Συμβαίνει σε πολλούς γονείς, αν όχι σε όλους, το να “βλέπουν” το ατύχημα πριν αυτό γίνει! Αν ένα παιδί κάνει ποδήλατο κοιτάζοντας τον ουρανό ή ένα άλλο σκαρφαλώνει σε σκαμπό που στηρίζεται στα 3 από τα 4 πόδια του, τότε ξέρουμε τι πρόκειται να ακολουθήσει. Έτσι συμβαίνει και με αυτή τη μαμά που μας λέει την ιστορία της και τη μέθοδο που ακολουθεί σχετικά.
“Ξέρω πώς καταλήγουν αυτά τα σενάρια. Μάλιστα είναι εσωτερικό αστείο της οικογένειάς μου όταν λέω “Πρόσεχε θα” και πριν τελειώσω τη φράση μου το “θα” που θα έλεγα γίνεται πράξη. Έτσι, τα παιδιά μου νομίζουν ότι μπορώ να μαντεύω το μέλλον!
Ορισμένες φορές, όμως, αναρωτιέμαι αν ο τρόπος μου είναι υπερπροστατευτικός. Διατηρώ τις αποστάσεις από αυτά όταν δοκιμάζουν κάτι καινούριο, αλλά είναι δύσκολο να μη μιλήσω όταν ξέρω ότι θα πονέσουν ή θα γίνει ζημιά. Ανησυχώ όμως ότι τα παιδιά μου εξαρτώνται από τις δικές μου παρεμβάσεις και την ικανότητά μου να προβλέπω τι θα γίνει, παρά από τη δική τους ικανότητα.
Είδα στο facebook τις προάλλες κάτι που με έκανε να το σκεφτώ αυτό. Το κείμενο με προέτρεπε αντί να φωνάζω για το τι θα πάει στραβά ή το να μη μιλάω καθόλου, να ρωτάω “Ποιο είναι το πλάνο σου;”!
Και είναι πραγματικά τέλειο! Αυτή η μέθοδος βοηθάει να συνειδητοποιούμε όλοι ότι αυτό που συμβαίνει μπορεί να μην είναι το ιδανικό, ενώ ταυτόχρονα δίνει στο παιδί το χρόνο και το χώρο να αξιολογήσει από μόνο του την κατάσταση. Μπορεί, όντως, η κατάσταση να είναι υπό τον έλεγχό του και να μας το αποδείξει κιόλας. Ή μπορεί να μην το πολυσκέφτηκε, αλλά τώρα το κάνει. Όπως και να έχει το πράγμα, ρωτώντας το παιδί “Ποιο είναι το πλάνο σου;” του δίνει την ευκαιρία να το ψάξει και να δοκιμάσει τις δικές του ικανότητες για το τι να κάνει στη συνέχεια.
Στη δική μου περίπτωση, αυτή η μέθοδος δούλεψε σε όλες τις περιπτώσεις, όπως και στην κόρη μου που σκαρφάλωνε το σκαμπό, γιατί μόνη της αντιλήφθηκε την κατάσταση και το τοποθέτησε σωστά πριν σκαρφαλώσει.
Ο υιός μου συνήθως χαζεύει καθώς κάνει τα μαθήματά του στο σπίτι και δεν χρειάζεται πια να τον πρήζω λέγοντάς του το τι θα γίνει (ότι δεν θα τελειώσει στην ώρα του, θα βραδιάσει και αυτός θα είναι ακόμα πάνω από ένα βιβλίο, ότι δεν θα παίξει, ότι δεν θα παίξουμε…). Απλά τον ρωτάω τι πλάνο έχει. Είναι αρκετά μεγάλος για να ξέρει τις συνέπειες. Το “Τι πλάνο έχεις για τα μαθήματα;” του επιτρέπει να αξιολογήσει την κατάστασή του και τον κάνει να έχει τον έλεγχο της δικής του μοίρας.
Στις μέρες των γονιών ελικοπτέρων, το να ρωτάμε “Ποιο είναι το πλάνο σου” είναι το αντίδοτο στην υπερ-παρέμβαση. Για να είμαι ειλικρινής, δεν μπορώ να μην τρέμω όταν η κόρη μου κάνει κινήσεις με τα χέρια της δίπλα από το ζεματιστό καφέ μου, γιατί ξέρω τι θα επακολουθήσει. Ίσως όμως χρειάζομαι κι εγώ το πλάνο μου για να βεβαιώνομαι ότι ο καφές μου είναι αρκετά μακριά από οτιδήποτε…
Έτσι, βάζω το “Τι πλάνο έχεις” σχεδόν σε όλες τις περιστάσεις που τα παιδιά μου μπορεί να καταλήξουν κάπου που δεν θα ήθελαν. Αυτό τους δίνει λίγο χρόνο και χώρο για να παρατηρήσουν για τον εαυτό τους και να δείξουν και σε μένα το πλάνο τους, αν όντως έχουν πλάνο! Δεν είναι λίγες οι φορές που ξανασκέφτηκαν από μόνα τους αυτά που έκαναν και απλά άλλαξαν από μόνα τους άποψη για όσα έκαναν. Είναι πάντως αστείο να τα ακούς να σου λένε το τι προσπαθούν να καταφέρουν!
Και πιο πιθανό είναι, όπως έλεγε και το ποστ που διάβασα στο facebook, ότι τα παιδιά μας θα μας εκπλήξουν! Το ότι πάνε να κάνουν μια βλακεία, δεν θα πει ότι είναι βλάκες. Ή ότι δεν σκέφτηκαν πάντα τις συνέπειες των πράξεών τους. Μπορεί να τις σκέφτηκαν και… γι αυτό να τις κάνουν… Μπορεί και ο ρόλος μας ως γονείς είναι να τους αφήσουμε να μάθουν από τα λάθη τους, ακόμα και όταν ξέρουμε το αποτέλεσμα αυτών.”
Πηγή: scarymommy
