Αυτά είναι τα πράγματα για τα οποία μετάνιωσα τον πρώτο καιρό με το νεογέννητο…
Οι μαμάδες μετανιώνουν για διάφορα καθημερινά. Εγώ τουλάχιστον σίγουρα το κάνω. Κάθε βράδυ κλείνω τα μάτια μου και μετανιώνω για διάφορα.
[babyPostAd]Δεν θα έπρεπε να φωνάξω.
Θα έπρεπε να είχα σταματήσει να πλένω τα πιάτα και να διάβαζα εκείνο το παραμύθι στην κόρη μου.
Θα έπρεπε να τον αφήσω να πάει στο πάρτι του φίλου του… Μάλλον θα πρέπει να του ζητήσω συγγνώμη αύριο.
Για κάτι τέτοια μετανιώνω κάθε βράδυ κυρίως και δεν ξέρω τι να κάνω… Κάποιες φορές όλα αυτά με βοηθάνε να γίνω καλύτερος γονιός. Αυτά που με βοήθησαν, και που αφορούν το πρώτο διάστημα με το νεογέννητο, είναι τα εξής:
Μετανιώνω μου άφησα το φόβο μου μήπως με κρίνουν να με επηρεάσει.
Όταν ο γιός μου γεννήθηκε η μαμά μου μου έλεγε οτι αυτή θα είναι η πιο ευτυχισμένη περίοδος ολόκληρης της ζωής μου. Όμως εγώ δεν ένιωθα ευτυχισμένη… Ένιωθα κουρασμένη και άυπνη και προσπαθούσα να βρω το δρόμο μου στον λαβύρινθο της μητρότητας. Η μαστίτιδα και οι πληγωμένες θηλές με έκαναν να κλαίω ολη μέρα… Αλλά ο φόβος μου μην με κρίνουν εάν δεν θήλαζα με έκανε να συνεχίσω να προσπαθώ – χωρίς επιτυχία! Αφού δεν κατάφερα να θηλάσω αποτελεσματικά, ένιωθα οτι δεν ανήκω στο φοβερό club της μητρότητας, με αποτέλεσμα να περάσω μερικές μέρες κλαίγοντας ασταμάτητα… Εύχομαι λοιπόν να μην με ένοιαζε το τι θα πει ο κόσμος και να κοιτούσα λίγο τις δικές μου αντοχές…
Μετάνιωσα που δεν έδωσα περισσότερες ευθύνες στον άντρα μου
Όταν ο γιος μας γεννήθηκε, ο άντρας μου άλλαζε πάνες και φυσικά έπαιζε με το μωρό. Αλλά εγώ έκανα όλα τα άλλα. Δεν έχει ξυπνήσει ποτέ μέσα στη νύχτα για να τον ταΐσει και δεν τον έχει κάνει ποτέ μπάνιο. Γιατί; Είναι ένας πολύ τρυφερός πατέρας και έχει διάθεση να ασχοληθεί πραγματικά με το γιο μας. Αλλά εγώ πίστευα οτι είναι ολοκληρωτικά δική μου ευθύνη και οτι ο μπαμπάς δεν έπρεπε να κάνει τίποτα περισσότερο… Εάν του ζητούσα βοήθεια, ίσως να ήταν πολλά πράγματα διαφορετικά.
Μετάνιωσα που δεν χρησιμοποίησα τους πόρους μου.
Καθώς ποτέ δεν είχα επαφές με μωρά, πραγματικά δεν ήξερα τίποτα μέχρι να έρθει ο πρωτότοκος… Πίστευα οτι τα μωρά κοιμούνται όποτε θέλουν αυτά και ξυπνάνε επίσης όποτε θέλουν. Ποτέ δεν έμαθα έννοιες όπως η εκπαίδευση ύπνο και η συγκοίμηση. Ποτέ δεν έμαθα οτι δεν έπρεπε να τον αφήνω να κοιμάται στις 20:00 το βράδυ, γιατί δεν θα ξανακοιμόταν όταν έπρεπε να κοιμηθούμε εμείς. Ευτυχώς βρέθηκε μια φίλη μου και μου είπε τι συμβαίνει. Έπειτα έκτατσα διάβασα, αποφάσισα να κάνω συγκοίμηση και τον πήρα στο κρεβάτι μας… Και επιτέλους, κοιμηθήκαμε για αρκετές ώρες σερί!
Είναι σοβαρά λάθη όλα αυτά, για τα οποία μετανιώνω. Έκλαιγα, ενώ υπήρχαν λύσεις και εγώ απλά δεν ήξερα που να τις ψάξω. Στο 2ο παιδί μου όλα ήταν πιο εύκολα… Και νιώθω οτι έγινα καλύτερη μαμά!
Γι’ αυτό λοιπόν να θυμάστε: Πάντα να ζητάτε βοήθεια από τους δικούς σας και συμβουλές από τους έμπειρους… Θα σας γλιτώσει από πολύ κλάμα!
Επιμέλεια κειμένου για το babyradio: Θωμαΐδου Ευθυμία Ζωή
