Άρωμα Χριστουγέννων μέσα από τα ήθη και τα έθιμα της χώρας μας!Τα γνωρίζουμε;
Μαθαίνουμε στα παιδιά την παράδοση μας!Κάθε γωνιά της Ελλάδας υποδεχεται με τον δικό της τρόπο τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά, αναβιώνοντας ήθη και έθιμα που έχουν τις ρίζες τους βαθιά στον χρόνο. Άλλωστε, ζούμε σε μια χώρα που είναι πλούσια σε παραδόσεις και είναι ωραίο να μαθαίνουμε στα παιδιά τις παραδόσεις των προγόνων μας γιατί μέσα από αυτές κρατάμε ζωντανή την ιστορία μας αλλά και αγαπημένα μας πρόσωπα όπως είναι ο παππούς και η γιαγιά.Ας ταξιδέψουμε, λοιπόν, παρέα σε γωνιές της Ελλάδας, με σκοπό να γνωρίσουμε την πλούσια παράδοσή τους…
[babyPostAd]Οι καλικάντζαροι είναι μια παλιά παράδοση στην πατρίδα μας.
Έρχονται και φεύγουν μαζί με τις γιορτές και κάθε τόπος έχει το δικό του έθιμο και τους δικούς του θρύλους γύρω από αυτούς.Είναι κυρίαρχοι της νύχτας και της υπαίθρου και ζηλεύουν την οικογενειακή ζωή. Πολιορκούν τα σπίτια και χαίρονται να μολύνουν κάθε είδος από την τροφή και την ενδυμασία τους. Οι κάτοικοι, για να τους κρατήσουν μακριά από τα σπίτια τους, την παραμονή των Χριστουγέννων καίνε ένα χοντρό ξύλο από αγκαθωτό δέντρο και το τζάκι ανάβει συνεχώς και τις 3 μέρες των Χριστουγέννων.Στις γειτονιές κάποιων περιοχών, στις 23 του Δεκέμβρη, ανάβονται σε όλες σχεδόν τις πλατείες μεγάλες φωτιές, οι κλαδαριές, και όλος ο κόσμος χορεύει γύρω από αυτές με τη συνοδεία τοπικών μουσικών οργάνων.Είναι γνωστό σε όλους και ίσως και από τις πιο ωραίες συνήθειες των γιορτών, το ψήσιμο γλυκών και διαφόρων εδεσμάτων που κάνουν το σπίτι να μυρίζει θεσπέσια.
Στη Μάνη, τη Σπάρτη, την Κεφαλονιά ζυμώνουν για την ημέρα των Χριστουγέννων το Χριστόψωμο, ενώ στα έξω χωριά της Μάνης παραμονές των γιορτών πλάθουν τις τηγανίδες. Στην ουσία πρόκειται για τα μανιάτικα λαλάγγια.
Σε πολλά χωριά της Έδεσσας και όχι μόνο, συνηθίζουν να κρεμάνε στην εξώπορτα μια ολόκληρη πλεξούδα σκόρδο ή ένα διακοσμημένο με χριστουγεννιάτικα στολίδια στεφάνι από έλατο, το οποίο, εκτός από το καλωσόρισμα στους καλεσμένους, φέρνει τύχη στο σπίτι. Βασική η ύπαρξη του σκόρδου στο δέσιμό του που προφυλάσσει από το κακό μάτι.
Πάμε τώρα στα χωριά της κεντρικής Ελλάδας. Εκεί, τα μεσάνυχτα της παραμονής των Χριστουγέννων, λαμβάνει χώρα το λεγόμενο «τάισμα της βρύσης».Οι κοπέλες τα χαράματα πηγαίνουν στην πιο κοντινή βρύση για να κλέψουν το αμίλητο νερό. Γιατί ονομάζεται έτσι; Επειδή δεν βγάζουν λέξη σε όλη τη διαδρομή. Όταν πάρουν, λοιπόν, το νερό, αλείφουν τη βρύση με βούτυρο και μέλι με την ευχή όπως τρέχει το νερό, να τρέχει και η προκοπή στο σπίτι και όπως είναι γλυκό το μέλι, έτσι γλυκιά να είναι και η ζωή τους. Για να έχουν καλή σοδειά, όταν φτάνουν εκεί «ταΐζουν» τη βρύση με διάφορα προϊόντα. Κάποια από αυτά είναι το βούτυρο, το ψωμί, όσπρια, ακόμα και κλαδιά ελιάς.
Στην Πελοπόννησο, το πρωί της Πρωτοχρονιάς, η οικογένεια πηγαίνει στην εκκλησία και ο νοικοκύρης κρατάει στην τσέπη του ένα ρόδι, για να το «λειτουργήσει». Γυρνώντας σπίτι, πρέπει να χτυπήσει το κουδούνι και να μην ανοίξει ο ίδιος με το κλειδί του. Μπαίνει μέσα, με το δεξί, σπάει το ρόδι πίσω από την εξώπορτα, ρίχνοντάς το κάτω με δύναμη και ταυτόχρονα λέει ευχές.Τα παιδιά μαζεμένα γύρω-γύρω κοιτάζουν αν οι ρώγες είναι τραγανές και κατακόκκινες. Όσο γερές κι όμορφες είναι οι ρώγες, τόσο χαρούμενες κι ευλογημένες θα είναι οι μέρες που φέρνει ο νέος χρόνος.
Στην Κεφαλονιά, αλλά και σε όλα τα Επτάνησα, οι κάτοικοι υποδέχονται τον νέο χρόνο ραίνοντας ο ένας τον άλλο με κολόνιες και τραγουδώντας για να είναι πολύχρονοι.
Ανεβαίνουμε στη Μακεδονία, όπου εκεί υπάρχει το έθιμο που θέλει άτομα μεγάλης ηλικίας να γυρνούν μεταμφιεσμένα στα σπίτια. Η αμοιβή τους είναι τρόφιμα και αφού συγκεντρώσουν την απαραίτητη ποσότητα, συγκεντρώνονται σε ένα σπίτι, μαγειρεύουν και γλεντούν.
Στην πόλη της Καβάλας, πολλοί κάτοικοι διατηρούν ακόμα κάποια από τα έθιμα που έφεραν μαζί τους οι πρόσφυγες από την Ανατολική Θράκη, όπως η μεταφορά μιας πέτρας -από το μικρότερο μέλος της οικογένειας- στο εσωτερικό του σπιτιού, ώστε να είναι στερεό το οίκημα και γερή ολόκληρη η οικογένεια τον νέο χρόνο.Στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μακεδονίας, οι κάτοικοι, και ειδικά αυτοί που έχουν καταγωγή από τον Πόντο και τη Μικρά Ασία, γνωρίζουν πώς να σέβονται τις παραδόσεις τους.
Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει η πολιτιστική παράδοση του νομού Δράμας με την πλούσια λαογραφία, τα ήθη και έθιμα, τις γιορτές όπως αυτή της Αγίας Βαρβάρας, παραμονές των εορτών, που ανοίγει την αυλαία των χριστουγεννιάτικων εκδηλώσεων.
Στα χωριά της βόρειας Ελλάδας, από τις παραμονές των εορτών ο νοικοκύρης ψάχνει στα χωράφια και διαλέγει το πιο όμορφο, το πιο γερό , το πιο χοντρό ξύλο από πεύκο ή ελιά και το πάει σπίτι του. Αυτό ονομάζεται Χριστόξυλο και είναι το ξύλο που θα καίει για όλο το δωδεκαήμερο των εορτών (από τα Χριστούγεννα μέχρι και τα Φώτα) στο τζάκι του σπιτιού.
Πηγή: mamastv.gr
