Θηλασμός, αναπνοή και κατάποση
Ο θηλασμός είναι η μόνη και πιο φθηνή θεραπεία για την δημόσια υγεία!
Θα μπορούσε το μπουκάλι και η πιπίλα να συμβάλλουν στη δημιουργία ορθοδοντικών ανωμαλιών σύγκλισης των δοντιών, που θέτει τους ανθρώπους σε κίνδυνο της υγείας τους;
Η απάντηση είναι ναι!
Είναι πλέον τεκμηριωμένο με τις πιο σύγχρονες έρευνες ότι ο μητρικός θηλασμός προσφέρει σωματική και ψυχική υγεία στον άνθρωπο όχι μόνο στην βρεφική ηλικία αλλά τον ακολουθεί στην παιδική και στην ενήλικη ζωή.
Έχει παρατηρηθεί ότι μεγάλος πληθυσμός ατόμων που δεν έχουν θηλάσει για καιρό παρουσιάζουν στοματολογικά προβλήματα και συχνά ακολουθούν οδοντοτεχνικές θεραπείες. Καθημερινά η επιστήμη αποκαλύπτει όλο και νέα δεδομένα στον τομέα αυτόν.
Η κίνηση του στόματος κατά τον θηλασμό
Η κίνηση του στόματος κατά τον θηλασμό είναι πολύ διαφορετική σε σχέση με την κατάποση με το μπουκάλι. Σύμφωνα με υπερηχογραφικές μελέτες η φυσιολογική κίνηση του στόματος ενός θηλάζοντος μωρού έχει ως εξής:
Τα χείλη του μωρού είναι γυρισμένα προς τα έξω, ώστε να γίνουν σαν βεντούζα γύρω από την θηλαία άλω.
Το στήθος εισέρχεται στο στόμα του μωρού μέχρι λίγα χιλιοστά από το σημείο που ενώνεται η σκληρή με την μαλθακή υπερώα.
Η γλώσσα προωθείται προς τα εμπρός και καλύπτει τα κάτω ούλα. Τα ούλα δεν έρχονται σε επαφή με το στήθος, γιατί προστατεύονται από την γλώσσα.
Η άκρη της γλώσσας συμπιέζει την θηλαία άλω και την περιοχή των γαλακτοφόρων πόρων. Η συμπίεση αυτής της περιοχής, υποβοηθούμενη από το αντανακλαστικό έκκρισης του γάλακτος βοηθά να αρχίσει η ροή του γάλακτος.
Στην συνέχεια, η γλώσσα συμπιέζει ΟΛΗ την κάτω πλευρά του στήθους με μια περισταλτική κίνηση, που βοηθά το μητρικό γάλα να φθάσει στον φάρυγγα του μωρού.
Κατά τον θηλασμό,το στήθος προσαρμόζεται στο σχήμα του στόματος. Η γλώσσα κάνει περισταλτικές κινήσεις που δεν ενοχλούν τα δόντια αλλά πιέζουν το στήθος προς τα πάνω, προς την υπερώα.
Όταν όμως το παιδί τρέφεται με το μπουκάλι ή χρησιμοποιεί πιπίλα, τότε αλλάζει όλη η αρχιτεκτονική του στόματος. Θα μπορούσε το μπουκάλι και η πιπίλα να συμβάλλουν στη δημιουργία ορθοδοντικών ανωμαλιών σύγκλισης των δοντιών, που θέτει τους ανθρώπους σε κίνδυνο της υγείας τους.
Αναπνοή και κατάποση
Πιο συγκεκριμένα, τα νεογνά είναι μοναδικά προγραμματισμένα/πλασμένα έτσι ώστε αμέσως μετά την γέννηση να μπορούν να αναπνέουν και να καταπίνουν ταυτόχρονα χωρίς να χρειάζεται να περάσουν από ένα στάδιο εκμάθησης.
Η γλώσσα του νεογνού είναι πιο αναπτυγμένη και η επιγλωττίδα είναι σε υψηλότερη θέση από ότι στην αντίστοιχη του ενήλικα και έτσι ακουμπά την υπερώα.
Αυτή η στενή σχέση της επιγλωττίδας με την μαλθακή υπερώα βοηθάει στο να ξεχωρίζει ο αεραγωγός από την γλώσσα και με αυτόν τον τρόπο συμβάλλει στο να μην πέφτει η γλώσσα προς τα πίσω και να προκαλεί απόφραξη. Αυτός πρέπει να είναι ο λόγος που τα θηλάζοντα βρέφη έχουν μικρότερη προδιάθεση να πεθάνουν από Σύνδρομο Αιφνίδιου Θανάτου (SIDS) κατά τον πρώτο μήνα ζωής.
Η επιγλωττίδα του βρέφους είναι σε διαφορετική θέση σε σχέση με του ενήλικα. Έτσι αρχικά είναι ψηλά και σε επαφή με την υπερώα και στους επόμενους μήνες μέχρι τον 4ο με 6ο μήνα κατέρχεται πιο χαμηλά. Μέχρι να αρχίσει φυσιολογικά η επιγλωττίδα να κατέρχεται στην θέση του ενήλικα, το νευρολογικό σύστημα του βρέφους ωριμάζει και έτσι επιτυγχάνεται ο συντονισμός της αναπνοής και της κατάποσης.
Αλλά υπάρχει ένας ειδικός λόγος για την υπερυψωμένη θέση της επιγλωττίδας. Αυτή η υπερυψωμένη θέση συμβάλλει στο να κρατάει την γλώσσα εκτός του αεραγωγού και να μην πνίγεται από απόφραξη το μωρό.
Η γλώσσα μένει πίσω, μέσα στο στόμα και η επιγλωττίδα αρχίζει να κατέρχεται κατά τους πρώτους μήνες. Έτσι, κάποια στιγμή διαχωρίζεται από τη μαλθακή υπερώα και αυτό επιτρέπει στον άνθρωπο να παράγει φωνή με περισσότερους, ποικίλους ήχους από οποιοδήποτε άλλο είδος στον κόσμο που μπορεί να αναπνέει.
Η αρχική μπρος – πίσω περισταλτική κίνηση της γλώσσας κατά τον θηλασμό, αποτελεί την βάση για να μάθει ο ενήλικας να τρώει.
Κατά την διάρκεια του θηλασμού, η κίνηση της γλώσσας συμβάλλει στο να κάνει την υπερώα πιο στρογγυλεμένη και πιο επίπεδη. Ενώ, όταν τρέφεται με μπουκάλι, χρησιμοποιεί πιπίλα ή θηλάζει το δάκτυλο, η γλώσσα δεν μπορεί να φτάσει την υπερώα.
Το στόμα πρέπει να προσαρμοστεί σε κάθε αντικείμενο που μπαίνει μέσα σε αυτό και δεν είναι το στήθος. Οι μη φυσιολογικές δυνάμεις που αναπτύσσονται επηρεάζουν τα δόντια και την υπερώα. Το ύψος και το πλάτος της υπερώας επηρεάζεται από το αντικείμενο που είναι μεταξύ αυτής και της γλώσσας.
Η κάθοδος της επιγλωττίδας κάνει την αναπνοή πιο περίπλοκη και δυνητικά επικίνδυνη. Το οπίσθιο τρίτο μέρος της γλώσσας τώρα γίνεται πρόσθιο τοίχωμα του οροφάρυγγα – το οποίο μπορεί να πέσει πίσω και να αποφράσσει τον αεραγωγό.
Μπουκάλι, πιπίλα και δάχτυλο στο στόμα
Το τάισμα με το μπουκάλι, οι πιπίλες και οι διάφορες κακές συνήθειες στο στόμα όπως ο θηλασμός του δαχτύλου επηρεάζουν την σωστή κίνηση της γλώσσας κατά την κατάποση, με τρόπο ώστε η γλώσσα να προωθείται βίαια στους τομείς και να τους ωθεί προς τα έξω.
Έτσι, δεδομένου ότι οι δομές είναι μαλακές κατά τα πρώτα χρόνια ζωής αλλάζει το σχήμα της στοματικής κοιλότητας, με το να αναπτύσσονται ανώμαλες δυνάμεις στα οστά και στα δόντια, μέσα στη στοματική κοιλότητα. Είναι γνωστό ότι όσο πιο πολύ θηλάζει ένα παιδί τόσο πιο λίγες ορθοδοντικές ανωμαλίες έχει.
Οι προκαλούμενες ορθοδοντικές ανωμαλίες σύγκλισης των δοντιών σπάνια φεύγουν από μόνες τους. Οι ορθοδοντικές επεμβάσεις είναι αναπόφευκτες.
Η μεγαλύτερη ανάπτυξη του κρανιακού και του σπλαχνικού οστού γίνεται μέσα στα πρώτα 4 χρόνια ζωής και είναι μόνιμη κατά 90% στην ηλικία των 12 ετών. Για τον λόγο αυτό η έγκαιρη θεραπεία και πρόληψη είναι σημαντική κατά τα νεότερα έτη ζωής.
Ακόμη, αυτές οι δυνάμεις δημιουργούν την υψηλή υπερώα, τα στενά οδοντικά τόξα και τον οπισθογναθισμό.
Η αποφρακτική άπνοια στον ύπνο
Οι συνθήκες αυτές θέτουν τα άτομα σε κίνδυνο για ροχαλητό και αποφρακτική άπνοια στον ύπνο διότι παραβιάζουν τον χώρο της γλώσσας και την σπρώχνουν προς τα πίσω, προς την περιοχή του λάρυγγα, εξαιτίας της έλλειψης χώρου με αποτέλεσμα να φράζει η περιοχή. Η αποφρακτική άπνοια στον ύπνο έχει σημαντικές ιατρικές επιπλοκές όπως παχυσαρκία, στεφανιαία νόσο.
Ο ύπνος είναι σημαντικός για την νοητική και σωματική υγεία του ανθρώπου. Το σώμα μας μοιάζει με μια μπαταρία που πρέπει να φορτίζει τακτικά, αλλιώς θα χαλάσει ή θα σταματήσει να δουλεύει! Το καλύτερο είναι να πάμε για ύπνο και να ξυπνάμε την ίδια ώρα 7 μέρες την εβδομάδα.
Το νεογνό χρειάζεται 16 ώρες ύπνου, στους 3 μήνες μειώνεται στις 14 με 15 ώρες, στους 6 μήνες κοιμούνται 13 με 14 ώρες και σταδιακά οι ώρες ύπνου μειώνονται για να φτάσουμε στον ενήλικα που χρειάζεται 7 με 8 ώρες ποιοτικού ύπνου.
Τι γίνεται λοιπόν όταν ένα παιδί δεν κοιμάται σωστά λόγω, αποφρακτικών απνοιών στον ύπνο;
Παρατηρούνται:
- Υπερκινητικότητα,
- Μαθησιακές δυσκολίες,
- Αδυναμία να συγκεντρωθεί,
- Εφιάλτες,
- Ανήσυχος ύπνος,
- Νυχτερινή ενούρηση,
- Πρωινή κεφαλαλγία,
- Πρωινή τάση προς εμετό ή εμετός
- Υπερτροφικές αμυγδαλές,
- Συχνές λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού.
Εξάλλου το ροχαλητό έχει συνδυαστεί με το Σύνδρομο υπερκινητικότητας και διάσπασης της προσοχής των παιδιών. Μάλιστα έχει βρεθεί ότι το 81% των παιδιών με το σύνδρομο και με άπνοιες θα μπορούσαν να μειώσουν τα προβλήματα του συνδρόμου αν είχαν θεραπεύσει τις άπνοιες.
Συμπερασματικά, ο θηλασμός προλαμβάνει την αποφρακτική άπνοια στον ύπνο γιατί δεν αλλάζει την ομοιόμορφη αρχιτεκτονική του στόματος. Γιατί τα μωρά που θηλάζουν έχουν την γλώσσα στο σημείο που πρέπει, η μαλθακή υπερώα είναι ευρεία και όχι στενή και η οδοντοστοιχία είναι πλατιά.
Τα βρέφη τα οποία δεν θήλασαν, είναι σημαντικό τα παρακολουθούμε στενά και να τα θεραπεύουμε όταν παρουσιάσουν υψηλή υπερώα, στενά τόξα ή εισερχόμενο πηγούνι/γνάθο.
Δεν υπάρχει ιδανική θεραπεία στην αποφρακτική άπνοια στον ύπνο. Η μόνη 100% οριστική λύση είναι η τραχειοτομία. Σχεδόν όλες οι άλλες θεραπείες έχουν παρενέργειες. Η καλύτερη και πιο φθηνή λύση είναι η πρόληψη.
Ο θηλασμός είναι η μόνη λύση για να προληφθεί η άπνοια.
Ο θηλασμός είναι η μόνη και πιο φθηνή θεραπεία για την δημόσια υγεία!
Η πρόληψη είναι η καλύτερη θεραπεία. Ο θηλασμός των νεογέννητων και η απομάκρυνση των πιπίλων από το στόμα των βρεφών είναι η καλύτερη πρόληψη.
Πηγή: greekaffair.gr
