Ο άντρας μου και εγώ συμμαζεύαμε το σπίτι αφού επιτέλους καταφέραμε να βάλουμε τα παιδιά μας για ύπνο το βράδυ.
Βάλαμε τα παιχνίδια σε σειρά, βάλαμε πλυντήριο, μαζέψαμε το τραπέζι, πετάξαμε τα μισοφαγωμένα σάντουιτς και σοκολατάκια από το πρωί. Μπορεί κάποια αυτά να μην τα πέταξα αλλά να τα έφαγα επειδή λυπήθηκα να τα πετάξω!
Αλλά δεν με πειράζει καθόλου να το παραδεχτώ.
Μόλις τελειώσαμε το συμμάζεμα ήταν ήδη 10. Πώς πέρασε η ώρα ε; Είχα ακόμη δουλειά να κάνω στον υπολογιστή και ήμασταν και οι δυο εξαντλημένοι. Εγώ ήμουν μια γκρινιάρα και κουρασμένη μαμά.
Εκείνη την στιγμή άρχισε να με πιάνει το άγχος μου. Πότε θα προλάβω να κάνω την δουλειά μου, πότε θα μαγειρέψω και πότε θα ξεκουραστώ. Το χειρότερο από όλα είναι πως όλα όσα τακτοποιήσαμε σήμερα θα γίνουν αύριο πάλι χάλια.
Τι θα κάνω; Άρχισα να γκρινιάζω και να μουρμουρίζω. Ο άντρας μου ήρθε κοντά μου. Με ρώτησε τι χρειάζομαι.
Εκείνη την στιγμή σταμάτησα να μιλάω. Δεν ήξερα τι ήθελα πιο πολύ. Να τελειώσω την δουλειά μου, να ξεκουραστώ; Δεν ξέρω τι μου φταίει.
Τότε μου κρατάει το χέρι. “Πρέπει να ηρεμήσεις. Δεν θα καταφέρεις τίποτα αν στεναχωριέσαι . Χρειάζεσαι ξεκούραση. Παράτα τα όλα και έλα να ξεκουραστείς “,μου είπε.
Και όλα αυτά πότε θα γίνουν; είπα γκρινιάζοντας.
“Αύριο θα κάνεις την δουλειά σου. Στις δουλειές του σπιτιού θα σε βοηθάω και εγώ. Αν πολλές φορές δεν έχουμε χρόνο θα ζητήσουμε βοήθεια από μια οικιακή βοηθό. Τόσο δύσκολο είναι; Οι υπόλοιποι γονείς πώς τα καταφέρνουν νομίζεις;”
Αυτό ήταν. Με έπεισε. Τα παράτησα όλα. Καθίσαμε αγκαλιά στον καναπέ και μας πήρε ο ύπνος εκεί. Αύριο θα είναι μια καινούρια μέρα και όλα θα πάνε καλύτερα. Αν όχι, θα ακολουθήσω την συμβουλή του άντρα μου…
babyradio.gr- Κατερίνα Π.
Διδάξτε τα παρακάτω στην κόρη σας πριν την ηλικία των 13!
Στη μητέρα μου: καμιά φορά μου λείπεις…
