Φάκελος «πεθερά» – Αν κηρύξεις πόλεμο, θα έχεις πόλεμο
Πριν ακόμη παντρευτώ, είχα ήδη εκτεθεί σε αμέτρητες συζητήσεις που αφορούσαν στην πεθερά κάποιας παντρεμένης, μνηστευμένης ή, ακόμη χειρότερα, διαζευγμένης φίλης μου. Οι ιστορίες ήταν άπειρες, άλλοτε τραγικές, άλλοτε κωμικές, συνήθως κωμικοτραγικές. Πολλές από αυτές τις διηγήσεις άγγιζαν τα όρια της γελοιότητας και, πέρα από το ότι τις θεωρούσα αποκυήματα φαντασίας των φίλων μου, τις έβρισκα αφάνταστα βαρετές. Στο τέλος δε όλων αυτών των συζητήσεων, έμενα με ένα ειρωνικό μειδίαμα στα χείλη, βέβαιη πως εγώ, σε μία αντίστοιχη περίπτωση, θα είχα αντιδράσει πολύ πιο ώριμα, πολύ πιο σταράτα, πολύ πιο αυθεντικά, πολύ πιο ανθρώπινα, απέναντι σε οποιουδήποτε χαρακτήρα πεθερά, ακόμη κι αν με εξέθετε σε δοκιμασίες όμοιες με αυτές της Ιεράς Εξέτασης. Το μότο μου ήταν: Αν δείξεις καχυποψία, θα λάβεις καχυποψία, αν κηρύξεις πόλεμο, θα λάβεις βέβαια πόλεμο. Οι πεθερές ήταν για μένα κάτι σαν τον διάβολο: όλοι σου λένε πως υπάρχει αλλά εσύ έχεις αμφιβολίες- γιατί δεν τον έχεις δει, τον έχεις δει;
Πεθερά! Η σχέση του άντρα με τη μαμά του μπορεί να οδηγήσει στο διαζύγιο!
Στο μεταξύ όλο και περισσότερες φίλες μου προσχωρούσαν στο κλαμπ των παντρεμένων και οι ιστορίες των πεθερόπληκτων γινόταν όλο και πιο απολαυστικές – για μας, τους ακροατές, που ήμασταν έξω από το χορό. Η πεθερά μιας φίλης μου την είχε κλειδώσει στο μπάνιο λίγο πριν το ταξίδι του μέλιτος, με αποτέλεσμα να χάσουν το αεροπλάνο. Μία άλλη πεθερά μαγείρευε μόνο για τον γιο της, δύο μπιφτέκια μόνο, μία μπριζόλα μόνο ή μόνο ένα πιάτο μακαρόνια – αναγκάζοντας τη νύφη να τρώει απ’ έξω ή να μαγειρεύει αργά μετά τη δουλειά της. Η πεθερά μιας άλλης την ανταγωνιζόταν στην εμφάνιση: Αγόραζε κόκκινο φόρεμα η νύφη, την άλλη μέρα αγόραζε το ίδιο φόρεμα η πεθερά’ έκανε καρέ το μαλλί η νύφη, το ίδιο απόγευμα έκανε καρέ το μαλλί και η πεθερά. Οι ιστορίες γινόταν όλο και πιο γκραν γκινιόλ αν οι γάμοι είχαν εμπλουτισθεί και με παιδιά. Απαγόρευε η νύφη στα παιδιά την ζάχαρη, η πεθερά τα μπούκωνε με γλυκά. Απαγόρευε την τηλεόραση η νύφη στα παιδιά, η πεθερά τα έβαζε να δουν Λάμψη και βραζιλιάνικα. Υπήρχαν και ακραία περιστατικά: Κάποιες είχαν οδηγηθεί στα διαζύγια, μην μπορώντας να χειριστούν τις πεθερές τους – που άλλα λέγανε μπροστά στους γιους και άλλα πίσω από την πλάτη τους. Ιστορίες με ασύλληπτες ίντριγκες, με δόλο, με προδοσίες, με μαλλιοτραβήγματα έφταναν στα αυτιά μου, αλλά εγώ συνέχιζα να χαμογελώ: ούτε με αφορούσαν, ούτε θα με αφορούσαν ποτέ.
Και μετά, αλελούια, παντρεύτηκα.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου εδώ
