Δυσκολεύεστε και εσείς να ντύσετε τα παιδιά σας;
Είναι αναμενόμενο ότι θα ξοδεύεις πολύ χρόνο στο ντύσιμο του μωρού σου. Κατά συνέπεια θα είναι πολύ πιο εύκολο και πιο ευχάριστο για σένα αν τα καταφέρεις να το κάνεις χωρίς αγώνα και άγχος. Να λοιπόν μερικές ιδέες που θα σε βοηθήσουν να επιτελέσεις το έργο σου σωστά, ολοκληρωμένα και ευχάριστα τόσο για σένα όσο και για το μωρό σου.
Φρόντισε να καταγραφούν στο τρυφερό μυαλουδάκι του μωρού σου όμορφες αναμνήσεις απ’ τις διαδικασίες του ντυσίματος. Η συμπεριφορά του παιδιού κατά την αλλαγή πάνας βάζει τις βάσεις για το πώς θα αντιμετωπίζει το ντύσιμο στη συνέχεια. Τα περισσότερα μωρά που δέχονται ευχάριστα το ντύσιμο μπορούν να μάθουν να συνεργάζονται γύρω στην ηλικία του ενός χρόνου, να φορούν μόνα τους κάποια ρούχα γύρω στην ηλικία των δύο και να ντύνονται εντελώς μόνα όταν γίνουν τεσσάρων χρόνων.
Δίδαξε ντύνοντας. Δοκίμασε αυτά τα κολπάκια:
Για να πετύχεις μεγαλύτερο βαθμό συνεργασίας από μέρους του μωρού, πρέπει πρώτ’ απ’ όλα να εξασφαλίσεις οπτική επαφή μαζί του. Αυτό θα το πετύχεις με το να το ντύνεις είτε στο κρεβάτι είτε σε ένα πάγκο, ή ακόμα καλύτερα και ασφαλέστερα γονατιστή στο πάτωμα. Κοίτα το στα μάτια και μίλα του τραγουδιστά. Για να δημιουργήσεις την κατάλληλη ατμόσφαιρα και να το μπάσεις στο πνεύμα, παίξε ένα «ντυσιματικό» παιχνίδι: «Βάζουμε το δεξί πόδι. Βάζουμε το αριστερό πόδι. Τα κάνουμε και τα δυο γύρω γύρω.»
Παίξε το παμπάλαιο αλλά δοκιμασμένο παιχνίδι με τα μέλη του σώματος, που καταφέρνει να κρατά απασχολημένα τα ατίθασα χεράκια: «Πού είναι η μύτη του μπαμπά;» Συνέχισε να διασκεδάζεις το μωρό με θεατρινισμούς ενώ συνεχίζεις το ντύσιμο.
Οι τεχνικές αυτές συχνά είναι αποτελεσματικές και κρατούν το μωρό ήσυχο και ακίνητο. Για παιδάκια δυο χρόνων καλό είναι να έχετε κάποια συγκεκριμένα παιχνίδια ειδικά για την ώρα του ντυσίματος.
Αν το παιδί είναι μεγαλύτερο βάλτο κοντά σε παράθυρο ή τζαμόπορτα για να απολαμβάνει τη θέα καθώς θα το ντύνεις.
Τραγούδα (σε απομίμηση) κάποιο τραγούδι για την σωστή σειρά ντυσίματος: «Πρώτα βάζουμε το βρακάκι, το βρακάκι, το βρακάκι.» Περίγραφε αυτά που κάνεις. «Πού είναι το βρακάκι; Κατόπιν βάζουμε τις κάλτσες…» Λέγε το όνομα του ρούχου και δείχνε πού μπαίνει.
Αν το τρίχρονο παιδί σου δεν δέχεται να ντυθεί, είναι ευκαιρία να αξιοποιήσεις ένα αναπτυξιακό στοιχείο της ηλικίας του, συγκεκριμένα αυτό της φαντασίας. Χρησιμοποίησε πρόσωπα αγαπητά και στους δυο σας. Να πώς μια μαμά μετατρέπεται σε διασκεδάστρια και καταφέρνει να πείσει τον τρίχρονο γιο της να φορέσει τα ρούχα του: «Γίνομαι ο Πήτερ Παν και μιλάω σαν Πήτερ Παν. Συζητάμε πως ο Πήτερ Παν χρειάζεται να ντυθεί γιατί πρόκεται να φύγει για μια συναρπαστική περιπέτεια και πρέπει οπωσδήποτε να φορέσει το παντελόνι του».
Όταν ένα νήπιο ξέρει πως θέλεις να το ντύσεις, το βλέπει σαν την τέλεια ευκαιρία να παίξετε κυνηγητό για να αποφύγει το ντύσιμο. Αν έχεις το χρόνο και τη διάθεση, κάνε του τη χάρη και δες το σαν ευκαιρία για μπόλικα γελάκια και γαργαλήματα. Αν δεν θέλεις, τότε αντιπρότεινέ του το κρυφτούλι («Τσα! Σε τσάκωσα»). Βάλε το λαιμό της μπλουζίτσας του στο πρόσωπό σου και κρυφοκοίταζέ το από εκεί. Τότε αυτό θα σε πλησιάσει να σου κάνει «τσα». Στο σημείο αυτό του περνάς το μπλουζάκι ενώ του εξηγείς πώς παίζεται το παιχνίδι. Κάνε το ίδιο με τα χέρια και τα πόδια. Όταν πάει δυο χρόνων θα σου ζητάει το ίδιο να κάνετε «τσα».
Μαθήματα ντυσίματος. Βάλε τα ρούχα που είναι να φορέσει το παιδί σου δίπλα σ’ αυτά που είναι να φορέσεις εσύ. Αρχίστε να τα φοράτε ένα ένα με την ίδια σειρά και οι δυο σας. Αυτό βοηθάει το παιδί να αποκτήσει άνεση και ταχύτητα. Θα μπορούσες να προτείνεις και διαγωνισμό – ποιος θα ντυθεί πιο γρήγορα. Σύντομα ο πρωτάρης θα γίνει πρωταθλητής! Στα πρώτα βήματα βέβαια ο πρωτάρης στο αυτο-ντύσιμο (από τριών μέχρι τεσσάρων) θα χρειάζεται και ένα χεράκι απ’ τη μαμά: «Εσύ θα φορέσεις το πουκάμισο και εγώ θα σου το κουμπώσω».
Δείξε ανοχή στους κακούς συνδυασμούς. Μην ξεχνάς πως ένα παιδάκι από δύο μέχρι πέντε χρόνων διαμορφώνει απόψεις στο μυαλό του και αυτό έχει σαν συνέπεια να αντιστέκεται σε εναλλακτικούς τρόπους. Όσο και να μας φαίνεται περίεργο τα μικρά παιδάκια δεν φημίζονται για το ανοιχτό τους μυαλό. Αυτό δεν είναι ένδειξη πείσματος ή ισχυρογνωμοσύνης, αλλά δείγμα πορείας προς την ανάπτυξη και τη δημιουργία προσωπικής ταυτότητας. Αν το παιδί σου θέλει να φορέσει πορτοκαλί πουκάμισο με μωβ παντελόνι, άφησέ το να το κάνει, παρά το γεγονός ότι κάτι τέτοιο παραβιάζει τη δική σου αίσθηση γούστου. Μια άλλη λύση είναι να βάλεις μπροστά του τρία συνολάκια και να δώσεις στο παιδί το δικαίωμα να επιλέξει ένα απ’ αυτά. Δεν είναι σοβαρό το θέμα και δεν αξίζει να τα χαλάσετε! Μια μαμά το έθεσε ως εξής: «Απ’ τη στιγμή που ντύνεται μόνος του μπορεί να φορέσει ό,τι τον ευχαριστεί.» Η μαμά αυτή όμως φρόντισε ώστε τα συρτάρια του γιού της να περιέχουν ρούχα κατάλληλα για την εποχή. Περίμενε περίπου δέκα χρόνια από τώρα και θα δεις πως το παιδί σου θα ντύνεται πιο στυλάτα και γουστόζικα από σένα!
Δώσε στο παιδί δικαίωμα επιλογής στα ψώνια. Κοντά στην ηλικία των τεσσάρων τα παιδιά έχουν άποψη για το ντύσιμό τους. Παίρνε τα παιδιά μαζί σου όταν πας για ψώνια και παραχώρησέ τους κάποια περιθώρια επιλογής σ’ ό,τι τους αφορά. Για παράδειγμα, τα δύο απ’ τα πέντε φορεματάκια και ένα στα τρία παντελονάκια να είναι με βάση τις δικές τους προτιμήσεις.
Υπάρχουν φορές που οι επιλογές των γονιών είναι σίγουρα οι καλύτερες. Ιδού πώς μια έξυπνη και συνετή μαμά κατάφερε να ντύσει σωστά το γιο της – με σεβασμό προς τις επιθυμίες του αλλά και χωρίς αμφισβήτηση του δικού της ρόλου σαν μητέρας:
Ο τριών χρόνων γιός μας αρχίζει να ανακαλύπτει πως διαθέτει θέληση και άποψη. Το δικό μου έργο και η δική μου επιθυμία είναι να επικυρώσω το δικαίωμά του να παίρνει αποφάσεις. Όταν το παιδί μας ασκεί το δικαίωμά του και κάνει κάποια επιλογή που δεν συμπίπτει με τις δικές μας επιλογές, ο σύζυγός μου και εγώ δεν το βλέπουμε σαν απειλή για τη γονική μας αυθεντία. Απλά το παιδί μας επιθυμεί κάτι διαφορετικό απ’ αυτό που θέλουμε εμείς.
Για παράδειγμα, σε κάποια περίπτωση ο σύζυγός μου βοηθούσε το παιδί να ντυθεί. Ο Γιώργος δήλωσε πως ήθελε να φορέσει το καινούργιο και βαρύ πουλόβερ που είχε πάρει για τις γιορτές των Χριστουγέννων. Η θερμοκρασία εκείνη την ημέρα ήταν σχεδόν 27 βαθμοί και επρόκειτο να τον πάμε βόλτα σ’ ένα ηλιόλουστο πάρκο. Ο σύζυγός μου του εξήγησε πως θα είναι αρκετά ζεστά εκεί που θα είμαστε, ο Γιώργος όμως επέμεινε πως θέλει να φορέσει το συγκεκριμένο πουλόβερ.
Καθώς η συζήτηση συνεχιζόταν, ο σύζυγός μου είπε: «Έχω μια ιδέα. Να πάρουμε το πουλόβερ μαζί μας και αν κρυώνεις και το χρειάζεσαι μπορείς να το φορέσεις.» Ο Γιώργος βρήκε την ιδέα αυτή καταπληκτική. Το δικαίωμά του να παίρνει αποφάσεις για θέματα που τον αφορούν επιβεβαιώθηκε.
Η σκέψη του να έχει το πουλόβερ μαζί του με κάποιο τρόπο, κρίθηκε σωστή και έτσι το πήρε μαζί του στο πάρκο. Το ακουμπήσαμε πάνω στο παγκάκι για την περίπτωση που θα έκανε κρύο. Ο σύζυγός μου απ’ την αρχή θα μπορούσε να είχε «πατήσει πόδι» και να πει: «Όχι, δεν θα φορέσεις αυτό το πουλόβερ. Εγώ είμαι ο αρχηγός. Είμαι ο ενήλικας και γνωρίζω τί είναι το καλύτερο για σένα. Δεν πρόκειται να φορέσεις αυτό το πουλόβερ με τέτοια ζέστη». Αντίθετα, βρήκαμε μια λύση που σεβάστηκε την επιλογή του Γιώργου και έτσι φτάσαμε σε μια συμφωνία που βγήκε σε καλό για όλους μας.
Πηγή: mamalydia.wordpress.com
Το διαβάσαμε στο childit.gr
