου. Μετά την πρώτη αποβολή ήμασταν διστακτικοί και δεν θέλαμε να δεθούμε συναισθηματικά με το μωρό μας. Αλλά πώς να μην δεθούμε με μια καινούρια ζωή που θα ερχόταν σε λίγους μήνες; Δυστυχώς δεν τα κατάφερε και μόλις το χάσαμε μάθαμε ότι ήταν αγοράκι.
Τα παιδιά μου δεν ξέρουν αυτές τις λεπτομέρειες και δεν χρειάζεται να τις μάθουν.Όχι ακόμη τουλάχιστον. Το μόνο που ξέρουν μέχρι τώρα είναι πως χάσαμε δυο μωρά.
Ο γιος μου δεν μπορεί να το δεχτεί και αρκετές φορές λέει πως θα μπορούσαμε να είμαστε μια εξαμελής οικογένεια.
Πώς να του εξηγήσω πως αν δεν είχα χάσει αυτά τα μωρά δεν θα υπήρχε;Πως σχεδιάζαμε να κάνουμε δύο παιδιά; Δεν μπορώ να του το πω και ούτε πρόκειται.Άλλες φορές νιώθω τύψεις γιατί αν δεν έχανα αυτά τα παιδιά δεν θα είχα τον γιο μου.
Άλλες φορές σκέφτομαι πως και στις δυο εγκυμοσύνες θα γεννιόταν ο γιος μου γιατί ήθελε με νύχια και με δόντια να γίνει μέλος της οικογένειάς μας. Ο γιος μου θέλει τόσο πολύ να έχει αυτά τα δυο αδέρφια κοντά του που είναι θέμα χρόνου να με ρωτήσει ποτέ θα κάνω άλλο παιδί.
Απλά τον αγκαλιάζω και του λέω πως η οικογένειά μας είναι τέλεια όπως είναι τώρα. Και είναι. Γιατί πρέπει να είναι. Έχω τα δυο μου παιδιά στην γη και τα άλλα δυο μου στον ουρανό…
babyradio.gr- Μετάφραση : Γκαλίτσιου Μαριάννα
Αν σας άρεσε το άρθρο πατήστε… share και μοιραστείτε το με τους φίλους σας!
