Άκουσε, παιδί μου. Λίγα λόγια θα σου πω και θα σωπάσω.
Δε με ενδιαφέρει στη ζωή αυτή να σε δω σε καμία θέση ιδιαίτερα μέσα στην κοινωνία, δεν ήθελα ποτέ να δω ένα τοίχο γεμάτο με δικά σου πτυχία κορνιζαρισμένα που το ένα κρύβει το άλλο. Σε μία κοινωνία που ονειρεύεται αυτού του είδους την καταξίωση, εγώ δεν ονειρεύτηκα ποτέ αυτά για σένα.
Δε με ενδιέφερε ποτέ στη ζωή να ακολουθήσεις μεγάλη καριέρα. Δεν ήθελα ποτέ να σε δω σε ένα μεγάλο γραφείο να είσαι δικηγόρος με υποθέσεις, αν αυτό δεν είναι που ήθελες για τη ζωή σου πραγματικά.
Δεν είχα ποτέ μου απαιτήσεις να μου φέρνεις ελέγχους γεμάτους με “άριστα”, ούτε ήθελα να γουρλώνω τα μάτια μου σαν της κουκουβάγιας και να σε χρησιμοποιώ για να καλύψω τα δικά μου κενά.
Δεν είχα ποτέ μου απαιτήσεις για τίποτα από όλα αυτά που οι άλλοι γονείς καταπιέζουν τα δικά τους παιδιά ολονυχτίς.
Από εσένα όμως, έχω μία απαίτηση. Ναι, έχω μία. Μόνο μία.
Παιδί μου μόνο νταής να μη γίνεις στη ζωή σου. Άλλο παιδί ποτέ να μη χτυπήσεις, κανένα παιδί δεν είναι κατώτερο, η διαφορετικότητα υπάρχει στη ζωή μας για να την ομορφαίνει. Κανέναν άνθρωπο ο οποίος δε μοιάζει απόλυτα με τα κοινωνικά πρότυπα που έχεις συνηθίσει, να μη χτυπήσεις και να μην πληγώσεις, είτε σωματικά είτε συναισθηματικά.
Δε θέλω να γίνεις μορφωμένος με την “τυπική” έννοια του όρου. Θέλω να αποκτήσεις ουσιαστική παιδεία που θα σου επιτρέπει να μεταχειρίζεσαι όλους τους ανθρώπους με σεβασμό και εκτίμηση. Ακόμα και αν κάποιος άνθρωπος δε σου ταιριάζει, μην τον πληγώσεις. Απλώς, απομακρύνσου και μην επικοινωνείς με το συγκεκριμένο πρόσωπο.
Δε με ενδιαφέρει, ειλικρινά, να μου φέρεις έναν έλεγχο με άριστα. Είτε μου φέρεις μηδέν είτε είκοσι, πάντοτε σε αγαπάω το ίδιο. Μόνο νταής να μη γίνεις ποτέ, άνθρωπος να μη βλάψεις. Μονάχα αυτό με ενδιαφέρει, τίποτα άλλο.
