Μεγαλώνοντας με παραμύθια
Η σύγχρονη Παιδαγωγική , αναγνωρίζει ανεπιφύλακτα το σπουδαίο παιδαγωγικό ρόλο του παραμυθιού και το θεωρεί βασικό μέρος της προσχολικής και πρωτοσχολικής εκπαιδευτικής διαδικασίας.
Συνοδοιπόρος του παιδιού ,καθώς εκείνο αναπτύσσεται ,γίνεται το παραμύθι και το προετοιμάζει ν΄αντιμετωπίσει τη ζωή.
Μεταχειρίζεται τη γλώσσα του και ακολουθεί το δρόμο της ψυχής του.
Όλα τα προτερήματα και τα ελαττώματα του ανθρώπου , τα συναισθήματα και οι αξίες της ζωής, παρουσιάζονται στο παιδί , μέσα από τον κόσμο του παραμυθιού.
Στις ηλικίες που δεν έχει αναπτυχθεί ακόμα η νόησή του και οι αφηρημένες έννοιες είναι απροσπέλαστες, με το παραμύθι να χτυπά την πόρτα της φαντασίας του, δημιουργούμε μέσα στον ψυχικό του κόσμο το κατάλληλο βάθρο πάνω στο οποίο αργότερα θα στηρίξει την αντίληψη του για τον άνθρωπο, την καλοσύνη και την κακία , τη ζωή και το θάνατο.
Τα τελευταία χρόνια , η θεματολογία των παιδικών παραμυθιών , έχει πολύ διευρυνθεί.
Έγινε πεποίθηση ,ότι όλα τα θέματα και τα προβλήματα μπορεί να τα θίξει κανείς στο παιδί αρκεί να βρει τον κατάλληλο τρόπο.
Θέματα όπως τα συναισθήματα (φόβος ,ζήλεια κ.α), η διαφορετικότητα, το διαζύγιο , ο αποχωρισμός, ο θάνατος , διοχετεύονται στα παιδιά μέσα από το σύγχρονο παραμύθι.
Ο Freud και η Rosemblat θεωρούν πως το παραμύθι συμβάλλει στην ψυχική ισορροπία του παιδιού και το βοηθά να αναζητά, να προβληματίζεται και τελικά να αποκτά μια σωστή φιλοσοφία ζωής. Καταλυτική όμως στο ζήτημα αυτό θεωρείται η άποψη του Piaget ο οποίος, μετά από μακροχρόνιες έρευνες, υποστηρίζει ανεπιφύλακτα την παιδαγωγική αξία του παραμυθού, καθώς αυτό συμβάλλει, μεταξύ άλλων, στη νοητική ανάπτυξη του παιδιού.
Πηγή: faysbook.gr
