Η γιαγιά και ο παππούς στην ανατροφή των παιδιών μου…
Στις ελληνικές οικογένειες είναι σήμερα αυτονόητη η συμμετοχή των παππούδων στην ανατροφή των παιδιών. Και μάλιστα όσο πιο απαιτητική γίνεται η ζωή για τα νέα ζευγάρια τόσο περισσότερο αναλαμβάνει δράση η μεγαλύτερη γενιά. Αυτό πολλές φορές φέρνει συγκρούσεις ανάμεσα στις δύο γενιές, έχοντας όμως ανάμεσα τους τα παιδιά. Ξεκινά μια μάχη ανάμεσα στη νέα γνώση και στην εμπειρία των πολλών χρόνων.
Αγαπητές γιαγιάδες, σταματήστε να κάνετε τα παρακάτω!
Κάποιες λοιπόν από τις συμβουλές για να συνυπάρξουν οι δύο γενιές βοηθητικά για τα παιδιά είναι οι εξής:
-Καλό είναι να υπάρχει κοινή γραμμή στην ανατροφή των παιδιών από όλους και οι παππούδες να μην αλλάζουν τους κανόνες που επιβάλλουν οι γονείς, ακόμα και αν δε συμφωνούν με αυτούς.
– Οι γονείς θα πρέπει να γνωρίζουν ότι εκείνοι φέρουν την απόλυτη ευθύνη των παιδιών τους και να σέβονται την επιθυμία των γονιών τους για το αν θέλουν να συμμετέχουν στην ανατροφή των παιδιών. Η συμμετοχή τους πρέπει να είναι προαιρετική και να μην θεωρείται αυτονόητη.
– Τόσο οι γονείς όσο και οι παππούδες καλό είναι να εμπιστεύονται ο ένας τον άλλον και να μην ακυρώνουν τις προσπάθειες του, ειδικά μπροστά στα παιδιά. Η συζήτηση και οι κοινές αποφάσεις λειτουργούν πάντοτε βοηθητικά.
– Ο ρόλος των γονιών είναι πολύ διαφορετικός από αυτός των παππούδων και εάν και οι παππούδες σηκώσουν παραπάνω ευθύνη από ότι τους αναλογεί κινδυνεύουν να χάσουν την στοργική και τρυφερή σχέση τους με τα εγγόνια.
Ακόμα και εάν οι γονείς πολλές φορές παραπονιούνται ότι οι παππούδες κακομαθαίνουν τα παιδιά, η ύπαρξη της γενιάς αυτής και η σχέση της με τα παιδιά μπορεί να αποτελέσει έναν πραγματικό συναισθηματικό θησαυρό για αυτά.
ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΥ ΑΓΓΕΛΙΚΗ
ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ
MSC “Έλεγχος του στρες και προαγωγή της υγείας”, Ιατρικής Αθηνών
Ειδίκευση στη συστημική-οικογενειακή ψυχοθεραπεία
Πηγή: childit.gr
