Τι έμαθα από την ιστορία μου; Ότι θηλασμός δεν είναι μόνο ο αποκλειστικός θηλασμός
Είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι θα αντισταθώ και θα γράψω μόνο όταν το ταξίδι στους θηλασμούς μας τελειώσει αλλά 2.5χρονια μετά (και έγκυος στο δεύτερο-γιούπιιι!) και δεν έχουμε αποθηλάσει εντελώς.
Με άπειρα κλάματα έδωσα το “σκονόγαλα” και όσο του το έδινα τον παρακαλούσα να μην του αρέσει! Για σκεφτείτε! Ήθελα το παιδάκι μου να μην απολαμβάνει κάτι που του ήταν απαραίτητο από το φόβο μου μήπως απορρίψει το δικό μου κάποια στιγμή.
Κάπου στους 3 μήνες πένθησα ότι δε θα καταφέρω να τον θηλάσω περισσότερο, το ίδιο έκανα στους 4 και στους 5. Δεν τα παρατήσαμε όμως ποτέ. Με τέλεια συνεργασία μαμάς-αστεριού/παιδιού, πίναμε όσο περισσότερο “μαμόγαλα” μπορούσαμε και συμπληρώναμε (πάντα του έδινα το λιγότερο που μπορούσα ώστε να πεινάσει γρήγορα και να έρθει πάλι στην αγκαλιά μου- ντροπή μου, ίσως!).
Μέχρι που μπήκαν οι στερεές τροφές και πετάξαμε τις σκόνες γιατί πια χορταίνει και από τα γεύματα. Και τίποτα δε μας σταματούσε πια. Επιτέλους ανέπνευσα, ηρέμησα και απόλαυσα τις αγκαλιές μας, τα χαμόγελα του όταν με θήλαζε, το βλέμμα του που ήταν μόνο για μένα, τα ελαφρά δαγκωματάκια του που τον έκαναν να ξεκαρδίζεται… Απόλαυσα και εγώ αυτό που κάνει ακόμα και σήμερα τη μητέρα μου να βλέπει μωρά που θηλάζουν και κλαίει από συγκίνηση. Την επαφή μου με το γιο μου!
Τι έμαθα από την ιστορία μου; Ότι θηλασμός δεν είναι ο αποκλειστικός θηλασμός. Δεν είναι εναλλακτική του μπουκαλιού. Δεν είναι το σωστό. Θηλασμός είναι η τύχη που έχουν κάποιες γυναίκες να κρατούν στην αγκαλιά τους το δημιούργημά τους και με το σώμα τους να ικανοποιούν ταυτοχρόνως όλες τις βασικές του ανάγκες:της διατροφής αλλά και της ασφάλειας και της απέραντης αγάπης.
Όσες για οποιοδήποτε λόγο δεν τα καταφέρνουν, μπορεί να μην έχετε το στήθος σας να σας βοηθάει, έχετε όμως την καρδιά σας. Κλείστε τα αυτιά σας στους γύρω και αγκαλιάστε τα παιδιά σας σα να είναι η πρώτη και η τελευταία φορά. Κάθε μέρα έτσι!
Πηγή: mitrikosthilasmos.com
