Όλα όσα σκέφτεται μια μαμά κατά τη διάρκεια των μεταμεσονύκτιων ταϊσμάτων του βρέφους…
Πριν το τάισμα:
- Πέρασα πραγματικά 3 ώρες;
Μόλις πριν από λίγα λεπτά πέρασαν από την τελευταία φορά, σωστά; Κι όμως! Έχουν περάσει τρεις ώρες. Μα πώς γίνεται αυτό; Μήπως δεν βλέπω καλά το ρολόι από την κούραση;
- Είναι η σειρά του μπαμπά;
Εντάξει, δέχομαι ότι ναι, έχουν περάσει τρεις ώρες, αλλά έχω μια φευγαλέα ελπίδα, προτού σηκωθώ από το κρεβάτι. Είναι η σειρά του μπαμπά, εγώ το τάισα τελευταία, έτσι; Κρίνοντας από το ροχαλητό του, δεν κινείται. Πρέπει να σηκωθώ πάλι…
- Πρέπει όντως να είναι ζεστό το μπουκάλι;
Εντάξει, σηκώθηκα από το κρεβάτι. Ας δούμε πόσο γρήγορα μπορούμε να φάμε για να μπορέσω να ξανακοιμηθώ. Μπορούμε να παραλείψουμε τη διαδικασία θέρμανσης; Δεν καταλαβαίνω πώς αυτά τα τρία λεπτά και τριάντα δευτερόλεπτα στον θερμαντήρα μπουκαλιών αισθάνονται σαν μια αιωνιότητα, αλλά οι 3 ώρες μεταξύ των ταϊσμάτων αισθάνονται σαν δύο δευτερόλεπτα.
Κατά τη διάρκεια του ταΐσματος:
- Να ανοίξω την τηλεόραση;
Εντάξει, το μπουκάλι είναι ζεστό, ας το κάνουμε αυτό! Αλλά κοριτσάκι μου, αγωνίζομαι να κρατήσω τα μάτια μου ανοιχτά. Σε πειράζει να ανοίξω την τηλεόραση; Αν το κάνω, το φως θα σε ξυπνήσει περισσότερο; Εντάξει, θα το ξεχάσω και ελπίζω ότι θα μπορέσω να ξυπνήσω με κάποιο τρόπο και εσύ θα συνεχίζεις να νυστάζεις. Ω Θεέ μου, πρέπει να κρατηθώ ξύπνια…
- Σκύλος είναι αυτό που ακούγεται;
Ω όχι, μην μου πείτε ότι ξύπνησε και ο σκύλος. Κι αυτός πεινάει; Αν γεμίσω το πιάτο του, ο θόρυβος άραγε θα ξυπνήσει το μωρό; Μήπως θέλει να πάει έξω; Αλλά έχει τόσο κρύο, πρέπει πραγματικά να ανοίξω την πόρτα; Πφφ, τώρα κουνάει τα αυτιά του! Τι θα κάνω; Εντάξει, φαίνεται ότι ξαπλώνει. Το γλιτώσαμε κι αυτό…
- Μήπως να φάω κι εγώ;
Όλοι σας φάγατε… Μπορώ να έχω κι εγώ ένα σνακ; Ίσως ένα μπισκότο; Ή αυτή την πίτσα που έμεινε από χτες; Θα σε ξυπνήσω αν φάω 2 μπουκίτσες; Εντάξει, σχεδόν το ήπιες, μπορώ να περιμένω μέχρι το πρωί. Ας ρευτούμε τώρα και πίσω στο κρεβάτι γρήγορα!
Μετά το τάισμα:
- Πού είναι τα σημεία που κάνουν θόρυβο στο σπίτι μας;
Ώρα να σε βάλω στην κούνια σου! Και για να μπώ στο δωμάτιο σου χωρίς να σε ξυπνήσω, πρέπει να θυμηθώ που είναι τα σημεία στο πάτωμα που κάνουν θόρυβο… Πατάω εδώ… Και εκεί! Νομίζω το βρήκα! Λίγο ακόμη… Ουφ, τα κατάφερα κι απόψε!
- Σε έβαλα στην κούνια αλλά τώρα πώς θα πάρω το χέρι μου από κάτω σου;
Τι καλά που κοιμάσαι… Σε έχω βάλει στην κούνια σου και προσπαθώ να πάρω το χέρι μου τώρα… Πιέζω το στρώμα, σπρώχνω, στηρίζω με το άλλο χέρι… Ανοίγεις τα μάτια σου… Κάθομαι ακίνητη – μόλις που αναπνέω… Τα ξανακλείνεις… Οκ, το χω! Το πήρα το χέρι μου και πάμε πάλι… Πρέπει να βγω χωρίς να κάνω θόρυβο!
- Μπορώ να ξανακοιμηθώ;
Όλοι κοιμούνται σε αυτό το σπίτι … Δεν πρέπει να κοιμηθώ και εγώ; Γιατί νιώθω τόσο ξύπνια; Αχ, πόσο θα κρατήσουν αυτά τα νυχτερινά ταΐσματα; Νιώθω τόσο εξαντλημένη… Ανυπομονώ να μεγαλώσεις… Ουφ, πρέπει να κοιμηθώ όμως.. Ευτυχώς το επόμενο τάισμα είναι του μπαμπά..
Επιμέλεια κειμένου για το babyradio: Θωμαΐδου Ευθυμία Ζωή
