Ο γιος μου, είναι ένα αξιολάτρευτο αγοράκι που καθημερινά με εκπλήσσει και τα κατορθώματά του!
Καλά ή κακά!
Τι εννοώ; Μπορεί για 2 μέρες να έχουμε πάρτι στο σπίτι επειδή είπε επιτέλους όλους τους αριθμούς με τη σειρά αλλά μπορεί και να μαζεύω για μια βδομάδα από απίστευταμέρη του σπιτιού τα μπισκοτάκια του. Έχω βρει και μέσα σε κάλτσες!
Βέβαια αυτά όλοι οι γονείς τα έχουν περάσει ή θα τα περάσουν στο σύντομο μέλλον! (Όχι δεν τη γλιτώνεις)
Αλλά αυτό είναι η ευτυχία! Γιατί δεν θα μπορούσα να φανταστώ τη ζωή μου διαφορετικά από το να καθαρίζω τους τοίχους με τους μαρκαδόρους ή να χορεύω μαζί του τα ζουζούνια μέχρι τελικής πτώσης!
Αυτά τα χεράκια που μου ανοίγουν ένα σωρό δουλειές, με έχουν σκεπάσει όταν ήμουν άρρωστη και μου έχουν χαϊδέψει τα μαλλιά όταν δεν το περίμενα. Φέρνουν κάποιες φορές τη καταστροφή στέλνοντας σε άγνωστους καρδούλες στο Messenger αλλά πιο συχνά φέρνουν την ευτυχία!
Έχετε δει μέχρι που μπορούν να φτάσουν τα κατορθώματά τους;
Για πάρτε μάτι…
Χμμμ βασικά δεν ξέρω πόση ευτυχία θα ένιωθε αυτή η μαμά αυτή τη στιγμή…αλλά σίγουρα τώρα που θα το βλέπει θα γελάει!
Άλλος ένας μπόμπιρας που με τα μαγικά χεράκια του ξέκανε το κινητό της μαμάς του!
Πόσο αλεύρι θα ήθελες για τη συνταγή σου μανούλα είπαμε;
Θα πάθαινα 10 εγκεφαλικά!!!!
Ακόμη και όταν τρώνε κάνουν θαύματα…
Οκ, μπορεί να ακουστεί χαζό, αλλά όταν και εγώ έτριβα με μανία τα χαλιά μου να καθαρίσουν από τους και καλά αθώους μαρκαδόρους, (ξέρετε αυτούς που λέει στη συσκευασία πως βγαίνουν απλά με νερό…αυτό απλά μην το πιστέψετε!!) δεν είχα νεύρα αλλά γελούσα γιατί θυμάμαι τα μουτράκια του όταν τον είδα να δημιουργείπάνω τους. Και καθάριζα και ήμουν ευτυχισμένη που το απόλαυσε τόσο! Άλλωστε χαλιά είναι…θα πεθάνουμε κιόλας;
Η ζωή είναι στιγμές και ας προσπαθήσουμε να είναι έντονες, όπως και αυτές τωνπαιδιών γιατί στη τελική όλοι παιδιά θέλουμε να είμαστε..!
