Η Αγγελική έχει ένα υγιέστατο αγοράκι, τον Μενέλαο, που έγινε δυόμιση ετών καιν ήρθε η ώρα να ξεκινήσει παιδικό σταθμό. Τις πρώτες ημέρες τον πηγαίνει στον παιδικό για λίγες ώρες και περιμένει εκεί κοντά μήπως και την ζητήσει ή κλαίει. Το ίδιο κάνουν και οι άλλες μητέρες. Περνά η πρώτη μέρα, περνά η δεύτερη, η τρίτη, και ο Μενέλαος δεν ζητάει ποτέ την μανούλα του. Οι δασκάλες του εντυπωσιάζονται από την ανεξαρτησία του: μπαίνει μέσα χαρούμενος, περιεργάζεται τα πάντα, ψαχουλεύει τα πάντα, μιλάει σε όλους, λέει ιστορίες, και δεν ζητάει τη μαμά του. Αντίθετα, η Αγγελική βλέπει κάθε τόσο άλλα παιδάκια να τα φέρνουν στο καφέ του παιδικού σταθμού στη μαμά τους με κλάματα και ανησυχία.
Περνούν οι πρώτες μέρες και κάποια στιγμή, όταν η Αγγελική μπαίνει στο δωμάτιο του σχολείου για να πάρει το παιδί, εκείνο την βλέπει, φωτίζεται το πρόσωπό του, έρχεται κοντά της και ψάχνει το στήθος. Η Αγγελική βρίσκει μια γωνιά και θηλάζει τον Μενέλαο. Τα επόμενα λεπτά οι δασκάλες περνούν από μπροστά της με περίεργα βλέμματα. Έπειτα περνά από μπροστά της και η διευθύντρια. Την κοιτάζει για λίγο και ύστερα της λέει: «Παρακαλώ να έρθετε αμέσως στο γραφείο μου!».
Η Αγγελική πηγαίνει στο γραφείο της διευθύντριας. «Παρακαλώ αυτό να μην επαναληφθεί εδώ πέρα.» «Και γιατί παρακαλώ;» ρωτάει με απορία η Αγγελική. «Γιατί μπορεί να προσβληθούν οι άλλες μητέρες των άλλων παιδιών», απαντά η διευθύντρια. «Τότε και εγώ μήπως θα έπρεπε να προσβάλλομαι που τα άλλα παιδάκια χρησιμοποιούν πιπίλα ή έχουν στην τσαντούλα τους μπιμπερό;» έχει έτοιμη την απόκριση η Αγγελική. «Ναι ίσως, πάντως δεν θέλουμε να επαναληφθεί», τονίζει εμφατικά η διευθύντρια.
Την επόμενη ημέρα, εκεί που η Αγγελική κάθεται στο καφέ με τους άλλους γονείς, την πλησιάζει μια γιαγιά που έφερε τον εγγονό της και πιάνουν κουβέντα. Κάποια στιγμή η κουβέντα στρέφεται στην διατροφή των παιδιών και η Αγγελική αναφέρει ότι θηλάζει. Το πρόσωπο της γιαγιάς φωτίζεται, παίρνει την Αγγελική παράμερα και με συνωμοτικό ύφος της λέει στο αυτί: «Κορίτσι μου, δεν πίστευα ότι θα βρω και άλλο παιδάκι εδώ πέρα που να θηλάζει. Και το δικό μας θηλάζει, αλλά δεν το λέμε σε κανέναν..».
Ο θηλασμός, ο φυσικός και φυσιολογικός τρόπος διατροφής και ανατροφής των παιδιών μας, έχει μετατραπεί σε κρυφό σχολειό: τα νήπια που συνεχίζουν να θηλάζουν και οι μητέρες τους δακτυλοδεικτούμενοι, η πράξη ένα ταμπού που πρέπει να κρύβεται και να βρίσκεται μακριά από τα βλέμματα. Η διευθύντρια δεν μπόρεσε καν να ονομάσει την πράξη που είδε μπροστά στην απορημένη μάνα, δεν είπε καν την λέξη θηλασμός στην κουβέντα μαζί της. Καμία επιστημονική οδηγία στον κόσμο δεν αναφέρει ανώτερο όριο για την συνέχιση του μητρικού θηλασμού, κι όμως στην χώρα μας ο θηλασμός νηπίων είναι ένα καλά αποσιωπημένο ταμπού, αντί για περήφανη πράξη μίμησης που δίνει σε άλλες γυναίκες φυσιολογικές παραστάσεις παιδικής ανατροφής θεωρείται πράξη – ντροπή που «διαβάλλει» τις άλλες μητέρες! Το ίδιο και ο θηλασμός σε δημόσιους χώρους. Και βέβαια ο μύθος ότι τα παιδιά αυτά που συνεχίζουν να θηλάζουν για καιρό γίνονται κακομαθημένα, «εξαρτημένα», «μυξιάρικα» καλά κρατεί, όταν επιστημονικές έρευνες και εμπειρία συνηγορούν στο ακριβώς αντίθετο: ένα παιδί που συνεχίζει να μεγαλώνει θηλάζοντας τη μαμά του έχει αυξημένες πιθανότητες να γίνει πιο ανεξάρτητο, με περισσότερη αυτοπεποίθηση, εξυπνάδα, ικανότητα χειρισμού του περιβάλλοντος, συναισθηματικό πλούτο και κοινωνικότητα. Τέλος, είναι πολύ λυπηρό που χώροι όπου υποτίθεται ότι προάγεται η σωματική, ψυχική και συναισθηματική υγεία των παιδιών, όπως οι παιδικοί σταθμοί, και επαγγελματίες που δουλεύουν σε αυτούς τους χώρους, δεν έχουν την παραμικρή ιδέα για το τι είναι φυσιολογικό στην βρεφική και παιδική διατροφή, κάνουν δε το πάν για να αποθαρρύνουν την συνέχιση του θηλασμού στις λίγες μητέρες που βλέπουν, κάνουν το παν για να ωθήσουν τα παιδιά στο ξένο γάλα, τις έτοιμες κρέμες, τα μπιμπερό και τις πιπίλες, όλα δηλαδή τα παρωχημένα στερεότυπα της μικρής παιδικής ηλικίας.
Όσες μητέρες θηλάζετε νήπια μην πτοήστε: κάντε όπως η Αγγελική, σφυρίξτε αδιάφορα και περηφανευτείτε για τις μέγιστες δεξιότητες και το μέγιστο δυναμικό που κατάφερε έως τώρα το παιδί σας, σε σημαντικό βαθμό ως αποτέλεσμα του συνεχιζόμενου θηλασμού του. Τέλος απαιτήστε να υπάρξουν και επιλέξτε παιδικούς σταθμούς Φιλικούς προς τα Βρέφη.
Στέλιος Παπαβέντσης , Παιδίατρος
Πηγή : paidiatros.com
