“Το να ζητήσω βοήθεια από τον άντρα μου για τις δουλειές του σπιτιού, άλλαξε τη σχέση μας!”
Όταν παντρεύτηκα, ανέλαβα με χαρά όλες τις δουλειές του σπιτιού. Μου άρεσε να ξυπνάω και να σκουπίζω, ενώ ένα ζεστό πρωινό ετοιμαζόταν στον φούρνο. Λάτρευα όταν έβλεπα τον άντρα μου να σκουπίζει με το ψωμάκι την σάλτσα που έμεινε στο πιάτο του.
Δεν ήθελα να βγάλω τα σκουπίδια ή να καθαρίσω τους κάδους απορριμάτων πια. Έτσι το είπα στον σύζυγό μου. Η απάντησή του; “ΕΝΤΑΞΕΙ. Θα το κάνω όποτε έχω χρόνο.”
Ο σύζυγός μου, στην πραγματικότητα, ανέλαβε τα σκουπίδια και τους κάδους απορριμάτων τις περισσότερες φορές. Το κακό είναι οτι δνε ήμουν ευχαριστημένη. Πάντα έπρεπε να ελέγξω. Τα είχε κάνει καλά; Είχε σκουπίσει; Έβαλε καινούριες σακούλες;
Στο τέλος της ημέρας, εξακολουθούσα να παρακολουθώ τα πάντα. Άρχισα να συνειδητοποιώ πόσο συχνά έβαζα υπενθυμίσεις και ταξινόμησα διανοητικά τι έπρεπε να γίνει και τις λεπτομέρειες του πώς, πότε και πού συνέβη. Παρά το γεγονός ότι τις περισσότερες ημέρες της εβδομάδας είχα δύο λιγότερες δουλειές για να ολοκληρώσω, δεν είχα περισσότερη ενέργεια.
Έτσι πήγα για το δεύτερο γύρο. Πήγα στο σύζυγό μου, και του είπα ότι δεν θα μπορούσα να κάνω τα σκουπίδια ή τους κάδους απορριμάτων πια.
Και μετά:
Δεν το έκανα.
Το διέγραψα από τη μνήμη μου. Δεν έλεγξα τίποτα. Και το πιο σημαντικό, ποτέ δεν μίλησα στον σύζυγό μου για τα σκουπίδια ή τον κάδο απορριμάτων ξανά.
Κρατώντας τον εαυτό μου πίσω, ο άντρας μου ανέλαβε με υπευθυνότητα! Έπρεπε να αφήσω το ένστικτό μου για να ελέγχω και να διορθώνω τα λάθη του. Υπήρξαν μέρες που ήμασταν χωρίς σακούλα στον κάδο. Μερικές φορές ο κάδος ανακύκλωσης ξεχείλιζε. Ένιωθα οτι θέλω να τον διορθώσω και να τα κάνω εγώ σωστά, αντι γι αυτόν, αλλά κρατιόμουν.
Και με την πάροδο του χρόνου, άρχισα να αποκομίζω τα οφέλη.
Το μυαλό μου ήταν ελεύθερο. Πλέον είχα και πάλι ενέργεια.
Το πραγματικά φανταστικό αποτέλεσμα ήταν το οτι ο σύζυγός μου άρχισε να αναπτύσσει μοναδικά συστήματα και να αναλαμβάνει το ρόλο του στο σπίτι. Δεν συμφωνούσα πάντα με τις μεθόδους του. Αλλά πάντα η βοήθεια του ήταν καλοδεχούμενη!
Οι γυναίκες τείνουμε να υιοθετούμε αυτή τη στάση ότι «αν το θέλω σωστά, πρέπει να το κάνω εγώ». Είναι δελεαστικό να μπούμε στον κύκλο της ανάληψης ελέγχου και στη συνέχεια να διαμαρτυρηθούμε γι ‘αυτό. Αυτός είναι ένας πολύ τοξικός κύκλος. Εξαρτάται από εμάς να αναλάβουμε την ευθύνη για αυτό που αναλαμβάνουμε. Πρέπει να αφήσουμε κάποια πράγματα στην ευθύνη των άλλων.
Αποφασίζουμε τι θα κάνουμε.
Αποφασίζουμε τι θα αφήσουμε στους άλλους.
Όταν μοιραζόμαστε τις δουλειές όλα είναι καλύτερα!
