Το έχουμε επιτέλους στην αγκαλιά μας.
Μερικοί έχουν καταλήξει για το όνομα από πριν , άλλοι πάλι προβληματίζονται. Τα “μπέμπης” και “μπέμπα” είναι η πιο σύνηθες προσφώνηση του βρέφους. Πότε όμως πρέπει να καταλήξουμε .
Γνώμη μας είναι το συντομότερο δυνατό. Πρώτα απ όλα το παιδί συνηθίζει στο άκουσμα του ονόματος του. Έπειτα εννοείτε συνηθίζουμε εμείς. Αλλά ο σημαντικότερος λόγος είναι για να συνηθίσουν και οι γύρω μας και να αποφύγουμε τυχόν εντάσεις κοντά στην βάπτιση.
Σύμφωνα με την ορθόδοξη εκκλησία το όνομα του παιδιού δίνεται την 8η μέρα από την γέννηση του. Κατά την Ορθόδοξη εκκλησία ο κόσμος δημιουργήθηκε σε 7 ημέρες. Η έβδομη μέρα είναι η ημέρα της ανάπαυσης του Δημιουργού. Η 7η ημέρα είναι η μέρα προσμονής του κόσμου και του ανθρώπου για λύτρωση για την επόμενη μέρα, την 8η ημέρα. Η εκκλησία θεωρεί ότι το παιδί μέλος είναι αυτής της νέας πραγματικότητας όχι ως βρέφος αλλά ως ενεργό μέλος της. Και για αυτό επιλέγει την 8η ημέρα να γίνεται και η ονοματοδοσία του βρέφους . Το όνομα δηλώνει οτι το νέο μέλος αυτού του κόσμου είναι μια ξεχωριστή προσωπικότητα, μια νέα ελπίδα με δικαιώματα και επιλογές. Είναι ένα πλάσμα μοναδικό και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται πια.
Η ΕΥΧΗ ΤΗΣ ΟΝΟΜΑΤΟΔΟΣΙΑΣ -η προβαπτισματική ευχή
Με την ευχή της ονοματοδοσίας το παιδί προσφωνείτε για πρώτη φορά με το δικό του προσωπικό όνομα. Το βρέφος λαμβάνει την ευχή την 8η μέρα της γέννησης του στην εκκλησία (στον προναό) ή στο σπίτι.
Ο ιερέας διαβάζει την ευχή στο 8 ημερών παιδί και με αυτή ευλογεί το στόμα, το μέτωπο και την καρδιά του. Το στόμα για να μιλάει σοφά, το μέτωπο για να σκέφτεται ορθά και την καρδιά για να είναι καλόκαρδο και συμπονετικό. Έπειτα ψάλει το “Χαίρε κεχαριτωμένη”
Σήμερα η ευχή αυτή σπάνια διαβάζεται . Μερικοί ιερείς την διαβάζουν κατά το μυστήριο της βάπτισης εκφωνώντας και επίσημα το όνομα του νέου Χριστιανού.
