Μάθε παιδί μου για το ταξίδι του θηλασμού σου!
Το ταξίδι του θηλασμού σου αλλά και του αποθηλασμού σου…
Ήθελα να σε θηλάσω όπως κάθε θηλαστικό στη Γη. Παρακολούθησα σεμινάρια, διάβασα, ενημερώθηκα, είχα μία τρομερή θέληση μέσα μου και αυτό δεν άλλαζε με τίποτα ότι και να άκουγα… Ωχ και είχα ακούσει… τα χειρότερα! Με είχε πιάσει φόβος ότι δεν θα καταφέρω… Έκλεισα τα αυτιά μου και άφησα μόνο μία φράση να κυριέψει το μυαλό μου «ο θηλασμός είναι ανθρώπινο δικαίωμά σου» και κανένας δεν θα στο στερούσε πόσο μάλλον εγώ!
Στις 14/5/2014 διανύοντας την 39η εβδομάδα της κύησης, (στα γενέθλια του μπαμπά σου) πήγαμε για τον καθιερωμένο έλεγχο στον γιατρό του μαιευτηρίου που γεννήθηκες. Εκεί, καταλάβαμε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Με κράτησαν μέσα εκείνο το βράδυ. Αντιμετώπισα ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας (εκλαμψία) που κόντεψε να μου στοιχίσει τη ζωή μου και ήταν πολύ επικίνδυνο και για σένα. Παρόλα αυτά, χάρη στην υπομονή και επιμονή των γιατρών, χωρίς να με αγχώσουν ποτέ, το πρωί της επόμενης μέρας, με πρόκληση τοκετού και φυσιολογικό τρόπο, ήρθες στον κόσμο ζωή μου στις 15/5/2014.
Ένιωσα κάθε πόνο, όλη την διάρκεια των 12 ωρών που διήρκησε, χωρίς επισκληρίδιο (!) το ήθελα όμως. Πραγματικά απίστευτο πως την επόμενη μέρα δεν θυμόμουν τίποτα… Ας είναι καλά οι αναπνοές γιόγκα και τα σεμινάρια ανώδυνου τοκετού και το γεγονός ότι άφησαν τον μπαμπά σου μέσα στην αίθουσα τοκετού και στήριζε την μαμά σε όλη την διάρκεια. Έτσι, μας άφησαν να ζήσουμε μία από τις την ωραιότερες εμπειρίες της ζωής μας και μας έφεραν στον κόσμο το καλύτερο δώρο, εσένα!
Γεννήθηκες λοιπόν 2.680gr, υγιέστατη. Ναι, ήσουν λίγο μικρούλα, όμως προσπάθησα από την πρώτη στιγμή να εξασφαλίσω το λευκό χρυσό μας με αποκλειστικό θηλασμό. Σε έμαθα πρώτα από όλα να ανοίγεις σωστά το μικροσκοπικό σου στόμα. Σιγά σιγά έγινες η τέλεια ποντικίνα μου…
Τις πρώτες 6 μέρες δεν κατάφερα να κοιμηθώ καθόλου, συνέχεια μου έπαιρναν αίμα και ούρα για να δουν ότι όλα είναι καλά και ότι ο οργανισμός μου επανέρχεται (τελικά όλα πήγαν καλά) ωωωωω και ναι, εσύ έκλαιγες συνέχεια, ήθελες ότι πιο φυσιολογικό, να κατέβει το γάλα της μαμάς… Ήταν η πιο γλυκιά κούραση που έχω νιώσει ποτέ.
Περνούσες ώρες ατέλειωτες στο στήθος της μαμάς σου. Σε είχα συνέχεια μαζί μου από την πρώτη μέρα, δεν χωριστήκαμε ποτέ. Ίκτερο δεν έκανες. Σε πήραμε σπίτι 2,5 κιλά όμως αμέσως άρχισες να παίρνεις βάρος, σχεδόν 1 κιλό το μήνα. Στους 3,5 μήνες πήρες λιγότερο, μισό κιλό, και ο πρώην παιδίατρος μας είπε «ότι κάθε μάνα οφείλει να δίνει ξένο γάλα στο παιδί της» και να ξεκινήσουμε συμπλήρωμα ή ρυζάλευρο. Όχι, δεν τον άκουσα, άλλαξα γιατρό και συνεχίσαμε να θηλάζουμε αποκλειστικά 5,5 μήνες, ύστερα δοκίμασες πρώτη φορά φρούτο και μετά πολλά πολλά άλλα…
Είμαι πολύ υπερήφανη που τελικά ΠΟΤΕ δεν ήπιες άλλο γάλα τον πρώτο χρόνο της ζωής σου. Φυσικά ο θηλασμός όσο κράτησε -ακριβώς 1,5 χρόνο- πέρα από τις όμορφες στιγμές, είχε νεύρα, δυσκολίες και φυσικά παρέμενε πάντα ένας γρίφος, παίρνει βάρος; γιατί βγάζει γάλα; γιατί δεν κοιμάται; γιατί απλά τα μωρά περνάνε φάσεις και μεγαλώνουν όμως πολύ πιο όμορφα με το ζεστό γαλατάκι και την ζεστή αγκαλιά της μαμάς. ΟΚ, τολμώ να πω ότι ο θηλασμός δεν θέλει απαραίτητα κόπο αλλά τρόπο, άπειρη υπομονή, θέληση και φυσικά είναι θέμα σωστής ενημέρωσης, καθοδήγησης και τεχνικής.
Όταν άρχισα να σκέφτομαι τον αποθηλασμό, είχα ακούσει πάλι τα χειρότερα, σχεδόν με είχε πιάσει τρόμος ότι δεν θα καταφέρω να αποθηλάσω ποτέ… έτσι, ενημερώθηκα σωστά και έκλεισα πάλι τα αυτιά μου.
Ο αποθηλασμός είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο ίσως μεγαλύτερο και από τον ίδιο το θηλασμό. Όταν η μαμά το αποφασίζει όμως και είναι πραγματικά σίγουρη, το περνάει και στο παιδί με τον τρόπο της. Χρειάζεται εξίσου τρόπο, άπειρη υπομονή, πολύ αγκαλιά, πολύ κουβέντα με το παιδί, χωρίς βιασύνες σιγά σιγά, όσο περισσότερο πιέζουμε τα πράγματα τόσο χειρότερα είναι.
Ναι, ήσουν λίγο παραπάνω γκρινιαρούλα, αλλά όχι, πιπίλα δεν πήρες ποτέ, είχες την μαμά σου, όσο μεγάλωνες η γκρίνια όλο και έφευγε και την διαδέχτηκε ένα λαλίστατο κορίτσι απόλυτα φυσιολογικό. Όχι, μπιμπερό δεν χρειάστηκες, ρυθμίσαμε το πρόγραμμά μας που δεν χρειάστηκες. Τις ελάχιστες φορές που σου δώσαμε, μας κορόιδευες (!) έπινες ελάχιστα.
Μετά τους 12 μήνες έπινες και γάλα φρέσκο κατσίκας από το ποτήρι, κάποιες φορές με διάθεση, κάποιες λίγο ζοριζόσουν, όμως έχει μπει πια στην καθημερινότητά σου. Στους 16 μήνες άρχισες να μειώνεις τους θηλασμούς σε σχεδόν πρωί-βραδύ, με δική μου καθοδήγηση αφού μιλούσες κανονικά πια και συνεννοούμασταν.
Ναι, απλά με πολύ αγκαλιά και κουβέντα χωρίς ιδιαίτερη πίεση έκοψες τους νυχτερινούς θηλασμούς λοιπόν. Ναι, είχα αρχίσει να εξαντλούμαι, ξυπνούσες όλο και πιο συχνά την νύχτα και επίσης δεν είχες διάθεση για φαγητό την ημέρα. Άρχισα να πιστεύω και να σου εξηγώ ότι ο ύπνος είναι πιο σημαντικός σε αυτήν την φάση, ότι υπάρχει η μέρα για φαγητό και γάλα μαμάς. Σιγά σιγά το κατάλαβες, χωρίς βιασύνες.
Δεν ξέρω εάν έκανα σωστά, αισθάνθηκα ότι είχες μεγαλώσει πλέον και όντως βελτιώθηκε ο ύπνος και το φαγητό σου που ήταν οι δύο μεγάλοι γρίφοι για μένα, είχες πολύ καλύτερη διάθεση για παιχνίδι, ξυπνούσες ελάχιστες φορές και ξανακοιμόσουν αμέσως ή δεν ξυπνούσες καθόλου…
Ύστερα αρρώστησες πολύ, τις πρώτες μέρες είχες υψηλό πυρετό και θήλαζες χωρίς ιδιαίτερη διάθεση. Ζητούσες συνέχεια νερό. Μετά έπεσε ο πυρετός, είχες βουλωμένη μυτούλα. Δεν ήθελες καθόλου να θηλάσεις. Δοκίμασες και μου είπες ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ. Δοκίμασες πάλι την επόμενη μέρα και είπες ΌΧΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ και από τότε δεν το ξαναζήτησες. Σε ρωτούσα εάν θέλεις γάλα μαμάς και μου έλεγες ΟΧΙ κατηγορηματικά. Όταν έφτιαξε η μυτούλα εντελώς σε ρώτησα: θέλεις; μπορεί να μπορέσεις σήμερα και μου είπες ΟΧΙ «ζετό γατάκι» έτσι το έλεγες.
Ήμασταν σε φάση αποθηλασμού, αραίωναν πολύ σταδιακά οι θηλασμοί, ποτέ δεν είχε περάσει ολόκληρη μέρα χωρίς να θηλάσεις. Ίσως ήταν απεργία θηλασμού αλλά ακόμα και αυτό να ήταν ένιωσα ότι ήσουν μεγάλη. Δεν σε πίεσα άλλο, δεν το αντιμετώπισα ως απεργία γιατί είχαμε μπει στην φάση του αποθηλασμού και δεν είχε νόημα για πισωγυρίσματα. Απλά έγινε πιο σύντομα από ότι υπολόγιζα… ίσως 3 συγκυρίες μαζί βοήθησαν στο να γίνει (ίωση, αδιάθετη μαμά και φάση αποθηλασμού). Δεν στεναχωρήθηκα. Έγινε πολύ φυσικά και καθόλου βεβιασμένα!!! Χάρηκα τη νέα κατάκτησή σου, έτσι το είδα!! Τελικά, αποθήλασες ύστερα από 1,5 χρόνο αποκλειστικού θηλασμού…!
Γιορτάσαμε πριν από ένα μήνα τα 3α γενέθλιά σου ολόκληρη κοπέλα πια… και τα Χριστούγεννα θα αποκτήσεις αδερφάκι! Ξεκινάει το επόμενο ταξίδι!
Η μαμά σου
