Το ταξίδι στην πατρότητα…
Το να είσαι γονιός, είναι ένα υπέροχο ταξίδι. Ένα ταξίδι γεμάτο εμπειρίες. Ένα ταξίδι που διαμορφώνει και εσένα, το γονιό, ως άνθρωπο, που σε ωριμάζει ακόμη περισσότερο ως άνθρωπο. Είναι ένα ταξίδι που σου μαθαίνει τι σημαίνει ν’ αγαπάς…
Όταν το παιδί συλληφθεί, εννοείται ότι είναι ένας οργανισμός συνδεδεμένος μ’ αυτόν της μάνας του. Ένας οργανισμός που εξαρτάται απόλυτα από αυτόν της μάνας του, που τρέφεται και μεγαλώνει μέσα στον οργανισμό της μάνας του… Ξέρω όμως πολλούς μπαμπάδες και ήμουν κι εγώ ένας απ’ αυτούς που θα χάιδευαν την κοιλιά της εγκύου γυναίκας τους, θα τη φιλούσαν, θα έβαζαν απαλά το χέρι τους προσπαθώντας να νιώσουν το πόδι του παιδιού τους που κλωτσούσε, θα τραγουδούσαν στο παιδί τους καθημερινά, θα έκαναν τα πάντα ώστε η έγκυος γυναίκα τους να είναι όσο πιο άνετα μπορεί να είναι…
Μετά το παιδί γεννιέται και το ταξίδι στη γονεϊκότητα, ή συγκεκριμένα στη δική μας περίπτωση, στην πατρότητα, ξεκινάει επίσημα… Ιερή η στιγμή που θ’ ακούσεις το πρώτο κλάμα του παιδιού σου, μόλις γεννηθεί, που θα το πρωτοαντικρύσεις, που θα το πάρεις για πρώτη φορά στα χέρια σου…
Και η αγάπη ξεκινάει να εξελίσσεται … Καταλαβαίνεις πως αυτό το πλασματάκι χρειάζεται όλη τη φροντίδα, τη στοργή, την αγάπη που μπορεί να έχει από εσένα. Καταλαβαίνεις πως έχει αλλάξει όλη η ζωή σου, αλλά και είσαι ευγνώμων γι’ αυτό. Τι κι αν δεν κοιμάσαι πλέον τα βράδια; Τι κι αν πρέπει να κρατάς το παιδί στην αγκαλιά σου και να του σιγοτραγουδάς ώσπου ν’ αποκοιμηθεί, κι αυτό να συμβαίνει πολλές φορές κατά τη διάρκεια της μέρας και της νύκτας; Τι κι αν χρειάζεται κάθε λίγο να ξυπνάς για να αλλάξεις πάνα ή για να το ταΐσεις; Τι κι αν χρειάζεται πλέον όπου κι αν πας, να έχεις έγνοια για το παιδί: να μην κρυώσει, να μη ζεσταίνεται, να έχει μια αλλαξιά ρούχα στη τσάντα, πανάκια, μωρομάντηλα, κρέμα,πούδρα, μπιμπερό, νερό, σκόνη γάλακτος κ.ο.κ. Τι κι αν δεν μπορείς τόσο εύκολα πλέον να πας οπουδήποτε; Όσα κι αν χρειάζεται να κάνεις, τα κάνεις με ευχαρίστηση, επειδή βρίσκεσαι στο ομορφότερο ταξίδι της ζωής σου, το ταξίδι του να είσαι γονιός…
Και η αγάπη συνεχίζει να εξελίσσεται … Θα είσαι εκεί στους πυρετούς του … Θα το τρέχεις στο γιατρό και θα ξενυκτάς από πάνω του … Θα το ελέγχεις πολλές φορές κατά τη διάρκεια της νύκτας αν είναι καλά σκεπασμένο …
Μεγαλώνοντας, θα το τρέχεις όλη την ώρα από πίσω μόλις ξεκινήσει να κινείται, μήπως και κτυπήσει κάπου… Θα το κρατάς από τα χέρια, σκυφτός όλη την ώρα και θα κάνει χαρά πως περπατάει… Θα το κρατάς στα χέρια και θα πηγαίνεις δεξιά – αριστερά, παντού, δείχνοντάς του τον κόσμο γύρω του… Θα το λούζεις, θα το αλλάζεις, θα το ταΐζεις, θα το κοιμίζεις και θα γίνεις ο μεγαλύτερος γελωτοποιός του κόσμου, θα γίνεις γαϊδουράκι, τρενάκι, αεροπλανάκι… για να το δεις να γελάει, να σταματήσει το κλάμα, να κάνει αυτά που πρέπει να γίνουν…
Σαν μεγαλώσει κι άλλο θα του λες παραμύθια, θα το κρατάς απ’ το χέρι και θα κάνεις βόλτες μαζί του, θα του μαθαίνεις πράγματα, θα διαβάζεις μαζί του… Θα ψάχνεις τρόπους να κάνεις το φαγητό του ολοένα και πιο εύγευστο, ελκυστικό αλλά και υγιεινό… Εννοείται ότι θα συνεχίσεις ν’ ανησυχείς για το αν ντύνεται καλά, αν σκεπάζεται καλά, αν τρώει καλά, ή να τρέχεις στο γιατρό και να ξενυκτάς σε μια αρρώστια, ή να τρέχεις ν’ αγκαλιάσεις και να κάνεις το γελωτοποιό όταν το δεις να κτυπήσει ή να πληγωθεί, ή να προσπαθείς, όσο μπορείς να προστατέψεις και να συμβουλέψεις …
Κι όσο και να μεγαλώσει, μα όσο και να μεγαλώσει, πάντα κάτι ή και πολλά από όλα αυτά, θα τα κάνεις…
Στο ταξίδι του να είσαι γονιός, γίνεσαι φροντιστής, γιατρός, νοσοκόμος, μάγειρας, σερβιτόρος, καμαριέρα, δάσκαλος και συμμαθητής, φίλος, σωματοφύλακας, γελωτοποιός, σύμβουλος, ψυχολόγος, υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων, διοργανωτής πάρτι, ντελιβεράς, ταξιτζής, κουβαλητής, τράπεζα, καθαριστής, αστυνομικός, τροχονόμος, αλλά πάνω απ’ όλα ένα λιμάνι στο οποίο να ξέρει το παιδί σου πως όπου και να πάει, μπορεί πάντοτε να επιστρέψει σ’ αυτό, μια ανοικτή αγκαλιά…
Μάριος Πανάου
Πηγή: enzoionline.com
