Τantrum: Η αρχή κοινωνικοποίησης του παιδιού…και το τέλος της μαμάς.
6 η ώρα! Φύγαμε για κούνιες!
Τώρα που σιγά σιγά φθινοπωριάζει η ώρα της βόλτας μεταφέρεται όλο και πιο νωρίς!
Βασικό να αναφέρω την ηλικία του Θησεάκου: 2 χρονών και 4 μηνών. Έμπειρες μανούλες σας θυμίζει κάτι?
Κάτι από tantrum ή εκρήξεις οργής (ελληνιστί)..
Ξεκινάμε λοιπόν κάθε μέρα με την ίδια χαρά, αισιοδοξία και πραμάτεια φυσικά !
Πατίνι, μπάλες, κιμωλίες, μηχανές, αυτοκινητάκια, κριτσίνια, νερό και όλα αυτά ύστερα από διαπραγμάτευση.
Στο τέλος μαζεύουμε μόνο σαλιγκάρια…σε ένα κουβαδάκι άλλου παιδιού! Και εκεί κάπου με την άκρη του ματιού του (μιλάμε για πραγματικό εύρος ματιού!) εντοπίζει κίνηση γύρω από το πατίνι του..ποιος είδε τον Θησέα και δεν τον φοβήθηκε!
Τρέχει ο Θησέας, τρέχω εγώ από πίσω, το παιδάκι καταλαβαίνει ότι ο Θησέας έρχεται για μάχη και τρέχει μαζί με το πατίνι..
Η μαμά του- φίλη μου τρέχει για το παιδί της και…άγνωστη! κάθε φορά διαφορετική κατάληξη με κοινό γνώμονα το κλάμα!
Με σκυμμένο το κεφάλι ζητάω συγνώμες στο παιδάκι, στη μαμά του-φίλη μου…
Αχ! Φίλη μου μέχρι πότε? Μέχρι να αρχίσω να αποφεύγω τις συναντήσεις μας για να μην ξανασυμβεί ή μέχρι να αποδεχτώ ο,τι φάση είναι…ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ!!!!
Αχ! φίλη μου….θα περάσει?!
Πηγή: all4mama.gr
