Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά όλων των παιδιών είναι η γκρίνια και το κλαψούρισμα…
Γιατί, όμως, συμβαίνει αυτό και ποιος είναι ο σωστός τρόπος αντίδρασης ανάλογα με την ηλικία τους;
Παιδιά έως 2 ετών
Τα παιδιά ηλικίας έως δύο ετών, δεν έχουν αναπτύξει ακόμη επαρκώς την ικανότητα της ομιλίας, και επομένως δεν έχουν ακόμη το απαραίτητο λεξιλόγιο για να εκφράσουν τα συναισθήματά τους. Έτσι, καταλήγουν να κλαψουρίζουν και να γκρινιάζουν, ακριβώς όπως τα μωρά κλαίνε για να επικοινωνήσουν. Συγκεκριμένοι παράγοντες, όπως η κούραση, η πείνα ή μία λερωμένη πάνα, μπορεί να οδηγήσουν σε παρατεταμένο κλαψούρισμα κι εσείς να πρέπει να μαντέψετε τι ακριβώς συμβαίνει.
Πως το αντιμετωπίζετε: Αρχικά θα πρέπει να προσέχετε το πρόγραμμα του παιδιού. Μην το πηγαίνετε βόλτες, εάν πλησιάζει η ώρα του ύπνου και μην καθυστερείτε το μεσημεριανό του φαγητό.
Η ψυχραιμία είναι ο πρώτος κανόνας όταν ένα βρέφος γκρινιάζει. Εάν, για παράδειγμα, το μωρό σας κλαψουρίζει επειδή δεν μπορεί να περιμένει 10 λεπτά μέχρι να ετοιμαστεί το φαγητό, δώστε του την αμέριστη προσοχή σας και προσπαθήστε να του αποσπάσετε την προσοχή. Μπορείτε ακόμη να του δώσετε και κάτι μικρό να τσιμπήσει μέχρι να έρθει το κανονικό γεύμα.
Πρέπει να θυμάστε ότι πολλά παιδιά αυτής της ηλικίας, δεν καταλαβαίνουν καν ότι κλαψουρίζουν. Είναι η φυσική τους αντίδραση σε σωματικές τους ανάγκες. Αντί λοιπόν να δυσανασχετείτε, καλύτερα να προσπαθήσετε να το κάνετε να γελάσει και να σκεφτείτε ποια είναι η βασική αιτία της γκρίνιας.
Παιδιά 3 έως 5 ετών
Όπως και πριν, η βασική αιτία της γκρίνιας είναι η απογοήτευση. Ταυτόχρονα, σε αυτή την ηλικία τα παιδιά βιώνουν πολλές αλλαγές. Ξεκινούν παιδικό σταθμό, συνήθως αποκτούν αδελφάκι, γίνονται «μεγάλα» παιδιά, βγάζουν την πάνα, κόβουν την πιπίλα και κοιμούνται σε «μεγάλο» κρεβάτι… Όλα αυτά είναι σημαντικές αλλαγές που κάνουν τα παιδιά να αναζητούν ακόμη μεγαλύτερη προσοχή.
Πώς το αντιμετωπίζετε: Ένα προτέρημα που έχουν τα παιδιά είναι η αίσθηση του χιούμορ και η διαρκής αναζήτηση παιχνιδιού. Μία μαμά εφηύρε το «καλαθάκι της γκρίνιας». Κάθε φορά που η μικρή της κόρη γκρινιάζει, της ζητάει να ρίξει όλη της την γκρίνια στο καλαθάκιώστε να χρησιμοποιήσει και πάλι τη «χαρούμενη φωνή» της. Συνήθως πιάνει και η κορούλα της επιστρέφει με ένα χαμόγελο και το καλαθάκιστο χέρι. Κάθε φορά, η μαμά δεν ξεχνάει να την ευχαριστήσει που μιλάει και πάλι με τη «χαρούμενη» φωνή.
Ένα άλλο κόλπο είναι να απαντάτε στην γκρίνια ψιθυρίζοντας. Εδώ, εκμεταλλεύεστε την ανάγκη των παιδιών για μίμηση. Εάν επιμείνετε να μιλάτε στο παιδί ψιθυρίζοντας, θα δείτε ότι σε λίγο θα χαμηλώσει τους τόνους για να μπορέσει να σας ακούσει και θα αρχίσει να σας μιμείται ψιθυρίζοντας!
Από την ηλικία των 4 ετών, τα περισσότερα παιδιά αντιλαμβάνονται τις συνέπειες των πράξεων τους. Έτσι, μπορείτε απλώς να τους πείτε: «Λυπάμαι, αλλά όταν μιλάς έτσι δεν καταλαβαίνω τι λες. Μίλησε με την κανονική σου φωνή για να συζητήσουμε τι θέλεις». Εάν επιμένει να κλαψουρίζει, θα πρέπει να βρείτε την υπομονή εως ότου ηρεμήσει…
Καταλαβαίνουμε ότι αυτό δεν είναι εύκολο. Ελάχιστοι είναι οι γονείς που μπορούν να υπερηφανευτούν ότι ποτέ δεν υποχώρησαν στην γκρίνια του παιδιού τους. Να θυμάστε όμως, ότι το κλειδί σε ότι αφορά στα παιδιά είναι πάντα η συνέπεια!
Θωμαΐδου Ευθυμία – Ζωή – babyradio.gr
