Οταν ο γονιός βάζει όρια στο παιδί, διαχωρίζει τον συμβολικό του χώρο από εκείνον του παιδιού του, του μαθαίνει ότι οι πράξεις του έχουν συνέπειες, ότι δεν είναι όλα θεμιτά στο όνομα της αγάπης και ότι ο σεβασμός στις ανθρώπινες διαχωριστικές γραμμές είναι προϋπόθεση για την επιβίωση του εαυτού και των σχέσεών μας.
Ενα ανοριοθέτητο και κακομαθημένο παιδί συνήθως κρύβει έναν ανοριοθέτητο και κακομαθημένο γονέα. Οι υγιείς κανόνες της συμπεριφοράς τίθενται από τη στιγμή που το παιδί γεννιέται και κάθε στιγμή έκτοτε.
Ο σύγχρονος γονιός όμως, επειδή δουλεύει πολλές ώρες, βιώνει πολλές ματαιώσεις στα πλαίσια της οικονομικής κρίσης και νιώθει ανικανοποίητος, ξεχνάει ότι πρέπει να φέρνει τα όρια καθημερινά στη σχέση του με το παιδί του, πέφτοντας στην παγίδα της εύκολης ανακούφισης και αποφόρτισης του δικού του εαυτού, συχνά εις βάρος του παιδιού του.
Προτείνω στους γονείς να βάζετε όρια ως εξής:
1. Δίχως να τα φοβάστε.
2. Βγείτε από τον εγωκεντρισμό σας και βάλτε όρια στα ατελείωτα θέλω. Εγωκεντρικός γονιός σημαίνει εγωκεντρικό παιδί. Απαιτητικό παιδί σημαίνει ανικανοποίητος ενήλικος. Το θέλουμε πραγματικά αυτό για το παιδί μας;
3. Τα όρια να μην τίθενται έπειτα από μια ανεπιθύμητη συμπεριφορά, αλλά πριν, σαν φυσική προέκταση της καθημερινότητας.
4. Η επιβράβευση υπό τη μορφή δώρων και πολλών «ναι» να έχει λόγο ύπαρξης. Να ακολουθούν επιτεύγματα καλής συμπεριφοράς. Τα άνευ όρων χατίρια χτίζουν μια χαμηλή ανοχή στη ματαίωση ως χαρακτηριστικό της προσωπικότητας. Βοηθάμε άραγε έτσι τα παιδιά μας να μεγαλώσουν σε έναν κόσμο γεμάτο αντιξοότητες και αντιφάσεις; Πρώτα εμείς θα δείξουμε πώς να αντέχουμε τη στέρηση, τα «όχι», την ανοχή σε αυτό που μας λείπει.
5. Να δίνετε ξεκάθαρα μηνύματα στα παιδιά σας ακόμη και αν αυτά είναι λάθος. Τα διπλά μηνύματα «ναι/όχι» αποδιοργανώνουν το παιδί, του γκρεμίζουν τη δυνατότητα να προβλέπει τι είναι επιθυμητή συμπεριφορά, τι είναι σωστό και λάθος, και το κάνουν χειριστικό και ελεγκτικό.
Μυρσίνη Κωστοπούλου – διδάκτωρ Κλινικής Ψυχολογίας
Πηγή: newsitamea.gr
