Προωρότητα και… η χαρά αγνοείται!
Η προωρότητα, το γνωρίζουν πολύ καλά οι γονείς που την έχουν ζήσει, είναι πολλά περισσότερα από την πρόωρη άφιξη του μωρού τους. Η προωρότητα σε φέρνει αντιμέτωπο με τους μεγαλύτερους φόβους σου. Σε αναγκάζει να αγγίξεις τα όριά σου σαν άνθρωπος και πολλές φορές να τα ξεπεράσεις. Σε αναγκάζει να αλλάξεις ολόκληρη την κοσμοθεωρία σου κάποιες φορές. Σε υποχρεώνει σε μία διαρκή μάχη ανάμεσα στη λογική και στο παράλογο, στην απελπισία και την ελπίδα.
ΧΡΥΣΟ βραβείο στην κατηγορία «Top Branded Export Product 2016» για την εταιρία που μεγάλωσε χιλιάδες μωρά στη χώρα μας!
[babyPostAd]Η προωρότητα όμως μπορεί και «κλέβει» και πάρα πολλά ασήμαντα (μπροστά στην επιβίωση του μωρού) πράγματα, μικρές λεπτομέρειες που όμως κάθε μαμά, κυρίως, ονειρεύεται από την πρώτη στιγμή που μαθαίνει πως είναι έγκυος.Η προωρότητα μπορεί να σου «κλέψει»:
- ένα (ίσως και λίγο παραπάνω) τρίμηνο εγκυμοσύνης, μία μεγάλη κοιλιά και ένα μωρό να σε κλοτσάει, να σε ζορίζει, να σε ενοχλεί στον ύπνο
- την ευκαιρία να αγοράσεις ρούχα εγκυμοσύνης
- την ευκαιρία να προετοιμάσεις την άφιξη του μωρού όπως την είχες ονειρευτεί, αγοράζοντας την προίκα του και ετοιμάζοντας το δωμάτιό του
- την ίδια τη γέννηση του παιδιού. Και δεν εννοούμε το κινηματογραφικό σενάριο «σπάνε τα νερά, πας στο μαιευτήριο, ακούς το κλάμα του μωρού και οι συγγενείς απέξω έτοιμοι να γεμίσουν το δωμάτιο με λουλούδια, δώρα, μπαλόνια, κ.λπ.» (αν και όλες οι μέλλουσες μαμάδες το έχουν ονειρευτεί). Εννοούμε απλά την ευκαιρία της πρώτης γνωριμίας: να δεις το παιδί σου να γεννιέται, να έχεις λίγο χρόνο να το αγγίξεις, να το πάρεις αγκαλιά και να το μυρίσεις, να νιώσει ο ένας τον άλλο
- τη δυνατότητα να είσαι λεχώνα, να δεχτείς ευχές και δώρα (χωρίς να λες από μέσα σου «Πλάκα μου κάνουν;»), να φύγεις από την κλινική με το μωρό σου αγκαλιά, να πας στο σπίτι σου και να έχεις μόνη έννοια αν θα κλειστείς στο σπίτι για 40 μέρες ή όχι ή αν και πότε θα αρχίσεις να δέχεσαι επισκέψεις για το μωρό
- τη σιγουριά ότι όλα θα πάνε καλά
- την αθωότητα ότι κάθε εγκυμοσύνη έχει happy end, με ένα ροδαλό και στρουμπουλό μωράκι
- την επόμενη ανέμελη εγκυμοσύνη, γιατί έχοντας ζήσει την προωρότητα είναι δύσκολο κάποιες φορές να τολμήσεις μία επόμενη εγκυμοσύνη και αν τελικά την τολμήσεις, οι αναμνήσεις έρχονται να προστεθούν στην ήδη πολύ μεγάλη αγωνία σου
Η πραγματική απώλεια
Είμαι σχεδόν σίγουρη ότι, στα αφτιά κάποιου που είναι στην απέξω, όλα αυτά ακούγονται μικρά και ασήμαντα, ίσως και αστεία. Και προφανώς είναι. Μόνο που πίσω από όλα αυτά το «χαζά» κρύβεται αυτό που πραγματικά μας κλέβει η προωρότητα: η χαρά.
Η πρόωρη, και συχνά επεισοδιακή, άφιξη ενός μωρού, που για να κρατηθεί ζωντανό πρέπει να απομακρυνθεί από τους γονείς του, δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να συνοδευτεί από θετικά συναισθήματα. Θλίψη, άγχος, αγωνία, φόβος, τύψεις έρχονται να εγκατασταθούν στην ψυχή μας. Το όνειρο μπορεί να εξελιχθεί σε εφιάλτη. Και κάπως έτσι, χωρίς καν να το καταλάβεις, αθόρυβα, ύπουλα, χάνεται η χαρά.
Το να καταφέρεις να ξαναβρείς τη χαρά εκεί που υπάρχει μόνο πόνος και αγωνία, το να σταθείς στα πόδια σου και να χαμογελάσεις, είναι πραγματικά δύσκολο. Κάποιοι είναι τυχεροί, ή ίσως πιο δυνατοί, και το καταφέρνουν γρήγορα. Άλλοι χρειάζονται περισσότερο χρόνο. Σημασία έχει στην τελική, να καταφέρεις κάποια στιγμή να «συγχωρέσεις» την προωρότητα για ό,τι σου έκλεψε και να μπορέσεις να διεκδικήσεις πίσω τη χαρά της γέννησης μιας νέας ζωής.
ΤΑΣΟΥΛΑ ΜΕΛΙΣΣΟΠΟΥΛΟΥ
Πηγή: 31ebdomades.gr
