Όταν τα αδέρφια τσακώνονται, ποια είναι η δική μας στάση;

Οι τσακωμοί μεταξύ των παιδιών μας είναι αναμενόμενοι και φυσιολογικοί. Μέσα από αυτή τη διαδικασία μαθαίνουν αφενός να διεκδικούν αφετέρου να οριοθετούνται, καθώς βιώνουν στην πράξη πως η ελευθερία μας σταματά εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου.

Συμβουλές υγείας και φροντίδας για βρέφη και παιδιά

[babyPostAd]Πρόκειται λοιπόν για μία συνθήκη ωρίμανσης, όταν βέβαια αυτή δεν είναι επαναλαμβανόμενη και έντονη φυσικά.

Οι λόγοι που συνήθως τσακώνονται τα παιδιά ποικίλουν, όμως συνήθως πηγάζουν από την ανάγκη να τραβήξουν την προσοχή των γονέων «αναγκάζοντάς» τους να πάρουν το μέρος του ενός από τους δύο, δείχνοντας με αυτό τον τρόπο στην πράξη την αγάπη τους για το ένα παιδί.

Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνούμε πως τα παιδιά μιμούνται τους γονείς και αναπαράγουν συμπεριφορές και συνεπώς μορφές επικοινωνίας. Άρα όταν μέσα στο σπίτι γίνονται μάρτυρες συχνών διαπληκτισμών θα αρχίσουν να υιοθετούν με τη σειρά τους αυτή τη μορφή επικοινωνίας.

Ένας τσακωμός μεταξύ των παιδιών συνήθως ακολουθεί ορισμένα στάδια.

Στην αρχή, ενώ τα παιδιά παίζουν και εμείς είμαστε αμέριμνες στην κουζίνα μπορεί να ακούσουμε το κλασικό «Αυτό είναι δικό μου. Άφησέ το κάτω!». Σε αυτό το σημείο είναι καλό να μην παρέμβουμε ακόμη, αλλά να αφήσουμε τα παιδιά να διαφωνήσουν, ακόμη και να φωνάξουν, καθώς υπάρχει η ελπίδα η ένταση να εκτονωθεί και τα παιδιά να καταλήξουν σε συμφωνία, χωρίς εμάς.

Εάν δούμε ότι οι φωνές εντείνονται με το ένα παιδί να μιλά άσχημα στο άλλο και έχουμε την υποψία ότι ένα από τα δύο χτύπησε το αδερφάκι του, τότε παρεμβαίνουμε και χωρίζουμε τα παιδιά, οδηγώντας τα σε διαφορετικά δωμάτια. Μπορούμε να τους πούμε ότι από ό,τι φαίνεται, αυτή τη στιγμή δεν μπορούν να λύσουν τη διαφορά τους και το μόνο που καταφέρνουν είναι να μιλούν άσχημα και να στενοχωρούν το ένα το άλλο, άρα είναι καλό να ηρεμήσουν λίγο ξεχωριστάκαι μετά να προσπαθήσουν ξανά να βρουν τη λύση.

Με το να μην εμπλακούμε από την αρχή δίνουμε το μήνυμα ότι έχουμε εμπιστοσύνη στην ικανότητά τους να βρίσκουν λύση, ενώ παρεμβαίνουμε, χωρίς πάντα να πάρουμε θέση, όταν προκύπτει κάτι πιο σοβαρό.

Η απομάκρυνση, από την άλλη πλευρά, αναδεικνύει τη δόκιμη διαχείριση μίας σύγκρουσης, όταν αυτή δεν μπορεί να επιλυθεί άμεσα και αντίθετα μπορεί να γίνει επίπονη και για τα δύο μέρη.

Συνεπώς, τους δίνουμε χώρο να ανακαλύψουν τα όρια τους, αλλά ταυτόχρονα να μην τα παραβαίνουν, όχι τιμωρώντας, αλλά εξηγώντας το σκεπτικό μας και κατ’ επέκταση τον καλύτερο δυνατό τρόπο επίλυσης μίας διαφωνίας.

Πηγή:    mothersbird.gr