Είναι υπέροχο να έχεις αδερφή…
Εννέα μήνες περίμενα! Εννέα μήνες για νʾ ακούσω το χτύπημα του τηλεφώνου και να τρέξω σούμπιτη στο νοσοκομείο. Γεννήθηκες μου είπαν κι ήσουν πανέμορφη και υγιέστατη.
Μπαίνω μέσα στο δωμάτιο και βλέπω τη μαμά μου κι ένα κόκκινο και ζαρωμένο πλασματάκι, σαν πιπεριά τουρσί σʾ ένα κρεβατάκι δίπλα της. Πλησιάζω σιγά-σιγά -φοβόμουν μη σε τρομάξω, βλέπεις- κι αντικρίζω τα μπερδεμένα ματάκια σου που με κοιτούσαν όλο απορία.
Σε πήρα αγκαλιά, τρέμοντας από φόβο μη σε πονέσω κι όταν η μικρή σου παλάμη αγκάλιασε το μικρό δαχτυλάκι του χεριού μου, ένιωσα το πιο υπέροχο συναίσθημα να ηλεκτρίζει κάθε κύτταρο της ύπαρξής μου. Ευτυχία νομίζω το λένε κι αγάπη. Τόση αγάπη.
Πέρασαν γρήγορα οι μέρες κι ήρθες επιτέλους στο σπίτι. Υπηρέτησα μʾ επιτυχία το ρόλο της μεγάλης αδελφής-μητέρας, αφού έμαθα να σε φροντίζω τέλεια. Σʾ έκανα μπάνιο, σου άλλαζα τις πάνες, σε κοίμιζα, μόνο να σε θηλάσω δεν μπορούσα.
Άρχισες να μεγαλώνεις και να μπουσουλάς. Πού και πού έκανες και καμιά ζημιά και σε μαλώναμε. Δεν μπορούσα να σε βλέπω να κλαις όμως, κι έτρεχα αμέσως να σε πάρω αγκαλιά και να σου πω: «Δεν πειράζει, αλλά μην το ξανακάνεις!».
Δε θα ξεχάσω τη μέρα που κατέβηκα τη σκάλα και σε βρήκα όρθια να περπατάς. Μόλις με είδες με φώναξες «μαμά». Από εκείνη τη μέρα η ζωή μου άλλαξε. Έγινα η καλύτερη φίλη και προστάτης σου. Ήθελα να είμαι ιδανικό παράδειγμα για σένα.
Έγινα πιο σκληρή και δυνατή σαν χαρακτήρας, για να σου δείξω πως να έχεις πίστη στον εαυτό σου και να μην αφήνεις κανέναν και τίποτα να μπαίνει εμπόδιο σʾ αυτά που θέλεις στη ζωή σου. Σε κακόμαθα, βέβαια, γιατί από ένα σημείο και μετά η τηλεόραση έπαιζε μόνο κινούμενα σχέδια κι η γκρίνια σου ήταν ανεπανάληπτη όταν αλλάζαμε κανάλι.
Μεγάλωσες τόσο γρήγορα κι ήρθε η ώρα να πας σχολείο. Τʾ αγάπησες, όπως το αγάπησα κι εγώ, κι ακόμα περισσότερο.
«Θέλω να γίνω μπαλαρίνα!», μου είχες πει και σʾ έβλεπα να κάνεις σβούρες στο σαλόνι.
Κάπου εκεί σʾ έχασα. Έφυγα φοιτήτρια κι όταν επέστρεψα, μου είχες έτοιμο έναν πάκο με ζωγραφιές που είχες κάνει μόνη σου για μένα. «Θέλω να γίνω σʾ όλα, τόσο καλή όσο εσύ» και σου είπα, «Όχι, να γίνεις ακόμα καλύτερη!». Μου το αποδεικνύεις κάθε μέρα, και κάθε μέρα με κάνεις ακόμη πιο περήφανη.
Δε θα σου πω να μην αντιγράψεις τα λάθη, αλλά τα σωστά μου. Ελπίζω νʾ αντιγράψεις και τα δύο. Να ζήσεις την κάθε σου μέρα, να βελτιώνεσαι, να εξελίσσεσαι και να γίνεις ακόμη πιο όμορφο πλάσμα από ό,τι ήδη είσαι. Απλά να ξέρεις, πως όταν θα πληγώνεσαι θα είμαι εκεί να σου τονίζω τα λάθη σου και να κυνηγάω με τις καραμπίνες του μπαμπά όποιον τολμήσει να σε πειράξει.
Χάρη σʾ εσένα μου δόθηκε ένας ακόμα λόγος να παλεύω για να γίνω καλύτερη, για να κάνω τον κόσμο γύρω μας καλύτερο. Χάρη σʾ εσένα ξέρω πως μπορώ, ακόμα και τώρα αν το θελήσω, να γίνω μητέρα και να σταθώ αντάξια στο ρόλο αυτό, ακριβώς όπως έκανα και με σένα.
Τα μικρότερα αδέλφια δεν είναι μόνο μία παρέα στο σπίτι. Γίνεσαι το παράδειγμα και ο ήρωάς τους. Μέσα απʾ αυτά, χτίζεις το γονιό που θα θελήσεις να γίνεις μια μέρα. Τα βλέπεις να μεγαλώνουν, να γίνονται ανεξάρτητα να κάνουν όνειρα και να σε θέλουν κοντά τους στις καλύτερες αλλά και στις χειρότερες στιγμές.
Στέκεις και τα θαυμάζεις καθώς ανεβαίνουν ακόμα πιο ψηλά μέρα με τη μέρα κι είσαι κρυφά υπερήφανος που έβαλες αυτό το μικρό κομμάτι του εαυτού σου μέσα τους. Είτε είναι πείσμα, είτε ξεροκεφαλιά, είτε είναι ένα σκίτσο με ένα θλιμμένο λουλούδι που το αντέγραψαν εκατοστό προς εκατοστό, προκειμένου να σου μοιάσουν έστω και λίγο.
Όσο κι αν σου σπάνε τα νεύρα. Όσο κι αν χώνουν τη μύτη τους παντού και θέλουν να τα σέρνεις μαζί σου όπου κι αν πας, τα λατρεύεις όσο τίποτα στον κόσμο.
Και ξέρεις, πως όταν έρθει η ώρα, θα είσαι εσύ εκείνος που θα τα πάει να πιουν τη πρώτη τους μπίρα.
Πηγή: ilov.gr
