Πως δεν θα ξαναφωνάξεις στα παιδιά…
Της Ελένης Μάνου
“Πηγαίνετε στο κρεβάτι σας τώρα!!!”, φωνάζεις με όλη σου τη δύναμη πετώντας στο κενό κάθε προσπάθεια να παραμείνεις ήρεμη, κάθε ίχνος υπομονής, κάθε ψήγμα λογικής σκέψης.
Τα παιδιά σου, τώρα, στριφογυρίζουν σιωπηλά στο κρεβάτι τους και εσύ επιτέλους έχεις ευκαιρία να αναπνεύσεις! Ωστόσο, λίγα δευτερόλεπτα μετά βυθίζεσαι στις τύψεις με την παρακάτω σκέψη “Πάλι τα ίδια. Πάλι τους φώναξα! Είμαι απαράδεκτη! Γιατί δεν μπορώ να κρατηθώ; Τι μου συμβαίνει;». Μετά την απολογία στον εαυτό σου αποφασίζεις να κάνεις αύριο μία νέα αρχή, χωρίς το παραμικρό ίχνος φωνής. Σβήνεις το φως, λες καληνύχτα στα παιδιά, σκέφτεσαι τα άπλυτα πιάτα στο νεροχύτη και το αυριανό σίδερο κι ύστερα βυθίζεσαι σε έναν βαρύ ύπνο χαζεύοντας τηλεόραση. Και η νύχτα σου κλείνει όπως όλες οι άλλες…
Ο κύκλος των επίμονων φωνών
Δύο ημέρες μετά βρίσκεις τον εαυτό σου στην ίδια ακριβώς κατάσταση. Στέκεσαι στο χολ και φωνάζεις (ξανά) τα παιδιά σου που αρνούνται (ξανά) να πάνε στο κρεββάτι τους. Σε 30 δευτερόλεπτα φτάνεις στα όρια σου και στα υψηλότερα επίπεδα “κραυγών”. Η συνέχεια λίγο πολύ γνωστή και πάρα πολύ επαναλαμβανόμενη. Τα παιδιά πηγαίνουν στο κρεβάτι τους, κι εσύ ζητάς “συγγνώμη”, λες “καληνύχτα”, χαζεύεις τηλεόραση και παραδίνεσαι στον ύπνο.
Οι προθέσεις σου είναι καλές. Θέλεις να σταματήσεις να φωνάζεις και παρά το γεγονός ότι υπόσχεσαι να μην το ξανακάνεις το επαναλαμβάνεις με μαθηματική σχεδόν ακρίβεια.
Τι χάνεις; Τι δεν κάνεις σωστά;
Μία διακοπή
Αν θέλεις να σπάσεις τον κύκλο των φωνών, πρέπει να κάνεις κάποιες αλλαγές. Ωστόσο, δεν χρειάζεται να εστιάσεις στην προσπάθεια να βρεις λύση τώρα. Ας ξεκινήσεις με μία διακοπή
Αντί να βιαστείς να προχωρήσεις στις εργασίες που περιλαμβάνει η καθημερινή λίστα οικογενειακών καθηκόντων, κάνε μία διακοπή και κάτσε να σκεφτείς αυτό που έγινε.
Τέλος σε τιμωρίες, φωνές και ενοχές!
-Πότε τα πράγματα βγαίνουν εκτός ελέγχου;
-Ποια είναι τα σημάδια που με προειδοποιούν ότι θα αρχίσω να φωνάζω;
-Ποιες λέξεις ή φράσεις πυροδοτούν την έντονη αντίδραση μου;
-Ποιες συμπεριφορές με κάνουν να νιώθω έντονο θυμό;
-Ποιες σκέψεις έρχονται στο μυαλό μου;
-Πώς νιώθω με τον εαυτό μου;
-Τι χρειάζομαι για να κάνω μία διαφορετική επιλογή την επόμενη φορά;
-Υπάρχει κάτι που θα μπορούσα να κάνω διαφορετικά;
Όταν αφιερώνεις λίγο χρόνο για να διακόψεις τον “κύκλο των φωνών” και να δεις την κατάσταση από μία άλλη οπτική γωνία, έχεις τη δυνατότητα να αλλάξεις τα πράγματα, να βρεις μία καλή κι αλάνθαστη λύση.
Δώσε χρόνο στον εαυτό σου
Οι παραπάνω ερωτήσεις μπορεί να σου φαίνονται περίεργες. Μπορεί ακόμη και να νιώσεις ανόητη την στιγμή που τις θέτεις στον εαυτό σου. Ή μπορεί να διαπιστώσεις ότι νιώθεις ακόμη χειρότερα τώρα που πρέπει να αντιμετωπίσεις τα συναισθήματα σου.
Ωστόσο, αν θέλεις να κόψεις τις φωνές, αυτή είναι η διαδικασία που πρέπει να ακολουθήσεις. Ξεκίνα με μικρά βήματα. Διάλεξε το χρόνο που νιώθεις λιγότερο εκνευρισμένη και τότε προσπάθησε να απαντήσεις σε μερικές από αυτές. Μην βιαστείς. Αρχικά, μπορεί να χρειαστείς λίγα λεπτά και να γράψεις τις απαντήσεις σε ένα ημερολόγιο. Σύντομα θα αρχίσει να σου είναι πιο εύκολο. Μπορεί να απαντάς στις ερωτήσεις ακόμη και την ώρα που στέκεσαι «φουρτουνιασμένη” μπροστά στην πόρτα του παιδικού δωματίου.
Τα οφέλη του προβληματισμού
Το καλό με τον προβληματισμό είναι ότι οι ερωτήσεις και οι απαντήσεις γίνονται πιο ξεκάθαρες. Αντί να νιώθεις αβεβαιότητα αρχίζεις να βλέπεις πτυχές που δεν είχες προσέξει. Μπορεί να παρατηρήσεις ότι όταν εκνευρίζεσαι έχεις τη δυνατότητα να συγκρατήσεις τον εαυτό σου πριν τα πράγματα φτάσουν στο απροχώρητο.
Μπορεί να συνειδητοποιήσεις ότι τα παιδιά έχουν μία συγκεκριμένη συμπεριφορά και πως αν καταφέρεις να το συζητήσεις μαζί τους θα δημιουργήσεις νέους τρόπους αντίδρασης και θα αποφύγεις τη φασαρία και τις φωνές.
Μπορεί ακόμη να συνειδητοποιήσεις τη ντροπή, την απελπισία και τη μοναξιά που αισθάνεσαι. Αν βρεθείς σε αυτή τη θέση έχεις κάνει το πρώτο βήμα για να βοηθήσεις τον εαυτό σου. Τα υπόλοιπα, θα είναι ένα παιχνίδι, χωρίς φωνές!
Πηγή: babyads.gr
