Αποφασίσαμε οτι δεν θα δεχτούμε επισκέψεις στο μαιευτήριο – και είμαι σίγουρη γι’ αυτήν την απόφαση!

Ναι, έχασα τη γέννηση του δικού μου μωρού επειδή ήμουν υπό γενική αναισθησία. Την έχασε και ο σύζυγός μου, ο οποίος ήταν σε ναυτική βάση και προσπαθούσε να κλείσει μια πτήση για να μας προλάβει..

Λοιπόν, πώς ένιωσα που έρχονταν άνθρωποι να με δουν ενώ είχα εκφράσει ότι ήθελα να είναι μια ιδιωτική εμπειρία; Ένιωσα χαρούμενη που είμαι αρκετά ώριμη για να μην προκαλέσω φασαρία. Αλλά, και εγώ ήμουν αναστατωμένη που υποβλήθηκα σε μεγάλη χειρουργική επέμβαση, όμως, οι στιγμές που ήμουν ξύπνια έπρεπε να δαπανηθούν σε ανθρώπους τους οποίους δεν ήθελα να δω εκείνη την στιγμή!

Λυπάμαι που δεν δείχνω μοντέρνα τώρα, αλλά έφυγα βιαστικά από το σπίτι μου όταν παρατήρησα ότι αιμορραγούσα και έτσι δεν πρόλαβα να πάρω τα πιο μοδάτα ρούχα μου! Και ναι, χρειάζομαι λίγο χρόνο για να αλλάξω την πάνα, αλλά μην ξεχνάς οτι την αλλάζω για μόλις δεύτερη φορά στη ζωή μου! Επίσης, ναι θα κοιμηθώ ξανά εξαιτίας των παρενεργειών των ισχυρών φαρμάκων μου και, όχι, δεν σας δείχνω την ουλή μου.

Δεν ήξερα ότι η αιμορραγία συνεχίζεται, ακόμα και μετά τη γέννα του μωρού. Αυτό, και άλλα πράγματα που συμβαίνουν στο σώμα μου, με έκαναν να αισθάνομαι εξαιρετικά άβολα που βρισκόμουν σε ένα κρεβάτι, χωρίς να φοράω σουτιέν, προσπαθώντας να κάνω υπομονή με τους επισκέπτες μου.

Μ’αρέσει η ησυχία μου. Εξακολουθώ να ντρέπομαι  όταν ο σύζυγός μου με βλέπει γυμνή και όταν πηγαίνω στον γυναικολόγο μου. Και τώρα, θα προτιμούσα να είμαι μόνη με το μωρό μου.

Αντί να μου δοθεί η ευκαιρία να δεθώ με το νεογέννητο μου, έπρεπε να τον μοιραστώ με την εκτεταμένη οικογένεια, μαζί με τους νοσηλευτές, τους ειδικούς και τους γιατρούς που τον έπαιρναν συνέχεια είτε αγκαλιά είτε για να τον ελέγξουν. Χρειαζόμουν χρόνο με το μωρό μου!

Όταν τελικά έφτασε η πτήση του συζύγου μου, ήθελα επίσης να περάσουν λίγο χρόνο μόνοι ως οικογένεια. Και αυτό ήταν δυνατό μόνο στις πολύ πρωινές ώρες, τις μόνες που δεν είχα επισκέπτες… Δυστυχώς, τότε ήταν και η μόνη ευκαιρία για εμένα και τον σύζυγό μου για να κοιμηθούμε λίγο… Ήταν ένα συναισθηματικό, εξαντλητικό ταξίδι.

Και φτάνουμε στο τώρα, όπου περιμένουμε το δεύτερο παιδί μας.

Κατά τη διάρκεια των τελευταίων μηνών, ο σύζυγός μου και εγώ κάναμε αυτή τη συζήτηση πολλές φορές. Τι κάνουμε για τους επισκέπτες με το μωρό νο. 2; Προσωπικά, δεν θέλω επισκέπτες. Προσπάθησα να είμαι καλή την τελευταία φορά επιτρέποντας στους ανθρώπους να με δουν μετά τον τοκετό μου και, όπως αποδείχντηκε, δεν ήμουν άνετη με αυτό.

Ο σύζυγός μου, η οικογένειά του οποίου ζει κοντά, προσπαθεί να μου αλλάξει άποψη γι ‘αυτό, επειδή πιστεύει ότι οι γονείς του θα προσβληθούν αν δεν τους προσκαλέσουμε στο νοσοκομείο, λίγο μετά τη γέννηση. Ενώ καταλαβαίνω ότι δεν θέλει να βλάψει τα συναισθήματά τους, με φέρνει σε σκέψεις που έκανα και στο παρελθόν: Να επιτρέψω μόνο σε λίγους να έρθουν ή σε όλους για να μην θυμώσουν;

Τελικά καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι τα συναισθήματά μου έχουν μεγαλύτερη σημασία. Δεν μπορούμε να τους ευχαριστήσουμε όλους, και κανείς δεν θα έπρεπε να το περιμένει.

Εάν δεν θέλω να δω κανέναν μετά τη γέννηση του μωρού μου, τότε οι θα πρέπει να το αντιμετωπίσουν. Έχω δικαίωμα στην προστασία της ιδιωτικής μου ζωής ακόμα και αν δεν θηλάσω (την προηγούμενη φορά βέβαια δεν με άφηναν μόνη ούτε στον θηλασμό). Οι μητέρες σπάνια γίνονται εγωίστριες, αλλά αυτή είναι μια σημαντική στιγμή που θα το δικαιολογούσε.

Σχεδιάζουμε να ζητήσουμε από το προσωπικό του νοσοκομείου να μην επιτρέψει τους επισκέπτες. Εάν κάποιος αντιμετωπίσει πρόβλημα με αυτό, θα πρέπει να βρει τρόπο να το ξεπεράσει. Και αν δεν μπορούν να καταλάβουν τις ανάγκες μου, και της οικογένειάς μου, κατά τη διάρκεια αυτής της ιδιαίτερης περιόδου, δεν θα πρέπει να ανησυχώ για το πώς αισθάνονται.

Προσωπικό του νοσοκομείου, παρακαλώ κλείστε την πόρτα. Δεν επιτρέπονται επισκέπτες!