Θέλω να γίνω μάνα! Δεν θέλω να γίνω μανούλα
ΧΡΥΣΟ βραβείο στην κατηγορία «Top Branded Export Product 2016» για την εταιρία που μεγάλωσε χιλιάδες μωρά στη χώρα μας!
[babyPostAd]Θέλω να γίνω μάνα! Δεν θέλω να γίνω μανούλα… Και εδώ που τα λέμε δεν μπορώ κιόλας. Δεν το έχω με τα υποκοριστικά και για να είμαι ειλικρινής τα φοβάμαι κιόλας.Οταν είσαι 1.50 όπως εγώ και με baby face, που όταν ήμουν μικρότερη μού δημιουργούσε πολλά προβλήματα, πρέπει να δουλέψεις πολύ σκληρά για να πείσεις οτι δεν είσαι η «Νανσούλα». Οτι είσαι μια γυναίκα με δύναμη, πυγμή και ικανότητες και έτσι οφείλουν να σε σεβαστούν και να σε ακούσουν.
Οταν λοιπόν έχω περάσει τη μισή μου ζωή προσπαθώντας να πείσω οτι είμαι τόσο ενήλικη όσο αποδεικνύει το αποτέλεσμα της δουλειάς μου, μου είναι πάρα πολύ δύσκολο να γίνω «μανούλα» με την έννοια της ζουζουνιάς. Δεν μπορώ να τραγουδήσω με ψιλή φωνή, δεν μπορώ να μιλήσω μωρουδίστικα και δεν αποκαλώ καμία άλλη μάνα «μανούλα». Νομίζω οτι ακόμη και τα υποκοριστικά με τα οποία φωνάζω την κόρη μου δεν είναι τόσο σουρεαλιστικά ζουζουνίστικα.
Μπορεί να είναι κάποια δική μου αναπηρία, ξέρω κι εγώ; Μπορεί να μου λείπει το γονίδιο της ζουζουνιάς. Αλλά μπορεί να είναι και κάτι άλλο. Ισως είμαι τόσο τρομαγμένη για τον κόσμο στον οποίο θα βάλω την κόρη μου σε λίγα χρόνια που φοβάμαι να την παραζουζουνιάσω. Που θέλω να είναι η Σοφία και όχι το Σοφάκι, που θέλω να ξέρει οτι η ζωή είναι απολαυστική αλλά είναι και σκληρή, που θέλω να μάθει οτι οι γυναίκες καμια φορά πρέπει να αγωνίζονται περισσότερο για να αποδείξουν την αξία τους, που θέλω να ξέρει πως ό, τι κι αν κάνει, ό,τι κι αν συμβεί απο πίσω της θα υπάρχει πάντα μια «μάνα» που αν χρειαστεί θα γίνει και σκύλα για να την προστατεύσει. Που θέλω να ξέρει οτι είναι υπέροχο να είναι ευαίσθητη αλλά αυτό είναι τελείως διαφορετικό απο το να είναι αδύναμη και ότι πρέπει να ανασηκώνει το ανάστημα της απέναντι σε ανθρώπους που δεν τη σέβονται.
Δεν ξέρω, μπορεί να λέω χαζομάρες ή απλώς τους φόβους μου. Δεν έχω κανένα πτυχίο μάνας και δεν θα πάρω και ποτέ. Και όπως όλες μα όλες έχω την ανασφάλεια ότι τίποτα δεν κάνω καλά. Με τύψεις ξυπνάω και με τύψεις κοιμάμαι.
Απλώς λέω πως θα ήθελα η κόρη μου όσες κορδέλες κι όσους φιόγκους να βάλει στα μαλλιά, όσα χρώματα κι αν βάψει τα νύχια της και όσο ψηλά τακούνια κι αν φοράει μέσα της θα είναι μια περήφανη, δυνατή γυναίκα που δεν θα χρειάζεται να κάνει καμία ζουζουνιά για να πετύχει αυτά που θέλει. Θα τα πετυχαίνει με το μυαλό της και με την καρδιά της. Και αν με σκέφτεται και καμιά φορά και λέει οτι κάτι θετικό της έδωσε η μάνα της ακόμη καλύτερα.
Πηγή: followme.gr
